Take me back to the start (Dappleheart)

Whirlpool lachte toen Dappleheart moest gillen. Het plezier was echter van korte duur, want niet veel later lach hij plat met zijn gezicht in de modder. Zijn buikvacht was ook een drama en tot aan zijn schouders waren er klonten modder in zijn vacht. Alleen zijn rug leek redelijk ongeschonden.
Met een vieze kop keek hij Dappleheart aan, waarna ze hem uitlachte. Whirlpool grinnikte mee. Ja, ze had gelijk. Het was zijn eigen schuld dat hij er zo uit zag, maar ergens zag hij de humor er ook wel van in. Hij keek lachend naar de grond, modder die van zijn kop af droop. Weer springend, proberend niet in de modder vast te zuigen, hupte hij weer naar Dappleheart toe. ‘En nu ben ik smerig, en jij maar voor de helft. Het leven is ook niet eerlijk,’ zuchtte hij quasi dramatisch. En weer uit het niets wierp hij een blik uit zijn ooghoeken naar de bruine poes en beukte weer vol met zijn schouder tegen haar aan, hopend dat nu ook haar andere zijde kennis zou maken met de modder.

Whirlpool lachte toen de poes weer een gilletje uit slaakte en op haar andere flank viel. De grote kater sprong juichend door de modder toen de poes weer overeind begon te krabbelen. Dappleheart zei dat het mislukt was, waarschijnlijk omdat haar kop nog redelijk schoon was en die van hem amper herkenbaar was, maar hij was alsnog tevreden omdat de poes weer onderuit was gegaan. Zelfvoldaan keerde hij zijn gezicht weer naar de poes en probeerde met een voorpoot de dikste modder uit zijn ogen te vegen. Hij grinnikte nogmaals en keerde zijn amberkleurige ogen weer naar haar groene. Nu zijn we in elk geval allebei redelijk smerig,’ grapte de kater vrolijk. Hij was in een lange tijd niet in zo'n jolige bui geweest. Iets wat hij had gemist, nu hij zich weer zo voelde.

^{OOC: Beetje kort, forgive meh}

Whirlpool moest steeds een beetje lachen bij elke stap die hij maakte, realiserend dat hij er waarschijnlijk verschrikkelijk uit zag en het lopen door de modder maakte het op een of andere manier grappiger dan het was. Whirlpool zag dat Dappleheart afwachtend naar hem keek. Hij liep dit keer rustig op haar af om bij elke stap de zuigende modder de horen. ‘Later we maar weer het water in gaan en ons een beetje fatsoeneren. Zo kunnen we natuurlijk niet het kamp in,’ lachte hij en keek naar de poes. Hij had gemerkt dat ze zichzelf net had uitgeschud om de meeste modder van zich te halen. Dat kon hij ook. Hij liep langs haar om de illusie te wekken dat hij weer richting de oever liep, maar zodra hij echt recht naast haar stond, schudde hij zijn lange vacht uit. De modderspatten vlogen van hem af en geheid gingen die die ook weer naar Dappleheart toe.

Whirlpool was blij dat Dappleheart met hem instemde en zo kon hij zijn plannetje vlekkeloos verlopen. Toen het ook echt succesvol was, schaterde hij vrolijk en probeerde zo snel mogelijk van Dappleheart te vluchten. Hij hoorde Dappleheart achter hem lachen, waardoor hij achterom keek met een vrolijke grijns. Helaas struikelde hij ook op dat moment en moest hij even de tijd nemen om weer in balans te komen, maar voordat hij het wist kreeg hij een duw tegen hem aan en kwam het wateroppervlak veel sneller dichterbij dan de bedoeling was. Met een luide plons viel hij met zijn hoofd eerst het water in. Al snel wist hij zich weer te oriënteren en kwam hij weer met zijn kop boven water en keek Dappleheart lachend aan. ‘Wat een boef ben jij ook,’ lachte hij en zwom een stukje verder het water in. De modder spoelde al een beetje van zijn lange vacht af en het water om hem heen was bevuild door het zand. ‘Nou, ik word in elk geval een beetje schoon,’ grinnikte hij en zwom een stukje verder, achterom kijkend of Dappleheart zou volgen.

Opeens zag Whirlpool Dappleheart in een hoge snelheid naar de oever rennen. De grote kater begreep al snel wat de poes van plan was, maar was te langzaam om snel weg te rennen en met een enorme plons kwam de poes naast hem in het water en een golf water kwam over hem heen. Eerst moest hij een paar keer proesten, maar toen Dappleheart weer boven water kwam moest hij om haar lachen. De vacht op zijn kop lag helemaal plat en hij leek nog meer verzopen. ‘Grapjas,’ zei hij lachend, toen hij weer verder door het water zwom.
Opeens herinnerde hij de vis die ze nog op de terugweg moesten ophalen. Ach, dat zouden ze later wel doen, eerst moesten ze maar eens heelhuids daar komen. Soepel zwom Whirlpool door het water en kwam weer naast Dappleheart terecht. Opeens had hij weer een idee en dook onder water. Hij opende zijn ogen en snel zag hij het silhouet van Dappleheart aan de oppervlakte. Zo snel als hij kon zwom hij weer naar boven en probeerde Dappleheart een kopstoot in haar buik te geven, puur om haar even te laten schrikken.  

Whirlpool voelde het water boven hem wild bewegen, net als Dappleheart die in het rond vloog als een op hol geslagen zalm. Whirlpool lachte onder water, waardoor er bellen uit zijn mond kwamen en hij heel wat lucht verloor. Hij zwom weer onder Dappleheart door en vlak voor haar kwam hij weer aan de oppervlakte. ‘Boe!’ zei de grote kater speels. Lachend keek hij de bruine poes aan. ‘Daar had ik je flink te pakken,’ grinnikte hij en zwom snel een stukje buiten bereik van haar klauwen, mocht ze hem wat aandoen. Whirlpool kon echter zijn plezier niet op, niets was leuker dan even een lolletje met iemand uithalen.

OOC: Kort, sorry!

Wild gespetter ontstond er toen hij zijn kop boven water had gestoken. Whirlpool had Dappleheart echt de stuipen op het lijf gejaagd. Hij lachte toen ze zijn naam riep toen ze een beetje van de schrik bekomen was en de afstand tussen hen maar even vergrootte. Whirlpool kon de grijns niet van zijn gezicht krijgen, ook toen ze vroeg of hij dat nooit meer wilde doen. Even dacht hij dat het serieus was en keek de poes een seconde bezorgd aan, totdat hij zag daar haar mondhoeken weer omhoog krulden en hij ook weer moest lachen. ‘Als je altijd zo reageert, ga ik nooit meer ophouden dat te doen,’ grinnikte hij. ‘Pas maar op, je weet nooit wanneer ik ga toeslaan,’ zei hij met een gespeelde duistere stem, waarna hij weer in lachen uitbarstte.
Whirlpool zwom op zijn dooie gemakje weer verder naar het eiland waar ze de vis hadden begraven. Hij hoopte dat als hij weer op het eiland zou komen, zijn vacht weer een beetje in ere was hersteld en er geen modder meer opzat. Hij wierp nog een blik naar de bruine poes, voordat hij de oever op klom en zijn lange vacht uitschudde. Snel checkte hij het en hij merkte dat het water bijna al het modder had weggespoeld. Tevreden keek hij om en wachtte op Dappleheart.