Till this day (Leafstar)

Uit haar ooghoek zag ze een grijze vacht glinsteren. Ze draaide haar kopje en bewoog zich door de bosjes heen. Jup, ze had het goed gezien, het was Wolfstar. Ze vroeg zich af wat de grijze kattin hier aan het doen was. Ze zag de Leadster omhoog kijken, naar de sterren. Leaf zuchtte geluidloos, het was ook moeilijk. Ze wist dat Wolf veel vrienden verloren was. Het moest vreselijk zijn. Zelf had ze nooit echt vrienden gehad maar de gene waar ze bevriend mee was, waren allemaal weg. De meeste dan.. Ze wilde Wolfstar niet verder bespioneren en wilde zachtjes teruglopen toen ze opeens haar naam hoorde. Shit, Wolf moest haar geroken of gezien hebben of zo. Ze draaide langzaam om en stapte met een verlegen lach de bosjes uit. 'Hallo Wolfstar..'

Wolfstar gebaarde haar dichterbij te komen dus dat was wat ze deed. Ze bleef een beetje awkward naast Wolf staan maar niet te dichtbij. 'Zilverpels maakt me altijd rustig,' mauwde de grijze kattin. Leaf knikte, ze kende dat gevoel. Al kon het soms ook erg frustrerend zijn. 'Het laat je geloven dat er nog licht is, maar zelfs je schaduw verlaat je in het donker...' mauwde Wolf. Weer knikte Leaf. 'Nou vertel me, Leafstar, wat brengt jou zo ver van huis?' vroeg de Leadster. Leaf bleef even stil. Wat deed ze hier eigenlijk? 'Ehm, gewoon wat eh, wandelen,' antwoordde ze.

Ze hoorde Wolfstar zachtjes grinniken. Shit, was het een verkeerd antwoord geweest? Ze keek op toen Wolf weer begon te praten. 'Gewoon wandelen? ...Nou ja als dat het is dan is het zo,' mauwde ze. Leaf liet zachtjes wat lucht ontsnappen wat ze ongemerkt binnengehouden had. Ze knikte een keer. 'Nou, als je toch hier heen bent gekomen, laten we daar dan maar het beste van maken niet waar?' zei de RiverClan Leafdster en ging zitten. Leaf glimlachte zwakjes en knikte weer. 'Het spijt me voor het vertrek van je Apprentice trouwens, ik hoorde een aantal van je jonge Warriors erover spreken toen ik mijn grenzen controleerde,' mauwde Wolfstar. Leafs kopje schoot omhoog toen ze dat zei. Er verscheen een verdrietige glimlach op haar gezicht. 'Dank je,' mauwde ze zachtjes. 'Begrijp me niet verkeerd, ik was uw Warriors niet aan het afluisteren, maar ik raak altijd geïnteresseerd in de nieuwtjes,' vervolgde de grijze kattin. Leaf knikte begrijpend. 'Zeker als het om familie gaat,' mauwde Wolfstar zachtjes. Weer schoot Leafs kopje omhoog en haar ogen werden groter. Ze kon haar oren niet geloven, wat zei Wolfstar nou net? 'F-Familie..?'

'Ja... Familie, na haar moeders dood en zeker na die van haar vader had ik er naar RiverClan willen brengen, aar toen zag ik haar, op een Great Gathering. Ze was zo... Zo geliefd, zo... Vrolijk, ik kon haar gewoon niet scheiden van haar vrienden, van de Clan waar haar hart nu ligt... Maar nu heeft ze het zelf gedaan heb ik vernomen,' mauwde Wolf. Leaf luisterde met verbazing en interesse. 'Ze is mijn nichtje... De dochter van mijn broer. Maar het is beter als zij dat niet weet, ze is jong en naif, ze hoeft niet te weten dat haar vader een eikel is, en dat hij in de Darkfores is,' mauwde de kattin tegen over haar plechtig. Leaf knikte langzaam, verwerkend wat ze net allemaal gehoord had. 'Maar ze is met een goed man nu, Crowfeather is een goede en nobele kater, dus maak ik me ook geen zorgen,' zei Wolf. Het deed even pijn om de naam te horen van de kat die haar Clan verliet. Ze wilde dat dat nooit gebeurde, was ze maar een betere Leader geweest. Nu is één van de betere Warriors vertrokken en boos op haar. Had Willowstar haar maar nooit benoemd als Deputy... Maar ze wist dat Fernpaw veilig was met Crow, dat is alles wat telt.

'Je bent zo stil, dat goed,' mauwde Wolf met een gebroken glimlach. Leaf voelde haar verdriet en het brak haar hart om haar zo te zien. Geen enkele kat zou zo moeten lijden. Ja, verdriet is ook lijden. 'Stille katten hebben altijd de hardste en diepste gedachten, dat zegt wat over je mijn beste.' Leaf keek naar de grond en bloosde. 'Hoe kan een stuk grond... Niet eens Clan gebied zo veel herinneringen opbrengen? Het geluid van de rivier... Het geluid van bladeren die waaien in de ijzige wind... Ze zeggen dat je niet naar je verleden terug moet kijken maar naar de toekomst? Maar wat als je verleden alles is wat je hebt?' mauwde de kattin met een glimlach maar betraande ogen. Leafstar keek vol medeleven naar de gebroken Leadster. Ze kon niks zeggen, ze wist niet wat. Wolfstar leek zo gebroken en alleen. Ze wilde naast de Leadster kruipen en haar geruststellen maar ze was bang om afgewezen te worden, bang om raar gevonden te worden. Dus bleef ze maar hulpeloos zitten, niet wetend wat te doen of zeggen. Urgh, this was the worst..

Wolfstar stond op en keek haar zacht aan. 'Wees niet bang, Leafstar, we zijn beide Leadsters, je kunt spreken,' zei ze. Leaf knikte maar zei nog steeds niks. Ze waren dan misschien wel allebei Leadsters maar Wolfstar verdiende het meer. Zij had een hele revolutie geleid en wat deed zij? Zij freaked out toen haar Leadster overleed en liet bijna de Clan in de steek. Wel, ze liet de Clan in de steek. Ugh, ze was zo stom. 'Waarom... Is dood zo oneerlijk?' mauwde de grijze poes opeens. 'Het neemt diegene die het niet verdienen mee. Maar niet diegene die er om vragen...' zuchtte ze diep. Leaf keek op en zag een traan over Wolfs kaak stromen. Ze moest haar best doen niet zelf te gaan huilen. Wolf verdient het niet om zo te leidden. Absoluut niet. 'Alles ging zo snel...' mompelde ze terwijl ze rond keek. Het bleef een tijdje stil toen Leafstar eindelijk sprak. 'I'm sorry..' sprak ze zachtjes en keek Wolf meelevend aan. 'Echt, je verdient het niet om zo te leiden. Het is.. Vreselijk..' mauwde ze zachtjes, haar kopje wegdraaiend.

'Ik verdien het, niet alles is goed en kwaad. Ik heb ook dingen gedaan waar ik spijt van heb. Maar... Mijn vrienden.. Oh mijn vrienden.. Zij verdiende het niet. Ik had moeten sterven! Niet zij! Zij waren onschuldigen Warriors.. Gestorven zodat ik Leadster kon worden... Zelfs mijn arme Apprentice... Ze vocht zo dapper... Zo goed, maar natuurlijk was het niet genoeg... Ze was net zo oud als die arme Fernpaw. Ik had haar gezegd niet mee te gaan... En Nightwhisper.. Die tegen de revolutie was... Die geen bloedbad wou.. Maar toch mee vocht uit ware loyaliteit.. En het niet na kon vertellen!' Ze hoorde het verhaal van Wolf met verdriet aan. Ze bleef stil, wat moest ze zeggen? Ze keek naar haar poten, niet wetend wat ze moest doen.