Wanna go on a adventure ! ( robinkit )

Het jonge poesje stond voor de uitgang van de Nursey. Ze was haar warme nestje uitgekomen zodra ze haar vacht keurig netjes schoon had gelikt. Het had die nacht flink geregend waardoor er vele grote plassen in het Camp lagen.
Zodra Robin haar pootje verzette en het op het gras neer drukte voelde ze de natte grond. Ze schudde haar pootje uit in een poging het weer droog te krijgen. Bah! Ze hield niet van water. Helaas zou ze er met dit weer niet aan ontkomen.
Haar gezichtje stond niet erg blij vanwege het weer, maar na enkele passen had ze alweer een vrolijke blik zoals ze eigenlijk altijd had.
Ze trippelde verder om de grote plassen heen om zo het meeste water te vermijden. Haar pootjes tilde ze hoog op voor het natte gras al hielp dit weinig.
Ze stond stil om het kamp rond te kijken en al gauw zag ze een bruin gestreepte Apprentice zitten. Al snel besloot ze op de andere poes af te stappen.
"Hallo," zei ze zodra ze dichterbij kwam.
Terwijl ze stopte stonden haar oogjes weer is nieuwsgierig.

"Hallo," had ze gezegd.
Fernpaw glimlachte vriendelijk.
"Robinkit, lang niet gezien!" Riep haar nicht enthousiast. "Zin in een avontuur!?" Vroeg Fernpaw haar vriendelijk.
"Ja! Altijd!" Andwoorde ze net zo enthousiast.
Robin had altijd al opgeken naar Fernpaw, zij was haar grote nicht. Fernpaw was al apprentice, zij nog niet, maar ze kon niet wachten om apprentice te worden. Dan kon ze echte grote avonturen beleven! Misschien zelfs wel samen met Fernpaw bedacht ze.
"Wat voor avontuur?" Vroeg ze nieuwsgierig.
Haar groene oogjes keken nieuwsgierig op naar Fernpaw terwijl haar staartje ongeduldig heen en weer zwaaide.

"Wat voor avontuur?" Had ze nieuwsgierig gevraagd.
"We kunnen gaan klimmen , als je durft?"
"Ja! Natuurlijk durf ik dat! Zei ze enthousiast.
Haar groene oogjes keken nieuwsgierig jaar boven terwijl haar staartje ongeduldig over de grond heen zwiepte.




- Sorry, beetje kort

Fernpaw sprintte al snel naar de eerste boom. Robin volgde haar gelijk en probeerde haar zo goed mogelijk bij te houden. Ze zag hoe Fernpaw bijna zonder moeite de boom in sprong en op de eerste tak ging zitten.
"Kom je!" Hoorde ze Fernpaw roepen.
Robin rende verder. Voor de boom sprong ze omhoog en zette haar nageltjes in de boom. Robin keek even naar boven, de tak waar Fernpaw op zat was nog een stukje omhoog.
Met haar poten één voor één omhoog te zetten klom ze verder omhoog.
Fernpaw had er vele minder moeite voor hoeven doen, maar Robin gaf niet op.
Robin klom de laaste paar stappen naar boven af en belandde met een laaste sprong op de tak naast haar nicht.
Trots keek ze Fernpaw aan wachtend op wat zij ervan zou zeggen.

Trots had ze haar nicht aangekeken wachten wat zij ervan zou zeggen.
"Oi mate , wat een talent!" Zei Fernpaw terwijl zij naar de tak boven hun keek.
Bij de woorden van Fernpaw keek ze nog trotser. Haar ogen keken naar de tak boven hun.
Al snel zag ze de Apprentice omhoog klimmen naar de volgende tak en zonder op verder teken te wachtten sprong ze achter Fernpaw aan. Ze kwam al een stuk makkelijker omhoog dan toen ze naar de eerste tak was geklommen, maar Fernpaw was wel sneller aangekomen  op de tweede tak.
Daar zat ze dan alweer op de tweede tak naast Fernpaw.
Robin keek omhoog. Zouden ze nog verder omhoog gaan klimmen?

Fernpaw klom gemakkelijk naar de top waar ze ongeduldig stond te wachten op Robin.
Ook Robin klom naar boven. Niet zo gemakkelijk als haar nicht, maar het werd al wat beter.
Uiteindelijk zat ze naast Fernpaw. Boven in de top van de boom.
"Mooi!" Riep Robin terwijl ze uitkeek op het kamp.
Nieuwsgierig wierp ze een blik naar beneden waarna ze haar pootjes nog steviger op de tak zette. Dit was wel heel hoog. Wat als ze nu viel? En hoe moest ze ooit weer naar beneden komen?