Sweet in the Sun [Graytalon]

Het was middag en de zon scheen fel op de gevlekte vacht van de kitten. Enkele katten liepen het kamp in of uit maar verder was het redelijk rustig.
Sweet lag op haar zij weg te dutten aan de rand van het kamp. Af en toe opende ze even haar oogjes om de katten om haar heen in de gaten te houden maar sloot ze daarna al weer snel.
Bij het horen van een geluid wat haar kant op kwam opende ze haar oogjes om te zien wie of wat het was.




- First post Graytalon

Graytalon wierp zijn vangst op de prooistapel. Tevreden keek hij hoe de stapel groeide met enkele kikkers, en hij had zelfs een lijster weten te vangen. Er kwamen niet heel veel vogels in Shadowclans territorium, dus hij hoopte dat hij er een queen of elder heel erg blij mee zou kunnen maken.
Graytalons blik ging weg van de prooistapel en hij liep met grote, voldane passen verder het kamp in. De grijze kater voelde zich verrassend goed na een goede jacht, hij zou er zo weer op uit kunnen gaan. Hunkerend keek hij weer naar de uitgang van het kamp, zou hij het gewoon gaan doen? Hij was al van plan om weer te vertrekken, totdat hij bijna over een kitten heen struikelde. Net op tijd wist hij voor het kleintje te stoppen en haalde opgelucht adem. ‘Sorry daar, kleine, ik zag je bijna niet,’ sprak de jonge warrior vriendelijk.

Nadat ze haar oogjes had geopend zag ze een Warrior die zowat over haar struikelde. Kon hij niet wat beter opletten waar hij liep? Maar Sweetkit besloot vriendelijk te blijven, boos worden hielp toch niks.
"Sorry daar, kleine, ik zag je bijna niet," sprak een jonge kater.
Terwijl Sweet zo op de grond lag leek de kater voor haar nog groter. Ze ging rechtop zitten en keek de ander vriendelijk aan. De kater herkende ze als Graytalon. Een jonge Warrior.
"Hallo," begon Sweetkit met haar typische kitten stemmetje. "Geeft niet," andwoorde ze maar vriendelijk.
Ze keek de ander vriendelijk aan. Wat gezelschap kon ze wel gebruiken. Ookal was het dan geen leeftijdgenootje, een gesprek met een Warrior was ook wel eens goed.

Graytalon snorde tevreden toen de kitten sprak dat ze het niet erg vond. Gelukkig maar, hij had haar zowat kunnen laten stikken met zijn dikke pluizige vacht. Ergens moet hij grinniken om het idee dat iemand geen lucht zou kunnen krijgen door zijn dikke vacht. Oeps.
‘Wat doe je, kleine?’ vroeg Graytalon toen vriendelijk aan het kittentje.

OOC: Suuuuuuuuuuuper kort sorry, maar vond dat ik je niet langer kon laten wachten.

Sweetkit bleef de Warrior rustig aankijken.
"Wat doe je, kleine?" Vroeg de grijze kater vriendelijk.
"Ik lag lekker in de zon," sprak ze, met haar typische kitten stemmetje, waarbij ze de nadruk duidelijk legde op het woordje lag, maar bleef ondanks dat wel vriendelijk. "En wat ben jij aan het doen?" Ging de jonge kattin al snel verder.
Haar nog blauwe oogjes stonden even blij en vriendelijk zoals ze eigenlijk altijd stonden.

Graytalon knikte toen het kleine katje sprak over dat ze lekker in de zon lag. ‘Ja, dat is ook heerlijk,’ beaamde de kater instemmend met het jonge poesje. Hoewel hij haar waarschijnlijk haar zonnebaden verstoord had. Hij lachte even ongemakkelijk, maar hij wist wel bijna zeker dat het poesje hem niet zou veroordelen.
Sweetkit vroeg wat hij aan het doen was. ‘Oh, ik heb net gejaagd. Zat erover na te denken om het bos weer in te gaan. Maar op dit moment praat ik met jou,’ sprak de kater op vriendelijke toon, zijn bleke ogen op het poesje gericht.
‘Heb jij geen vriendjes waar je mee moet spelen?’ vroeg de grijze kater vervolgens aan de kitten. Hij speelde vroeger eindeloos met zijn broertje en zusje. Meer met Duststorm, omdat Twistedheart toen ook wel eens zijn buien had, maar hij had altijd zoveel plezier. Altijd maar spelen, slapen en eten. Dat was nog een leven, toen alles voor je gedaan werd, maar hij genoot nu ook van het Warrior zijn. Hij kon niet wachten tot hij ooit eens een apprentice die hij moest mentoren of misschien in de toekomst wel een kittens van zichzelf. Dagdromend staarde hij voor zich uit, het kittentje even kort vergeten.

Graytalon schrikte op uit zijn gedachten toen de kitten opeens weer sprak over dat ze niet echt vriendjes had om mee te spelen. Graytalon kantelde zijn kop en keek de kit met een glimlachje aan. ‘Wat doe je dan de hele dag?’ vroeg hij met een hint van humor in zijn stem. Ja, wat dééd een kitten de hele dag...

OOC: Sorry, suuper kort D:

"Wat doe je dan de hele dag?" Vroeg Graytalon haar.
"Ik vermaak me wel," begon Sweetkit met een grijns op haar kopje. "Soms speel ik wel met de andere kittens hoor," voegde ze eraan toe.
Haar oogjes dwaalden afgeleid weg van Graytalon naar de rest van het kamp. Mocht zij maar is het kamp uit, dan had ze wel veel meer te doen. Maarja die Moons tot haar Apprentice ceremonie leken wel steeds langer te duren.
Uiteindelijk richtte ze haar vriendelijke blauwe oogjes weer op Graytalon.





- Sorry, voor de zo late reactie

Graytalon snorde tevreden toen ze sprak dat ze zich wel vermaakte. Mooi. Spelen was echt zijn leven geweest als kitten, hij had zoveel te beleven. Zonder taken was het zo rusteloos. Hij wilde af en toe wel weer eens een maan in de nursery kruipen, zonder zich ergens druk over te hoeven maken. Hij keek de kitten aan. ‘Hoe oud ben je nu?’ vroeg hij aan de jonge kittyen. Hij dacht zo'n drie manen. ‘Je kan zeker niet wachten om apprentice te worden?’ vroeg hij met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht.

"Hoe oud ben je nu?" Vroeg Graytalon haar. "Twee Moons," andwoorde ze al snel. "Je kan zeker niet wachten om apprentice te worden?" Vroeg de Warrior verolgens met een vriendelijke glimlach.
Sweetkit knikte gelijk. Natturlijk kon ze niet wachten om Apprentice te worden. Wat was er nou beter dan Apprentice? Nouja, Warrior natuurlijk, maargoed. Voor ze een Warrior zou worden moest ze natuurlijk eerst Apprentice worden, dus eerst daar maar is heen om vervolgens een goeie warrior te worden.
"Natuurlijk kan ik niet wachten!" Andwoorde de kitten dan uiteindelijk ookal. "Dat lijkt me zo leuk, Apprentice zijn," voegde ze er aan toe. "Dan kan ik beginnen met trainen,"vervolgde ze. "Om een goeie Warrior te worden," praatte de kitten maar door.
Aan haar houding was niks anders af te lezen dan dat ze blij was.