just watching the water dripping ( open )

Ze zag de kater grijnzen en op en neer springen. 'Sweety!' riep hij uit. 'Je raad nooit waar ik net achter kwam!' Sweety keek hem vragend aan. 'Ik HOU van zwemmen!' Nu keek ze hem verbaasd aan. Sinds wanneer is dat dan? Ze zag hem wegrennen en even later hoorde ze een luide plons. Langzaam stond ze op. Ze keek om zich heen. Dit leek niet echt op de Starclan, of andere hemelen, die ze had voorgesteld. Het zag er precies zo uit als ze eerder waren. Opeens wist ze het. Ze waren helemaal niet in Starclan. Of wat voor andere hemel dan ook. Ze leefde nog... En Matthias ook. Uiteindelijk kwam Matthias terug. 'Gaat het?!' schreeuwde hij bezorgd. Sweety knikte glimlachend. Ze was vermoeid, kapot om het zo maar te zeggen en alles deed pijn. Maar ze leefde nog. En Matthias ook. 'Matthias... We leven...' mauwde ze. Ze liep naar hem toe en gaf hem een liefdevolle lik over zijn wang.