Till this day (Leafstar)

Wolfstar zuchtte. 'Ik snap dat je niet aan het wachten was op een heel verhaal, maar... Ik wil gewoon dat je weet... Dat je je geen zorgen moet maken om Crowfeather of wie er ook aan je twijfelt. Dat zullen ze altijd blijven doen welke keus je ook maakt. Weet dat er altijd andere zijn die aan je kant staan. Dat je moet genieten van diegene die aan je kant staan, zolang je nog hebt. Ik kijk wel eens naar je op Gatherings, ik heb met Willowstar gepsroken. En om eerlijk te zijn ben ik wel eens jaloers. Jij hebt zoveel vrienden... En je ziet het zelfs niet eens. Arcane, Fire, Fern, Scorch... Zullen je altijd bij staan... Net als mijn vrienden dat deden. Geniet van het moment dat nu hebt voor het je ontnomen word...' Leaf bleef stil. Ze keek met wijde ogen op naar Wolfstar. Ze sprak zulke mooie woorden. Ze kon haar oren niet geloven. Heeft een Leadster, Wolfstar nog wel, een van de grootste Leadsters alle tijden, gezegd dat ze soms jaloers was op haar? Ze keek haar geschokt aan, alsof ze zei dat egels konden vliegen. 'I.. Ik...' stamelde ze. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Uiteindelijk schudde ze haar kopje. 'D-Dat is.. I-Ik.. Dat is niet waar,' mauwde ze uiteindelijk. 'I.. J-Je kan niet j-jaloers op me zijn? E-En..' stotterde ze.

Wolf grijnsde. 'Tuurlijk, je maakte fouten, dat deed ik ook, elke Leader maakt ze. Maar je leert ervan. Geen enkele kat is 1 en al goed, en katten als Stormheart en Darkstar zijn niet 1 en al slecht. Maar geloof mij, ik ben jaloers. Geen dag gaat voorbij waar ik mijn vrienden en familie niet mis. Vrienden die jij nog hebt. Je kunt je misschien eenzaam voelen, je kunt je misschien wel slecht voelen. Maar je weet pas wat eenzaamheid is als je alles kwijtraakt. En jij, mijn beste, bent nog niet alles kwijt. Jij hebt nog steeds jeugd vrienden. En deze komende oorlog? Zij zullen aan je zijde staan, net als de mijne dat deden. Zij zouden voor je sterven. Ik heb vertrouwen in je, net als Willow dat had. Je mag dan niet dapper zijn, maar je hebt een goed en rechtvaardig hart.' Weer bleef Leaf een tijdje stil, verwerkend wat Wolf allemaal zei. De woorden van Wolfstar maakte haar warm maar ook verward. Ze kon dit toch niet allemaal menen..? 'I-Ik.. Dank je,' mauwde ze zachtjes. Ze wist niet of haar vrienden zouden meevechten met haar. Like, het waren misschien wel vrienden en ze kon wel goed met ze opschieten maar als het uiteindelijk zover was.. Zullen ze dan echt meevechten? Waarom zouden ze zichzelf willen opofferen voor haar? Ze boeide toch niet. De Clan zou beter af zijn zonder haar. Iedereen zou beter af zijn zonder haar..

Wolfstar grinnikte. 'Je bent niet echt vol van jezelf he?' mauwde ze sarcastisch. Leaf keek weg. Het was waar. Ze was helemaal niet vol van haarzelf... 'We hebben iets gemeen Leafstar,' mauwde Wolf zuchtend. Leaf keek op, haar ogen vragend. Hadden ze iets gemeen? 'We snappen allebei niet waarom wij Leaders zijn geworden, we vinden beide dat we het niet verdienen,' ging ze verder, haar stem ijzig. 'Well, ik vind dat jij het wel verdient,' complimenteerde Leaf de grijze kattin. 'Ik bedoel, je hebt alles. Je bent een geboren Leader. Ik niet..'

Ze glimlachte en schudde haar kop. 'U kent mij nog niet mij hele leven. U ziet alleen wat ik ben geworden. Toen ik jonger was, was ik brutaal, vrolijk, slim en irritant. Ik was als Stormheart maar dan minder arrogant, ik was als Mathias maar dan slim. Ik was als Fernpaw, maar dan niet naïeve,' zei ze, haar ogen vol verdriet. 'Maar mijn leven heeft mij verandert, ik ben niks, mijn Clan is alles, dus ben ik de Leader die mijn Clan nodig heeft,' mauwde ze peinzend. 'Je bereikt meer met brutaliteit, vrolijkheid, slimheid en zelfs wat arrogantie dan onzekerheid,' reageerde Leafstar. 'Ik ben altijd al onzeker geweest. Ik heb nooit een reden gehad om een Clan te leiden. Jij wel.'

'U hebt wel een reden, Willowstar koos u. Hij zag iets in je wat ik, Darkstar en Smokestar niet hebben,' mauwde Wolf stug als antwoord. 'Hoeveel ik Willowstar respecteerde in bijna alles wat hij deed, dat is echt één van de dingen die ik niet begrijp. Wat ziet hij in me? Wat zie jij in me? Iedereen ziet alleen maar onzekerheid en onervarenheid en ze hebben gelijk!' antwoordde de calico.

[i']'Ervaring heb je niet je krijgt het,'[/i] mauwde ze simpelweg als antwoord. Leaf knikte, wetend dat ze gelijk had. 'Onzekerheid is iets tussen je oren, het is niet als een verlamde poot, een missend oog of een dodelijke ziekte. Het is iets in je gedachten, iets dat simpel weg te halen is met andere gedachten.' Ze verwerkte wat ze gezegd had toen ze een antwoord gaf. 'Het is niet zo simpel als iedereen zegt dat je het niet kunt en je steeds kleineert..' mompelde ze. 'Maar ik probeer het...' zuchtte ze.

'U moet leren andere te negeren, dat moet je nou eenmaal leren. Want uiteindelijk sterven we allemaal alleen,' mauwde Wolfstar warm. Leaf knikte. Er kwam steeds een vreemd gevoel in haar op als Wolf u zei. Ze verdiende dat niet... 'Het was voor u bestemd Leader te worden, denkt u echt dat StarClan u levens had gegeven als ze u niet Leader waardig vonden?' Hier moest ze even over nadenken. Zag StarClan echt wat in haar? Waarom? Wat als ze dit keer een vergissing hadden gemaakt? 'Want wat de Leader ook zegt, het is StarClan die kiest wie Leader word en wie niet,' vervolgde Wolfstar. 'Ik wil niet aan StarClan twijfelen, geloof me, maar... Wat als ze dit keer een grote vergissing hebben gemaakt? Ik bedoel, wie ziet in mij nou een Leader?'

De kattin staarde naar de sterren voor een moment voordat ze weer antwoordde: 'Ik.' Leaf kon haar oren niet geloven. Ze keek naar de Leadster alsof ze gek geworden was, haar ogen zo groot als de volle maan. 'StarClan, uw vrienden. U moet het zelf gewoon in zien.' Ze schudde haar kopje maar zei niets. Wat moest ze zeggen? 'Je hoeft geen u te zeggen,' mauwde ze daarom zachtjes.