Sweet summer sun (Robinkit)

Dawnblaze rekte zichzelf uitgebreid uit toen ze uit de Warriors den kwam en de warme groenblad zon haar begroette op haar rug. Het was nog dageraad, maar nu was het al hartstikke warm. De katten waren nu alleen vroeg in de ochtend en laat in de avond actief, om het warme zonhoog te vermijden om dan nog plichten uit te voeren. Dawnblaze kneep haar ogen nog even genietend dicht, voordat ze het kamp doorkeek. Ze was niet deel van de dageraad patrouille, dus ze zou kunnen jagen in haar eentje. Tevreden sloeg ze met haar staart en kwam weer in een normale houding, haar spieren warm en soepel.

- Beetje kort, eerste post Robinkit!

Het was nog vroeg op de ochtend, maar het wal al behoorlijk warm.
Zo snel als ze kon rende Robin met grote sprongen door het kamp. Warm of niet, deze kitten had altijd energie genoeg.
Verzonken in haar gedachten rende de kitten speels verder niet lettend op de katten om haar heen, waardoor ze zowat tegen een rode poes aan botste. Nog net op tijd wist ze te stoppen. Ze had ook geen zin om weer een boze Warrior over haar heen te krijgen dat ze beter moest opletten. Robin ging voor de poes zitten en keek haar aan. Ze herkende de poes niet zo goed.
"Hallo!" Begroette ze de kattin vriendelijk. "Wie ben jij?" Vroeg ze vriendelijk.

Opeens werd haar zorgeloze ochtend verstoord door een kitten die op haar af kwam stormen. Dawnblaze herkende de kitten als Robinkit. Ze was niet heel jong meer en het zou niet erg lang meer duren voordat ze apprentice zou worden. Maar nu was het haar pijn in de staart, want ze zat ermee opgescheept. Dawnblaze keek naar beneden op het poesje en kantelde haar kop een beetje, niet wetend wat ze met haar aan moest.
Maar al snel opende Robinkit haar bek begroette haar en vroeg om haar naam. Dawnblaze vernauwde haar ogen en staarde enkele seconden naar het poesje. Logisch dat ze nog niet iedereen kende, ze had natuurlijk nog helemaal geen taken gehad of ooit met andere Warriors gejaagd of gepatrouilleerd. ‘Dawnblaze,’ zei ze dan maar een beetje kortaf. Ze wist dat Robinkit het niet slecht bedoelde, maar Dawnblaze was nooit echt dol op kittens geweest sinds ze wat was opgegroeid. Ze kon zich niet voorstellen dat zijzelf ooit die kleine beestjes op de wereld zou zetten. Het leek haar verschrikkelijk, alleen al de zwangerschap en dan het bevallen en dan moest je nog op al die monsters letten en ze opvoeden. Straks had je pech en had je een nestjes van vier, of misschien zelfs nog wel meer. Nee, bedankt.
‘Uhh, zeg Robinkit. Heb jij geen broertjes of zusjes waar je mee kunt spelen?’ vroeg de rode poes. Alles om het mormeltje een beetje van haar weg te jagen.

De kattin keek haar strak aan nadat Robin haar had begroet en gevraag wie ze was.
"Dawnblaze," andwoorde zij een beetje kortaf. "Uhh, zeg Robinkit. Heb jij geen broertjes of zusjes waar je mee kunt spelen?"
"Nee," andwoorde ze kort terug.
Robin keek haar strak aan met zoals Dawnblaze haar eerst had aangekeken. Natuurlijk had ze geen broertjes en zusjes, niet meer...
"Hoezo?" Vroeg Robin nieuwsgierig.

Dawnblaze fronste toen de poes zei dat ze geen nestmaatjes had. Ze schudde de gedachte weg en keek de jonge poes aan. Zijzelf had ook geen nestmaatjes gehad op die leeftijd. Maar toch wist de rode poes niet wat ze met de dreumes aan moest.
De blik die ze haar wierp stond haar niet aan, maar Dawnblazes gezicht bleef vlak en er ontstond spanning bij haar kaak toen Robinkit "Hoezo" vroeg.
Dawnblaze haalde haar schouders op. ‘Gewoon, ik dacht dat je daar beter gezelschap zou vinden dan bij mij,’ sprak ze. Dawnblaze zuchtte en keerde haar bruine ogen naar de kitten. ‘Maar omdat je ze niet hebt, zit je blijkbaar met mij opgescheept.’

"Gewoon, ik dacht dat je daar beter gezelschap zou vinden dan bij mij," sprak Dawnblaze. "Maar omdat je ze niet hebt, zit je blijkbaar met mij opgescheept," zei Dawnblaze.
Robin knikte.
"Is toch niet zo erg met jouw opgescheept te zitten?" probeerde ze vriendelijk.
Haar groen oogjes keken wat vriendelijker naar boven.
"Volgens mij zit je eerder met mij opgescheept," sprak de kitten, nu met een grote grijns op haar gezicht.

Robinkit probeerde kalm en lief te blijven. Haar stemmetje zei nog dat het niet erg was om met haar opgescheept te zitten. Nee, Dawnblaze was altijd vijf sterren gezelschap, maar niet voor een kleine kitten. Ze vond ze alleen maar irritant en ze hadden het talent om voor je voeten te lopen.
Dawnblaze keek nog steeds de kitten met een schuine blik aan. De kitten sprak dat ze eerder met haar opgescheept zat. Daar had ze een punt. ‘Je bent slimmer dan je lijkt, kleine,’ sprak Dawnblaze op een ironische toon. ‘Volgens mij zit ik inderdaad met jou opgescheept.’

Dawnblaze keek haar met een schuine blik aan.
"Volgens mij zit je eerder met mij opgescheept," had ze gezegt met een grote grijns op haar gezicht.
"Je bent slimmer dan je lijkt, kleine," zei Dawnblaze op een ironische toon. "Volgens mij zit ik inderdaad met jou opgescheept," sprak Dawnblaze.
Robin knikte en keek de Warrior vriendelijk aan met nog steeds die grote ondeugende grijns op haar gezicht.
"Wat was je vandaag van plan te gaan doen?" Vroeg Robin nu echt nieuwsgierig.
Ze was nieuwsgierig wat een Warrior daags zoal deed. Jagen natuurlijk en trainen misschien bedacht ze.