Take me back to the start (Dappleheart)

Het was de poes Dappleheart. Whirlpool herkende haar snel. Ze waren bijna even oud, de poes was al lang zijn dengenoot. Hij glimlachte naar de cyperse en knikte naar haar. Ze vroeg of hij lekker aan het jagen was. Whirlpool keek naar zijn pas gevangen vis en daarna weer in Dapplehearts groene ogen. ‘Ja, zo ziet het er wel uit, hè?’ grapte hij en keek de poes aan. Ondanks dat de twee bijna even oud waren, hadden ze niet veel tijd samen doorgebracht. Natuurlijk af en toe de gewoonlijke gesprekjes, helemaal nu hij deputy was geworden. Maar toch had hij het gevoel dat hij de poes helemaal niet kende. Dat was natuurlijk deels aan zichzelf te wijten, omdat hij als jonge Warrior helemaal zijn kop er niet bij had gehad. Hij was meer buiten het kamp dan erbinnen en lapte de regels aan zijn laars. Pas sinds een aantal manen had hij zijn leven drastisch moeten veranderen, wat had geresulteerd in een hogere rang. Eén die hij niet verwacht of gewenst had, maar welkom niettemin. Er was nu afleiding, iets wat hem elke dag bezig kon houden. Dat had hij nodig, al waren er ook negatieve consequenties.
‘Wat brengt jou buiten het kamp?’ vroeg hij vervolgens geïnteresseerd aan de poes. Het was niet dat hij haar op patrouille had gestuurd. Whirlpool keek nog kort in haar groene ogen, waarna hij met een half oog naar het wateroppervlak bleef kijken om te zien of er nog een vis langs zou komen.

Dappleheart sprak dat ze een wandeling had gemaakt. Ze beaamde meteen dat het niet veel tot wandelen kwam in hun gebied. Een grijns ontstond op Whirlpools gezicht en zijn ogen gingen even over het water heen. ‘Je vergeet door de modder baggeren,’ grapte hij naar de poes. Hij richtte zijn amberkleurige ogen naar haar toe. ‘Maar het is wat Riverclan de sterkste clan maakt. De andere clans hebben het maar makkelijk met hun stevige grond,’ sprak hij tegen de poes. Zelf droop zijn vacht ook nog een beetje van het zwemmen niet lang geleden. Gelukkig hadden de vachten van Riverclan katten zich zo aangepast dat ze zo glad waren, dat ze snel opdroogden. Zelfs katten met een lange vacht zoals Whirlpool. Zijn blik ging weer naar het water, en hij zag een schaduw van een vis dicht bij het oppervlak. Razendsnel stak hij zijn poot in het water en haalde een forel naar boven en gooide hem op de oever, waarna hij de vis meteen uit zijn lijden verlosten. ‘Yes!’ Het kreetje van plezier gleed onbewust over zijn lippen. Daarna keek hij de poes weer aan die in zijn gezelfschap zat. ‘De vissen zwemmen goed,’ beaamde de kater vrolijk. Niets maakte hem blijer dan dat het goed ging met de clan.

Met een glimlach keek Whirlpool naar de poes toen ze om het grapje lachte. Niet lang erna keek hij weer weg. Hij was hier in eerste instantie om te jagen, een praatje kwam later. Alleen was het wel mooi dat vissen in het water niet erg veel meekregen wat er boven de oppervlakte gebeurde. Al waren ze wel zo slim geworden om uit te kijken voor een schaduw.
Na de tweede vis die hij had gedood, vond hij dat hij al een redelijk contributie voor de prooistapel had. Heel veel meer dan dit zou hij ook niet mee kunnen krijgen in zijn bek. Maar het was genoeg om weer twee Warriors met een volle buik naar hun nest te laten gaan vanavond. Hij richtte zijn blik weer op de bruine poes naast hem. Ze beaamde dat het niet goed zou zijn als de vissen weg zouden gaan. Hij lachte en keek de poes aan. ‘Waar water is, is vis. En zelf in extreme droogte is er nog water in ons gebied,’ sprak hij kalm. Niet dat de Kater extreme droogte had meegemaakt in zijn twee schampere jaren. Het moest wel, er was hier zoveel water. En ze konden ook nog wel een beetje op land jagen, Riverclan Warriors waren niet zó hopeloos.
‘Ik ben denk ik wel klaar voor vandaag,’ beaamde de kater, met een blik werpend op de twee vissen die naast hem lagen. ‘Heb je zin om nog even "te wandelen" voordat het donker word?’ vroeg hij aan de poes, beetje grappend over het wandelen. Want zij wisten allebei dat het niet bepaald wandelen zou worden.

Dappleheart was het met hem eens. Daarbij zei ze nog dat ze hoopte dat het zo bleef. Waarschijnlijk. Dan zou het voor hun beide de eerste keer zijn dat de vis zou verdwijnen. Het zou betekenen dat er voorlopig nog veel vis zou zijn, en dat was belangrijk. Nu was de tijd voor hen om weer aan te komen en zich klaar te maken voor bladkaal als de prooi weer schaarser zou zijn.
Dappleheart wilde graag nog even met hem wandelen. Whirlpool glimlachte naar haar en keek even enkele seconden in haar smaragdgroene ogen, waarna hij zijn blik weer afwende toen Dappleheart over de vissen begon. Hij keek haar aan en daarna weer naar de vissen. Nee, dat zou onhandig zijn, dan zouden ze niet eens een beetje kunnen kletsen met die vissen de hele tijd in hun bek. ‘We kunnen ze ook achterlaten en ze op de terugweg ophalen?’ stelde hij voor. Dat zou makkelijker voor hen beiden zijn, dacht hij erover. Ze konden ze gemakkelijk begraven, dat was maar een kleine moeite. Minder dan die vissen over hun hele territorium heen te zeulen. Whirlpool wachtte de reactie van de poes geduldig af.

Whirlpool was blij dat de poes zijn idee begreep. Toen zij een van de vissen begroef, deed hij snel hetzelfde bij de andere. Zodra ze klaar waren, vroeg Dappleheart of ze maar zouden gaan. Hij knikte en richtte zijn amberkleurige ogen op het wateroppervlak. Ze zouden eerst maar eens van dit eiland af moeten gaan. Verderop was het meer eb en zouden ze over de wadden heen kunnen lopen. Het enige nadeel was dat ze wel in de modder weg zouden zakken, maar het was beter dan uren zwemmen. Maar eerst zouden ze erheen moeten zwemmen.
Whirlpool liep naar de oever en gleed zonder ineen te krimpen het koele water in. Hij was inmiddels wel gewend aan het gevoel. In het begin was het even koud, maar daarna was het prettig. Helemaal nu de zon scheen. Hij keek even achterom of Dappleheart hem volgde.

De poes zwom inderdaad achter hem aan. Whirlpool lachte terug naar haar en zonder enige moeite bewoog hij door het water zo gemakkelijk als een vis dat deed. Men maakte wel eens grapjes dat hij in het water geboren was, omdat het zwemmen altijd zo natuurlijk voor hem had gevoeld en het was een van de weinige dingen waar hij écht goed in was. Natuurlijk kon iedere Riverclanner zwemmen, maar het voelde voor hem meer dan slechts iets om te overleven. Het was iets bijzonders dat hij niet kon beschrijven, alsof hij thuis was.
Het duurde niet lang voordat de kater de bodem weer onder zijn klauwen voelde en ze op de droge wadden konden lopen. Er was hier bijna niets anders dan donkere modder en af en toe een verdwaalde plant. Zeevogels hupten over de wadden om wormen en slakken uit de bodem te plukken. Maar jagen op zulke grote vogels was bijna onmogelijk op de zware modder. De vogels konden ze van kilometers ver zien aankomen en ze werden hopeloos vertraagd door de moeilijke ondergrond.
Whirlpool schudde zijn lange vacht uit en keek Dappleheart glimlachend aan. ‘Het is niet de beste plek om te "wandelen", maar het is een begin,’ glimlachte hij naar haar. Hopelijk waardeerde de poes zijn gezelschap en deed ze het niet enkel omdat hij haar deputy was en hij haar wilde behagen. Zijn amberkleurige ogen richtte hij in haar smaragdgroene en hij trok een mondhoek omhoog in een vrolijke grijns.

Whirlpools mondhoeken kropen omhoog toen Dappleheart zich giechelend door de modder heen ploeterde. Jup, dit was Riverclan territorium. Whirlpool zwiepte speels zijn staart. Misschien moest Dappleheart de modder maar eens van dichtbij bestuderen. De kit kwam weer in hem naar boven en door de modder heen springend, proberend niet vast te zuigen in de dikke sliblaag, snelde hij naar de bruine poes toe. Zonder vaart te verminderen beukte hij zijn lichaam tegen de schouder van de poes aan. Hij hoopte dat hij haar daarmee onderuit zou krijgen en haar hoofd in de modder zou weten te planten. De kater had echter niet gerealiseerd dat hij zijn eigen vacht daarmee riskeerde en over Dappleheart heen rollend belandde hij plat op zijn gezicht in de modder. Spugend en lachend klom hij weer op zijn poten, modder plakte overal aan zijn langharige nog natte vacht en vervaagde zijn gezichtsveld. Hij wierp een blik naar Dappleheart en was benieuwd hoe zij het er vanaf had gebracht.

OOC: Whirlpool gedraagt zich als een kit (':