Broken heart... {&Naughtyglance}

Ondanks zijn grootte, maakte de bruin gestreepte warrior totaal geen geluid in het moerassige gebied waar hij door liep. Hij was een Shadowclanner, en die stonden buitengewoon bekend om hun uitstekende sluipers.  Hij was daar zeler geen uitzondering op. Zijn mentor had hem tot in het oneindige getraind op het subtiel sluipen en het genadeloos toeslaan van uit de schaduwen. Andere Clans vreesden al eeuwen over hun technieken en tactieken, dat was ook geen geheim. Naughtyglance liep met machtige stappen door, hij had wat gejaagd maar na een paar ratten was het meer ronddwalen dan jagen geworden.


De grenzen deden goed zijn werk want er was geen enkele geur om te ruiken of er onlangs nog activiteit was geweest langs hun grenzen. Daarom liep hij nu via een oud omgevallen boom naar The Rock  richting het Riverclan territorium om te checken dat die fishbreathers wel op hun gebied bleven. Hij vertrouwde die Wolfstar voor geen cent sinds hun ontmoeting en was dus nu extra allert geweest. Momenteel bevond hij zich natuurlijk nog op neutraal gebied. Een verse geur blies door zijn neusvleugels en meteen bleef hij even staan, zijn zintuigen stonden op scherp en meteen merkte hij op dat hij hier niet alleen was. Zijn amberkleurige ogen scande het gebied af en meteen viel zijn blik op een poes die op haar gemakje haar vacht aan het wassen was. Naught trok een wenkbrauw op en keek de Riverclanner een beetje verbaasd aan.

Met regelmatige bewegingen was Dappleheart zichzelf aan het likken. Uiteindelijk was ze er wel klaar mee en bedroeft keek ze om zich heen. Opeens kreeg ze een nieuwe geur in haar neus. Met een schok besefte ze dat het Shadowclan was en ze was even bang dat het Leopardwing zou zijn. Die zou ze nu ook echt niet onder ogen durven komen. Als het goed is wist Leopard het niet, haar geheim met Whirlpool. Maar je wist maar nooit. En het zal alleen maar moeilijk zijn. Voor allebei, dat wist ze zeker.
Zoekend keek ze om zich heen, waar was de Shadowclan kat? Uiteindelijk kreeg ze de kat in de gaten. Ze herkende de kater niet en nieuwsgierig keek ze in zijn richting. Zou hij haar al opgemerkt hebben? Daar was ze uiteindelijk wel van overtuigd want hij keek in haar richting. Ze stond snel op, ze wilde geen enkele kat zien of spreken. Al helemaal geen Shadowclan kat. Wie het ook was.

De langhairige tabby poes had hem duidelijk nog niet door en bleef haar vacht rustig likken, pas nadat ze klaar was zag hij haar bedroefde groene ogen en al snel kruisde hun blikken. Zijn staart zwiepte kort en keek met een wat nieuwsgierig blik naar de Riverclan poes. Normaal gesprokken had hij deze kat allang de grond gewezen maar iets vertelde hem dat het nu niet het goede moment was. Hij zette en stap dichterbij om haar beter te kunnen zien maar al snel stond ze op en liep weg. Zijn oren vouwde zich in zijn nek, en volgde haar snel. Zijn spieren rimpelde onder zijn tabby vacht bij elke stap die het zette toen hij de Riverclanner volgde. "Guardia! Waar ga je heen Señorita?" Mauwde hij, zijn blik hield die van de bedroefde poes vast. "Aii,waarom ben je zo verdrietig?" Voegde hij er snel aan toe en hield zijn brede kop schuin wachtend op antwoord.

Spoiler:

Ze wilde net weglopen toen er iemand achter haar praatte. 'Guardia! Waar ga je heen Señorita?' Ze bleef staan en draaide zich om. Ze keek verbaasd naar de kater die achter haar stond. Het was een donkere tabby. Van Shadowclan. Wat doet Shadowclan hier? Oké, dit is The Rock, neutraal gebied. Hier mogen op zich alle katten wel komen. Soort van. 'Eh, wat?' vroeg ze. Ze had geen idee wat hij net gezegd had. Dat wilde ze wel weten.

- kort ;o

'Eh, wat?' Vroeg de poes waarop Naughty zijn kop schudde. "Aii, ik vroeg waarom je zo bedroeft keek Seńorita, wat is er aan de hand?" Mauwde hij neutraal en keek haar met een rustige blik aan. Hij kwam dan vaak over als een gewelddadige harteloze Shadowclan warrior, soms diep van binnen had hij toch een hart zitten en dan vooral als er iemand zijn hulp nodig had. En deze madam had zeker zijn hulp nodig, hij voelde het gewoon van haar afstralen.

Dit is echt me raarste post ooit +.+

'Aii, ik vroeg waarom je zo bedroeft keek Seńorita, wat is er aan de hand?' mauwde de kater. Dappleheart keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Vroeg hij nou serieus wat er aan de hand was? Oké, hij wist het natuurlijk niet, als het goed is. Maar dit had ze niet verwacht. Een Shadowclanner die vroeg wat er aan de hand was met een kat uit een andere Clan. Of ze dat ooit eerder had meegemaakt, nee. 'Dat gaat jou niks aan,' antwoordde ze uiteindelijk. Haar stem klonk niet boos maar wel streng. Ze zei het met een stem die geen tegenspraak duldde. Het ging hem helemaal niet aan wat er in haar kopje omging. En al helemaal niet wat er nu in haar kopje omging. No way dat ze dat ooit zal vertellen, tegen wie dan ook. Niet voor haarzelf en al helemaal niet voor Whirlpool. Nee, dat zou vreselijk zijn.

'Dat gaat jou niks aan,' Reageerde de tabby poes streng, alsof hij een kitten was en iets stouts had gedaan. De kater keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan en bekeek haar nog eens goed. "Waarom niet? Je hebt duidelijk een peptalk nodig" Reageerde hij rustig terug, hij weed met zijn staart naar haar ogen. "Je kunt het zien in je ogen" Voegde hij er aan toe, het leek alsof de Roverclan poes elk moment in tranen kon uitbarsten.

'Waarom niet? Je hebt duidelijk een peptalk nodig,' reageerde de kater. Was hij nou ook al zo brutaal om haar tegen te spreken? Ze snoof. 'Omdat het mijn gedachtes zijn en dat gaat een Shadowclanner als jij niets aan!' zei ze, nu al wat bozer. 'Je kunt het zien aan je ogen,' voegde de kater er aan toe. Snel tilde Dapple haar poot op en veegde de tranen in haar ogen weg. 'Zo, nu niet meer. Dus er is geen rede om iets te zeggen,' mauwde ze geïrriteerd.

Omdat het mijn gedachtes zijn en dat gaat een Shadowclanner als jij niets aan!' Reageerde ze terug maar nu een stuk 'bozer' dan eerst. Niet dat Naughty erop reageerde, Shadowclan deden ze altijd zo dus hij kon het wel aan. Toen de gestreepte kater over ahar betraande ogen had hief ze haar poot en veetde ze snel weg. 'Zo, nu niet meer. Dus er is geen rede om iets te zeggen,' Mauwde ze, waarop hij een par keer knikte. "'Bueno, dan word het niet praten" Mauwde hij en keek omzich heen zijn blik viel op een riviertje en rustig trippelde hij er heen. "Venir! Volg mij" Riep hij over zijn brede schouder en ging zitten bij het stroomde water.

Vertaling:

'Bueno, dan word het niet praten,' mauwde de gestreepte kater. Dappleheart wist niet wat hij bedoelde met bueno maar aan de rest van de zin kon ze opmaken dat ze niet zouden praten. Gelukkig maar. Ze knikte goedkeurend. 'Venir! Volg mij,' riep hij toen. Venir? Wat bedoelde hij daar nou mee? Ze haalde haar schouders op, gelukkig zei hij nog wel dingen in normale taal zodat ze er tenminste iets van verstond. Ze aarzelde wel. Zou ze hem volgen? Maar uiteindelijk liep ze achter hem aan. Ze had toch niets te doen. Ze bleef wel een eindje bij hem uit de buurt zitten, je weet maar nooit natuurlijk...

Rustig ging de Shadowclan warrior zitten en hijg ene klein bewtje naar voren zodat hij zijn eigen speugelbeeld zag in het water. Zijn oren draaide zich naar achteren toen hij pootstappen hoorde. De poes was hem dus gevolgd. Hij keek naar achteren en knikte naast zich dat ze poes moest gaan zitten wat ze ook deed alleen een stukje van hem vandaan. Een schuine lach vormde op zijn snoet en hij schudde kort zijn kop. Waarom dachten katten altijd dat Shadowclan katten uit get niets zouden aanvallen of iets? Naught keek eventjes naar de poes en wees met zijn poot naar het water. "Kijk daar" Mauwde hij kalmpjes en keek toe wat de Riverclanner ging doen.

Ze zag hoe de kater een schuine lach op zijn snoet had en kort zijn kop schudde. Dapple bleef hem aankijken. Dan zag je als eerste wat hij zou gaan doen...
De gestreepte kater wees met zijn poot naar het water. 'Kijk daar,' mauwde hij. Dapple keek hem een beetje onzeker aan. Moest ze nou in het water kijken van hem? Wat was daar nou zo bijzonder aan? Maar toch deed ze het, wat kon ze anders doen? Ze keek over de rand van de oever, in het water. Ze zag zichzelf in de weerspiegeling van het water. Maar dat was bekend voor haar want het hele territorium waar ze in leefde bestond uit meer dan de helft uit water. 'Ja, en?' vroeg ze nadat ze weer rechtop zat en de kater aankeek.

Hij keek toe hoe de poes zich voorover boog en het water in keek, maar algauw ging ze weer recht zitten en richtte haar blik op die van hem. 'Ja, en?' Vroeg ze, waarop Naughty zijn staart voor haar mond hield. "Niet vragen, kijken" Mauede hij weer en trok zijn staart terug en knikte naar het water. "Wees niet bang" Voegde hij er kalmpjes bij enkeek nu zelf ook in het water.

kort :c

Opeens hield de kater zijn staart voor haar mond. Dapple verstijfde maar bewoog niet. 'Niet vragen, kijken,' mauwde hij en hij trok zijn staart weer terug. Dapple keek hem onzeker aan. Wat wilde hij? Waarom moest ze in het water kijken? Er was toch niets? Ze keek over de rand in het water en zag nog steeds haar spiegelbeeld. Verder niets. 'Wees niet bang,' voegde hij er nog aan toe. Dapple trok haar hoofd weer weg van het water. 'Wie denk je wel niet dat je bent? Wat wil je? Waarom moet ik in het water kijken?' vroeg ze geïrriteerd. Ze wist het echt niet, wat wilde hij nou?