One step at the time (open)

Graytalon was niet vaak buiten zijn vertrouwde territorium. Hij kon genieten van de modder en vak het water, wroetend door het moeras op zoek naar prooi. Maar nu had hij echt eens de behoefte om alleen te zijn. Zonder Duststorm die aan zijn ene kant trok en Twistedheart die de andere kant nodig had. Nee, hij was er ook nog, hij moest ook niet overspannen raken. Al deed hij het wel vaak uit zichzelf. Hij maakte zich gewoon snel zorgen om die twee, ze hadden allebei zoveel hulp nodig. En al wilde Duststorm er niets van weten, hij wist zeker dat ze hem over enkele seizoenen dankbaar zou zijn, als ze een beetje was opgegroeid en wijzer was geworden. Misschien wel op het moment dat ze kittens voor haarzelf had gekregen. Dromerig keek de kater omhoog. Ja, hij zou het wel willen. Iets om mee te settelen, een lieve poes om zijn dagen mee door te brengen en kittens om mee te spelen, te laten leren over het leven, ze zien op te groeien. Hij was een gevoelige kater, dat wist hij van zichzelf en hij wilde het beste voor iedereen, terwijl dat niet altijd kon. Zeker sinds zijn ouders waren overleden was hij snel volwassen geworden, misschien te snel, maar iemand moest voor zijn broertje en zusje zorgen. En blijkbaar was hij dat. Hij zuchtte en staarde voor zich uit. Zelfs nu hij alleen was, maakte hij zich nog zorgen om wat de twee uitspookten en wilde eigenlijk alweer terug naar het kamp. Helemaal verzonken in zijn gedachten merkte hij niet op dat iemand anders hem naderde.

Met grote passen liep Leafstar door het Thunderclan territory. Ze had van alles aan haar hoofd. Wat had ze gedaan? Hoe kon ze? Ze had serieus gezegd om van haar rang af te stappen! Gezegd in het bijzijn van de andere Leaders! Hoe kon ze zo stom zijn? Een diepe zucht verliet haar bekje. Alhoewel het ook goed kan uitpakken. Darkstar gaat haar echt aanvallen, het staat vast. Wanneer is maar de vraag maar het kan elk moment gebeuren. Als ze nu van haar rang af stapt word Arcane Leader en die zou de Clan veel beter leiden dan zij. Dat wist ze zeker. Iedereen kon een Clan beter leiden dan zij. Zelfs een kitten zou het nog beter kunnen... Dan heeft zij niet meer de zorgen die het Leadership met zich mee brengt en kan ze een normalen Warrior zijn. Zoals ze wilde. Zoals het zou moeten zijn.
Opeens kwam ze uit op de Rock. Ze was zo in gedachte verzonken dat ze niet had opgemerkt dat ze naar de Rock liep. Bij de Rock was er nog iemand, een Shadowclan kater. Oh jee, Shadowclan. Shadowclan is een slecht teken, zeker voor haar. Ze wilde zo graag aardig doen maar blijkbaar mocht Shadowclan haar niet. Of, Darkstar mocht haar niet. En Stormheart ook niet echt, dacht ze. Misschien was die grijze kater wel hartstikke aardig! Ze haalde diep adem om moed te verzamelen en liep op de kat af. 'Hoi,' mauwde ze vriendelijk. Oh, ze hoopte zo dat deze kater aardig tegen haar zou doen...

Opeens schrok hij op van een wildvreemde stem die hem begroette. Geschrokken keek Graytalon op en keek recht in het gezicht van Leafstar. Leafstar?! Wat moest de Thunderclan leider hier nou weer zoeken? ‘Uhh, hoi?’ groette hij de leidster terug. Ja, wat moest hij anders zeggen? Verdiende ze respect, ondanks dat ze leider was van een andere clan, of moest hij zich vijandig opstellen? Nee, dit was The Rock, een heilige plek voor Starclan, hier hoorde niet gevochten te worden. Hij trok zijn verbaasde uitdrukking van zijn kop en verving hem met een vriendelijke glimlach. Ja, wat moest de kater nu zeggen. ‘Wat brengt jou hier, Leafstar?’ vroeg hij aan de lapjespoes. Ergens was ze benieuwd wat ze te zeggen had. Hij had hier gewoon super normaal een gesprek met een leider van een andere clan! Best wel apart als je het zo zij. ‘Ik ben Graytalon, als je je het afvroeg,’ sprak de kater met een scheve grijns. Hij had de neiging om een knipoog te geven, maar hield zich in. Dit was een leider, dit gesprek zou een beetje zakelijk moeten blijven.

'Uhh, hoi?' groette de kater haar. Leaf knikte beleefd terug. Het was natuurlijk raar dat een Leader je opeens aansprak. Maar hij deed niet vijandig. Nog niet... 'Wat brengt jou hier, Leafstar?' vroeg de grijze kater. 'Oh, ik was gewoon even een wandeling aan het maken,' loog ze deels. Ze was aan het wandelen. Maar ''gewoon'' was het zeker niet. Maar dat kon ze natuurlijk niet aan deze kater vertellen... 'Ik ben Graytalon, als je je het afvroeg,' sprak Graytalon. Leaf knikte. 'Aangenaam kennis met je te maken, Gray. Ik neem aan dat je mij wel kent?' grapte de calico poes. Het was niet verkeerd om af en toe wat grapjes te maken, bedacht Leaf zich. Het zal de wereld weer een stukje leuker en vrolijker maken. En met een Shadowclanner grapjes maken had ze nog nooit meegemaakt. Het was wel een keer fijn om een normaal gesprek met iemand te hebben zonder uitgemaakt te worden als een slechte Leadster en een lafaard en dat soort dingen.

- flutt

Gewoon wandelen? Ja, alles was mogelijk. Hij kwam hier immers ook alleen om rust te zoeken. En waarom zou hij haar reden betwijfelen. En ze was een leidster, ze kon zeggen wat ze wilde. Bovendien, waarom zou ze liegen om zoiets nietigs. Vervolgens grapte ze over dat hij haar waarschijnlijk zou kennen. Graytalon ging mee met de grap en krulde een mondhoek omhoog. ‘Hmm, ergens kom je me vaag bekend voor,’ sprak hij gebiologeerd, alsof hij alle details op haar gezicht in zich op nam. ‘Heb ik je eens op een gathering gezien?’ sprak hij gespeeld. Graytalon kon echter niet land in karakter blijven en grinnikte niet veel later. ‘Nee, zonder dollen, ik had nooit verwacht dat ik in gesprek zou komen met de leidster van Thunderclan,’ sprak hij met een vrolijke grijns op zijn gezicht. ‘Hoe gaat het met Thunderclan?’ sprak hij benieuwd tegen Leafstar. Hij had gehoord van geruchten dat Arcanewish de nieuwe deputy was. Niet dat hij de poes ooit had gezien of zo één twee drie kon aanwijzen wie het zou zijn, maar Leafstar had hij natuurlijk op de rots gezien.

'Hmm, ergens kom je me vaag bekend voor,' sprak de grijze kater gebiologeerd. 'Heb ik je eens op een gathering gezien?' sprak hij gespeeld. Leaf liet een kort grinnikje horen. Ze had eigenlijk nooit zo'n gesprek gevoerd met iemand, en al helemaal niet met een Shadowclanner. 'Nee, zonder dollen, ik had nooit verwacht dat ik in gesprek zou komen met de leidster van Thunderclan,' sprak de kater met een vrolijke grijns. Leaf haalde haar schouders op. 'Alles is mogelijk!' mauwde ze. 'Hoe gaat het met Thunderclan?' vroeg hij. 'Gaat goed hoor, dank je,' mauwde ze. Ze knikte vriendelijk maar aan haar toon kon je horen dat het onderwerp wat haar betreft afgesloten was. Ze had niet veel zin om over haar Clan te praten, zeker niet in deze omstandigheden. Hopelijk merkte Graytalon dat en ging hij er niet verder op in. 'IK neem aan dat het met Shadowclan ook goed gaat?' vroeg ze vriendelijk.

Ze hoorde dat het met ShadowClan ook goed ging. Mooi. Of niet mooi? Ja, toch wel... En als het niet goed ging zou Gray dat niet vertellen, leek haar. Dus knikte ze alleen maar. Ze vond de grijze kater wel aardig. Hij leek verstandig en zorgend. 'Heb jij familie, Leafstar?' vroeg de kater uit het niets. Leaf schrok op van die vraag. Familie, dat was iets waar niet veel meer over gesproken werd.. Ze schudde haar kopje. 'Nee, niet meer,' antwoordde ze. Ze probeerde het zo neutraal mogelijk te brengen maar er klonk duidelijk wel verdriet in haar stem. 'En jij?' vroeg ze snel om het onderwerp van haar te brengen.