. Giddy Up [TC] .

. Giddy Up .

_{Vandaag was dé dag! Mettlekit lag languit in zijn bedje van bananenbladeren, met dromende blauwe ogen die vrolijk naar muren staarden. Als de zon opging, was het dan zo ver! Hij mocht eindelijk naar buiten! Wat had hij hier lang op gewacht! Wat had hij lang over gedroomd! Het was geweldig! Niets kon zijn dag nog verpesten! Mettle's blik schoot naar een kiertje in het dak van de kraamkamer. Langzaam maar zeker kroop er een straaltje zonlicht naar binnen. Mettlekit's mondhoeken schoten omhoog, en zijn oortjes wiebelde opgewonden. 1.. 2.. nog eventjes... 3!!! Het licht viel door de hele kier op de grond, en de gestreepte kitten vloog omhoog en stormde door de ingang van palmbladeren naar buiten. Fel licht scheen in zijn gezicht, en een zoetige, sterke lucht vulde zijn neus. Hij was buiten! Het katertje snorde en sprong vrolijk en juichend rondjes op het gras. 'Yes! Yes! Ik ben buiten! Ik ben eindelijk buiten!!!' schreeuwde Mettlekit. Zijn opgewonden, hoge stemmetje schalde door het ThunderClankamp. Zachtjes trappelend liet de kitten zijn ogen aan het licht wennen, en toen keek hij om zich heen. Zouden zijn ouders weten dat hij buiten was? Ha, misschien kwamen ze wel terug als ze dat wisten. Mettlekit kwakte neer op zijn kont, en voelde het platgelopen gras kriebelen tegen zijn billen. Hij wist het wel zeker. Zijn ouders kwamen terug nu. En dan wist hij wie ze waren, en dan konden ze hem vertellen over hun avonturen. En dan zouden ze een lid worden van de ThunderClan en werden ze krijgers.. Mettle's blik gleed naar het krijgshol, die al vaak beschreven was in de kraamkamer. Het was een mooi hol, met grote, gespierde katten erin. Zijn oogjes werden groot. Wauw! Hij wilde ook zo groot en sterk worden!}

De jonge poes was al vroeg wakker geweest en had de haar tijd besteedt aan haar vacht. Die moest natuurlijk wel gewoon perfect zitten, anders kon ze toch niet naar buiten.
Nadat haar vacht er prima verzorgd uit zag stapte ze haar nest uit. Met haar staartje fier in de lucht liep ze richting de uitgang.
Al snel zag ze een klein gestreept katertje zitten, veel jonger en kleiner dan haar. Maarja, zij was dan ook al weer 5 Moons oud.
"Hallo," begroette ze de jongere kat terwijl ze voor de ander ging zitten. Ze sloeg haar staart netjes om haar poten heen en haar groene oogjes keken neer op de ander.
"Wat is jouw naam?" Vroeg ze vriendelijk aan de jonge kat.
Die kleine kittens waren altijd schattig. Maar dat zij zelf zo klein was geweest? Nee, dat vond ze maar niks.
Haar groene oogjes keken vriendelijk neer op het jongere katertje.

. Giddy Up .

_{Terwijl hij zachtjes grinnikend en wiebelend om zich heen keek, rook hij de geur van een poes die steeds dichterbij kwam. Hij herkende de geur min of meer, wat best vreemd was aangezien hij nog nooit naar buiten was geweest. Mettlekit wiebelde zich oortjes een paar keer speels heen en weer, en legde toen zijn kopje in zijn hals waardoor hij achterover keek. Er zat een jonge poes achter hem, met overal rode haren. 'Halloe!!' mauwde Mettle. De kattin leek hem niet te horen door het geroezemoes van hun Clangenoten, maar ze groette hem wel, en vroeg meteen naar zijn naam. Mettle grinnikte en kwakte op zijn zij (meteen sopte de humus van de natte bodem in zijn pelsje). Met zijn kont in de lucht krabbelde de kitten weer op z'n pootjes. 'Ik ben Mettlestar, de grote! Ik ben de leider van allevier de Clans! Gegroet, vreemdeling!' giechelde hij terwijl hij zijn smalle gestreepte borstje voorruit stak. Eens kijken of ze erin trapte... hihihi.}

"Hallo," Had ze de ander begroet waarna ze achter het katertje ging zitten met haar staart netjes om haar pootjes gekruld. "Wat is jouw naam?" Had ze vervolgens vriendelijk gevraagd.
Het jonge ding legde zijn kopje achterover in zijn nek. Hij rolde op zijn zij om vervoglens met zijn kont in de lucht weer omhoog te krabbelen.
"Ik ben Mettlestar, de grote! Ik ben de leider van alle vier de Clans! Gegroet, vreemdeling!" Giechelde de kitten met zijn smalle borstje die vooruit stak.
Een grote grijns verscheen op Robin haar gezichtje bij het horen van de grote fantasie van de kitten. Mettle, die naam herkende ze ergens wel, dus ging ze ervan uit dat zijn naam Mettlekit was.
"Ooh gegroet mijn grote leider Mettlestar," sprak ze waarbij ze haar hoofd met een grote grijns buigde.

. Giddy Up .

_{Wauw! Het werkte! De poes voor hem boog haar kop voor hem! Mettlekit giechelde en keek overdreven trots en gewichtig. 'Ja ja. Dat is heel wat heh? En hoe heet jij, beste onderdaan?' bromde hij met een zwaar stemmetje. De kriebel van de lach in zijn keel begon onderhand een beetje vervelend te worden. Niet lachen! Hou je in! Zo kalm mogelijk schudde het gestreepte katertje zijn staart heen en weer, en een warme golf trok door zijn ruggengraat. Pfoe! Het was best wel heet hier in het bos! Hoe lang nog totdat hij veranderde in een vuurballetje? Dromerig en grinnikend stelde Mettle zich voor hoe het was om van vuur gemaakt te zijn. Warm. Vast heel erg warm.}

[Srry voor late post! Nog steeds open voor de hele TC!!]

. Giddy Up .

_{Terwijl hij zijn blauwe oogjes aan de poes voor hem vastplakte, ratelde zijn brein verder over wat hij nu moest gaan zeggen. Hm... hoe kon hij deze poes nóg meer voor de gek houden? Hihi. Ineens klonk er een stem achter hem: het klonk dramatisch en ging over een groep Rogues. Mettle voelde zijn hart een salto maken en hij kon het niet laten geschrokken te piepen. Er stond een poes achter hem die een stuk groter was dan hem én zijn 'onderdaan'. Wauw.. het was een echte leerling! Zijn pootje jeukte meteen om op haar te duiken, en te voelen hoe het was om te stoeien met een échte leerling! Een kat die avontuur at als ontbijt! Die vocht aan de zijde van een dappere krijger!!! Wauw.. hij wilde nú al een leerling zijn. Maar goed... eerst meespelen. 'Dat is geweldig nieuws, commandant! We vieren feest!' juichte Mettlekit opgewonden en over zijn toeren. Maar.. hij hield het niet langer. De kleine kater kwakte op zijn rug neer en giechelde. Ah... wat een leven!! Wat was het geweldig buiten het kamp! Als ze ouders hier waren... wauw.. dan zou het ook een paradijs voor hun zijn!!}

"Ooh gegroet mijn grote leider Mettlestar," had ze gesproken met een grote grijns op haar gezicht. "Ja ja. Dat is heel wat heh? En hoe heet jij, beste onderdaan?" Bromde Mettlekit.
"Ik? Mijn naam is Robinpaw, uw dappertste leerling!" Speelde ze het spelletje mee.
Het katertje wiebelde rustig met zijn staart waarna hij weg leek te dromen. Robin bleef geduldig wachten. Mettlekit had wel een grote fantasie vond ze.
Achter Mettlekit zag ze dat haar nicht Fernpaw er ook aan kwam en blijkbaar speelde zij het spelletje van de bruin gestreepte kitten ook mee.
"Ooh mijn grote leader, u bent nog groter dan ik verwacht had! Ik kom met goed nieuws, de patrouilles hebben die vieze rogues verslagen!" Hoorde ze Fernpaw zeggen.
"Dat is geweldig nieuws, commandant! We vieren feest!" Juichte het katertje.
Hoelanger het spelletje van de kitten duurde, hoe grote de grijns op Robin's gezichtje werd.
Het katertje kwam gichelend op zijn rug neer. Haar groene oogjes keken even naar haar nicht Fernpaw en toen weer naar het Mettlekit

. Giddy Up .

_{Het andere poesje speelde de boel mee! Ze stelde zich voor als zijn dappere leerling Robinpaw! Ah... ja, die herinnerde de edele leider zich nog wel! 'Oh nee, stoute Robinpaw! U heeft onze Clan bedrogen! U zal worden gestraft! U moet levenslang... modder eten!!' gierde Mettlekit, en giechelend viel hij op de nattige grond, precies in een forse plas met dauw. Zijn pels sopte meteen van het water en de modder, maar hij voelde zich zo tevreden dat hij besloot te blijven liggen. Het was een stralende dag. Een perfecte dag. Zíjn eerste dag! De Clan, de buitenwereld, het was allemaal geweldig!!! Het katertje rolde op zijn buik en staarde naar een opening in de verte. De poort naar de jungle. Daar was pas avontuur... Oeh... nu hij buiten was kon hij niet wachten om leerling te worden! Dan mócht hij struinen in de wildernis. Maar wie zei dat hij binnenkort niet zou proberen te ontsnappen?}

[Kittenhumor... ]

. Giddy Up .

_{Modder sopte in zijn vacht, en een klein golfje plaswater maakte ook z'n rug nat toen Fernpaw ineens naast hem in het poeltje sprong. Het lag ergens in een hoekje van het kamp, waar van nature al een kuiltje was. Maar nu had hij het ontdekt! Het was een uitstekende modderpoel. Mettle giechelde, en rolde op zijn rug. Zijn bruin gestreepte pels plakte tegen zijn schriele lijfje, en hij leek meer op een moddermonster dan op een kitten. Het voelde eigenlijk best lekker. Ah... 'We lijken net RiverClankatten!' jubelde het jonge katertje. Tevreden en giechelend keek hij naar de planten die rond het kamp groeide. Wat waren ze toch mooi en groot. Zijn ogen bleven even steken op een felgele bloem. De romige geur betoverde hem bijna. Hij voelde zich zo prettig. Zo... tevreden! Het leven in de Clan was fantastisch! En dan nog maar te bedenken dat hij nog zoveel jaren mocht leven in de Clan! Over een paar manen, zelfs, mocht hij de kraamkamer voor altijd verlaten! Dát was pas geweldig!! 'Ahhh...' zuchtte de kitten tevreden.}

"Oh nee, stoute Robinpaw! U heeft onze Clan bedrogen! U zal worden gestraft! U moet levenslang... modder eten!!" Ging Mettlekit verder.
Echt niet dat ze dat ging doen ja. Modder was vies, bah!
"Oh mijn leader wat bent u toch geniaal," zei Fernpaw.
Chiegelend lag Mettlekit in de modder met Fernpaw naast zich.
Robin deed rustig een paar stappen naar die twee toe. Maar echt niet dat ze naast Mettlekit in die modder zou gaan liggen, en dan zeker haar hele vacht verpest, dacht het niet!
Zij bleef nog wel even toekijken.

"Kom je nog?!" Mauwde haar nicht.
Robin schudde heftig haar kopje van nee, maar Fernpaw duwde haar met modder besmeerde poot al tegen haar aan. Fijn! Nu zat haar vacht dus al onder de modder.
"Het is lekker afkoelend, dat beloof ik je!" Sprak Fernpaw hoopvol.
Lekker afkoelend? Nee, Modder was vies, vies en nog is vies. Meer niet!
"Modder is vies!" Sprak ze.
Met een vies gezicht bleef ze kijken naar de twee met modder besmeurde katten.

. Giddy Up .

_{Terwijl Mettle wild begon te woelen, voelde hij zich steeds meer afkoelen. Ah! Als een moddermonster kon hij tegen de zon! Als hij genoeg bleef woelen, kon hij vast straks ook nog tegen vuur! Dat zou pas cool zijn! Mettle het moddermonster! Misschien kon hij ook nog vliegen als hij.. Nah. 'Modder is vies!' hoorde het gestreepte katje Robinkit piepen. Huh? Modder was niet vies! Modder was koud, lekker en leuk! Kleverig sprong Mettlekit op zijn pootjes, met een ondeugende glimlach stapte hij uit de poel. 'Ik, Mettlestar, leider van alle Clans, beveel je in de modder te duiken binnen 3... 2... 1..' Met een hoge strijdskreet stormde de natte kitten op z'n Clangenootje af, en knalde tegen haar op, in de hoop dat ze in poel zou vallen. Met een slijmerige plof rolde hij in de poel, maar hij kwam meteen in een diep stukje terecht waardoor er modder in zijn ogen stroomde. Hé! Dat kietelde!}