Secret Meeting {Only Leaders}

Gespannen luisterde ze naar wat Wolfstar zei tegen Darkstar. Zelf zou ze nooit zo brutaal durven doen. Maar ja, Wolf is een stuk anders dan haar. Zij, zij was niets. Een bangerik, lafaard, dat was ze. Ze zou niet eens een muisje durven doden omdat ze zo bang is. Oké, dat durft ze dan wel maar het is als voorbeeld. Een metafoor. Helaas was ze niet zo zeker over haar zelf. Ze durfde nauwelijks haar Clan toe te spreken. Het werd echt tijd dat ze ging veranderen. Hoe dan ook...
'Sta recht op jij dwaas!' zei Wolfstar opeens tegen haar terwijl ze een behoorlijke harde tik gaf met haar staart. De calico poes stond meteen rechtop. Ze haalde even snel diep adem en keek de Riverclan Leader toen boos aan. Het was misschien wat laat en niet zo veelzeggend. Maar het was een begin. Een begin van een stoere Leafstar. Als die er ooit nog kwam...
Daarna begon Darkstar te praten. Ze had Wolf netjes uit laten praten en was nu haar argumenten op haar aan het afvuren. Zij liever dan ik, dacht Leaf toen. Maar meteen schudde ze haar kopje. Dit was niet leuk, niet goed. Starclan zal niet blij zijn dat er ruzie word gemaakt, helemaal niet tussen twee Leaders. Ze zouden beter moeten weten. En aangezien Smokestar geen aanstalten leek te maken om er wat aan te doen moest ze het zelf maar doen. Het zal een goede oefening zijn... Ze haalde diep adem, stond op en zette een stap naar voren, bijna tussen Wolf en Dark in. Ze ging er niet helemaal tussen staan hè. 'Stoppen!' mauwde ze fel. Verbaasd als ze was over haar felheid liet ze even een stilte vallen. Meteen stond ze weer rechtop en keek de twee Leaders één voor één boos aan. 'Starclan zal niet blij zijn met jullie geruzie! Denk nou eens na, we moeten samenwerken! Natuurlijk zal het bij jullie twee nooit vrede zijn, dat zie ik ook wel. Maar heb tenminste wat respect voor elkaar! Wie zijn jullie wel niet? Een stelletje kittens? Nee toch? Jullie zijn Leaders. Gedraag jullie dan ook als Leaders.' Ze zuchtte en zette een stap naar achter, weer terug naar haar plaats. Ze ging zitten en keek naar de grond. Wat had ze gedaan? Wat had ze in Starclans naam gedaan? Ze was tussen twee Leaders gaan staan en hen toegesproken. En één van hen was Darkstar. Oh je, wat kan dit voor gevolgen hebben? Gespannen wachtte ze af tot iemand zou reageren...

'Stoppen!' Waar kwam dat vandaan? Oh, de bosrat sprak. 'Starclan zal niet blij zijn met jullie geruzie! Denk nou eens na, we moeten samenwerken! Natuurlijk zal het bij jullie twee nooit vrede zijn, dat zie ik ook wel. Maar heb tenminste wat respect voor elkaar! Wie zijn jullie wel niet? Een stelletje kittens? Nee toch? Jullie zijn Leaders. Gedraag jullie dan ook als Leaders.' Een zacht gegrinnik steeg op uit Darkstar's keel. 'Och, wat ben ik nu bang.' Ze siste zacht, waarna ze naar de calico poes stapte met een opgezette vacht. 'Starclan is hier niet, love. Misschien moet jij dat nog leren. Starclan doet niks. Starclan heeft nooit wat voor me gedaan, en zal het ook nooit gaan doen. Starclan wilt ons zien lijden, laat ons tot de laatste momenten spartelen als vissen op het droge, Starclan geniet van onze pijn. Ze kunnen me meer niks maken, ik ben alles toch al kwijt! Ja, ze kunnen me naar het Dark Forest sturen, maar liever daar dan bij die sadisten!' Ze kwam nog een stap dichter bij, waardoor ze bijna neus-aan-neus tegen Leafstar aanstond. 'Ze hebben alles van me afgenomen, en dan zeg jij dat ik samen moet werken met die trut om Starclan tevreden te houden? Dat ik me als een leader moet gedragen? Misschien moet jij even opgroeien en wat redelijkheid leren! Misschien moet jij je even als een echte Leader gaan gedragen! Je houdt je eigen clan niet eens in de hand, en dan heb je commentaar op andermans Leaderschap?' ze siste. Ze was er helemaal klaar mee. Nog even en ze liep weg.

'Och, wat ben ik nu bang,' begon Darkstar. Oh nee, ze had het weer helemaal verkeerd aangepakt. Hier kwamen de beledigingen, de antwoordden die haar klein maken. Maar ze moest het niet laten gebeuren, het mocht niet. Ze moest sterk zijn, voor haarzelf en voor haar Clan. Ze wist wel dat Thunderclan nu het lachertje van de Clans was. Ze waren zwak. En dat komt door haar. Ze moest veranderen. En snel ook. Misschien was dit het goede moment...
'Starclan is hier niet, love. Misschien moet jij dat nog leren. Starclan doet niks. Starclan heeft nooit wat voor me gedaan, en zal het ook nooit gaan doen. Starclan wilt ons zien lijden, laat ons tot de laatste momenten spartelen als vissen op het droge, Starclan geniet van onze pijn. Ze kunnen me meer niks maken, ik ben alles toch al kwijt! Ja, ze kunnen me naar het Dark Forest sturen, maar liever daar dan bij die sadisten!' zei Darkstar. De zwarte poes stond nu heel dicht bij haar. Leaf had haar kop naar beneden gebogen. Maar ze wist dat ze iets moest doen. Ze haalde diep adem en richtte haar kop naar die van de Shadowclan Leadster. 'Misschien moet je leren niet zo slecht over dingen en katten te denken,' mauwde ze. Haar stem was misschien zacht, maar je kon duidelijk horen dat het gemeend was. 'Ze hebben alles van me afgenomen, en dan zeg jij dat ik samen moet werken met die trut om Starclan tevreden te houden? Dat ik me als een leader moet gedragen? Misschien moet jij even opgroeien en wat redelijkheid leren! Misschien moet jij je even als een echte Leader gaan gedragen! Je houdt je eigen clan niet eens in de hand, en dan heb je commentaar op andermans Leaderschap?' ging Dark verder. Maar Leafstar schudde haar kopje. 'Nee, ik heb geen commentaar op jou Leaderschap, Darkstar. Ik heb commentaar op jullie onnozele geruzie de hele tijd. Je wilt niet samenwerken met Wolfstar, prima. Maar laat de rest er niet onder leiden,' mauwde ze. Opeens hoorde ze Wolfstars stem. 'Kom is uit die fantasie wereld van je leaf, een warrior heeft je clan verlaten omdst jij geen gevangen kon afmaken, denk je dat een ware leader dat zou laten gebeuren?!' Wat? Stond Wolf opeens aan Darks kant? Dat had ze niet verwacht. Ze was echter al snel over haar schok heen en richtte haar aandacht op de grijze kattin. 'Dat Crowcry Thunderclan heeft verlaten was zijn eigen keus. Ik wil inderdaad niemand vermoorden, zo ben ik niet. Dat hij er niet mee kan leven is zijn probleem..' zei ze. 'Darkstar wil oorlog met je leafstar zeg me nou niet dat je dat niet in ziet. Wat je ook doet ze zal je aanvallen zelfs als je stormheart laat gaan! E denk maar niet dat ik je kom redden,' zei Wolf. Leafstars ogen werden even groter van verbazing en keek Darkstar aan. Al snel wendde ze haar blik weer af. Wil Dark haar aanvallen? Waarom? Wat heeft ze fout gedaan? Wat is er gebeurd waardoor Dark zo'n hekel aan haar had? Ze vermande zich weer en keek Dark weer aan. 'Waarom zou je mij willen aanvallen Darkstar? Wat heb ik gedaan dat je zo'n hekel aan me hebt? Ik probeerde Stormheart te helpen. Maar dat verhaal weet jij nog niet... Moet ik het vertellen? Dan is het voor iedereen duidelijk en hoeft er geen oorlog te komen,' mauwde ze rustig. Ze meende het echt, ze wilde geen oorlog. Als alles duidelijk was uitgelegd zou Dark het snappen. Ze wilde Stormheart immers ook helpen. Het was niet haar schuld dat hij haar een leugen had verteld.

'Nee, ik heb geen commentaar op jou Leaderschap, Darkstar. Ik heb commentaar op jullie onnozele geruzie de hele tijd. Je wilt niet samenwerken met Wolfstar, prima. Maar laat de rest er niet onder leiden,' Geen reactie geven, geen reactie geven, geen reactie geven... "Kom is uit die fantasie wereld van je leaf, een warrior heeft je clan verlaten omdst jij geen gevangen kon afmaken, denk je dat een ware leader dat zou laten gebeuren?!" Eh...? Was dat Wolf? Die het voor háár opnam? 'Dat Crowcry Thunderclan heeft verlaten was zijn eigen keus. Ik wil inderdaad niemand vermoorden, zo ben ik niet. Dat hij er niet mee kan leven is zijn probleem..' Dark lachte droog. 'Volgens mij is jóúw probleem dat je niet normaal met je warriors kan praten... Weglopende warriors zijn nu niet bepaald een teken van goed leiderschap.' Wolf begon weer met praten. 'Darkstar wil oorlog met je leafstar zeg me nou niet dat je dat niet in ziet. Wat je ook doet ze zal je aanvallen zelfs als je stormheart laat gaan! E denk maar niet dat ik je kom redden,' Net goed. Een wake-up call uit Riverclan. Leaf had dit duidelijk niet verwacht en keek met grote ogen in de amberen van Dark. 'Waarom zou je mij willen aanvallen Darkstar? Wat heb ik gedaan dat je zo'n hekel aan me hebt?' De zwarte poes snoof minachtend. 'Geboren worden?' 'Ik probeerde Stormheart te helpen. Maar dat verhaal weet jij nog niet... Moet ik het vertellen? Dan is het voor iedereen duidelijk en hoeft er geen oorlog te komen,' Wat lachwekkend. Een leader die de vrede probeert te redden, terwijl die allang verdronken was. Dark stond op, maakte zich klaar om te gaan. 'Denk je nou echt dat ik jouw woord over mijn eigen gedachten verkies? Dan ben je nog dommer dan ik eerst dacht. Die oorlog komt er, of je het nu wilt of niet. Maak je clan maar klaar voor de strijd...' Met een zwiep van haar staart draaide ze zich om, gezicht richting Leaf, lijf richting Shadowclan. 'Als je dat wel lukt, natuurlijk.' Met een spookachtige grijns verdween ze in de schaduwen. 'So long and goodnight, love.'

-Dark topic uit

'Geboren worden?' snoof de zwarte poes minachtend. Leaf kromp een beetje ineen maar verroer werden niets. Ze moest sterk blijven. Het werd tijd. 'Denk je nou echt dat ik jouw woord over mijn eigen gedachten verkies? Dan ben je nog dommer dan ik eerst dacht. Die oorlog komt er, of je het nu wilt of niet. Maak je clan maar klaar voor de strijd...' zei ze. En met een zwiep van haar staart stond Darkstar op. 'Als je dat wel lukt, natuurlijk.' Leaf hief haar kopje op. Ze moest niet zo bang zijn voor haar. Als het echt moest, dan moest het maar... 'So long and goodnight, love.' En toen was de Shadowclan Leadster weg. Leafstar bleef haar nakijken, ook toen ze Dark allang niet meer kon zien. 'Idioot.' hoorde ze Wolfstar sissen. De gevlekte poes keek om, recht in de blauwe ogen van de Leadster. Ze had haar kopje nog steeds hoog en keek uitdagend uit haar amberen ogen. 'Dood hem, darkstar wilt jou en je clan toch dood hebben,' zei de grijze kattin en ze deed een stapje dichterbij. 'Word is volwassen kleintje de wereld is iet vredig en kleurijk zoals jij dat zo te zien ziet. Het is gruwelijk en duister, alleen de sterkste overleven en zoals je misschien al door hebt be jij 1 van de zwakke, is jou clan 1 van de zwakke. Oorlog is er nu eenmaal en bij oorlog horen verliezen. Katten zullen sterven voor hun leader en hun clan. Maar denk je dat ze zullen sterven voor een leadster die zelfs te zwak is een vijand te doodde? Denk je dat ze zullen blijven vechten voor een clan die het niet waard is om voor te vechten. Denk je dat ze zullen sterven voor JOU als een shadowclanner mag blijven leven. ik denk het niet. Als je zo doorgaat eindig je net als brookstar deed. Het word oorlog en er zullen doodde vallen aan bijde kanten, het is aan jou hoeveel er zullen sterven aan jou kant leafje, jij hebt de cotrole, en als je die niet gebruikt zukl je eindige als brookstar, de keuze is aan jou!' Leafstar had haar rustig laten uitpraten, maar ze luisterde goed. Ze haalde adem voor een antwoord. Ze bleef Wolfstar nog steeds uitdagend uitkijken, kopje omhoog. 'Ik dood niemand, Wolfstar. Zo, ben, ik, niet. Als ik hem dood zal ze me aanvallen. Als ik het niet doe nog steeds, dus het heeft geen zin om Stormheart te doden.' Ze hield pauze om deze woorden tot Wolf door te laten dringen. Daarna ging ze verder. 'De wereld is inderdaad niet vredig en kleurrijk, dat zie ik best. Maar ik probeer het  beter te maken. Je moet nu niet gaan zeggen dat je van oorlog houdt. Dat je ervan houd om elke minuut van de dag in spanning te leven op een aanval! Als katten er niet tegen kunnen dat ik geen katten dood is dat hun probleem. Het is niet in mijn aard, begrijp dat dan! Ik probeer het goede, voor iedereen! Maar niemand ziet het, iedereen ziet het slechte, van alles en iedereen! En ik ben Brookstar niet. Brookstar was slecht, ben ik slecht?! Ik probeer het Wolfstar! Ik probeer het zo goed als ik kan Leader te zijn! Denk je dat het mijn keuze was om Deputy te worden? Ik heb er niet voor gekozen, ik heb het nooit gewild! Ik heb het niet, de ambitie, het Leadership. Het is niet voor mij weggelegd. Echt niet. Ik doe wat ik kan, geloof me...' De laatste woorden kwamen en smekend uit. Ze wist dat het niets zou helpen. Ze leefde in een wereld waar bijna iedereen slecht leek te zijn. Iedereen wilt oorlog, iedereen wil bloed. Kunnen ze nou echt niet zien dat ze haar best doet. Ze heeft er niet voor gekozen Leader te zijn. Het is zo gegaan. 'Willowstar heeft me als Deputy benoemd. En ik weet niet waarom. Hij en, en Honeyfur.. Ze zeiden dat ik er zelf achter zou komen waarom ik... Als Deputy benoemd was, zodat ik Leader zou worden. Ik geloofde het niet. Ik heb het niet, nooit gehad. En... Ik zal het ook nooit krijgen... Ze zaten fout... Helemaal... Fout...' Fluisterend kwamen de laatste woorden naar buiten. Haar blik was naar voren gericht, langs Wolfstar heen. Haar gezichtsveld werd langzaam waziger. Ze richtte haar vochtige ogen op Wolfstar. 'Ik... Ik zal wel van mijn rang afstappen. Als dat alles beter maakt..' fluisterde ze. Ze was nog even stil. Daarna stond ze op en liep langs Wolfstar heen. Ze had geen oog meer voor de dingen om haar heen. Ze zou van haar rang afstappen. Dat was het beste. Met langzame passen liep ze terug naar Thunder Territory.

- Leafje topic uit..