They say you die twice

Met pijn in haar hart keek ze naar de kattin van apprentice leeftijd die voor haar neus stond. Ze herinnerde haar in zo veel opzichten aan Pumpkinpaw. "Ik snap het wel, al die verantwoordelijkheden... pffff gelukkig heb ik dat niet!" Ze rolde met haar oogjes en ging verder met praten. "Vroeger wou ik leadster worden..." Zo snel als haar uitdrukking op haar gezicht veranderde was deze meteen weer omgewisseld met een glimlach. "Mag ik vragen wat er gebeurd is? Want leader zijn is nog steeds een droom van mij persoonlijk." Miauwde ze met een knipoog naar Fernpaw. "Maar dat had Starclan niet voor mij weggelegd blijkbaar. Niet dat ik leadster wil worden. Als mijn poot genezen is en ik oud genoeg ben ga ik de wereld ontdekken!" Ratelde ze vrolijk en Hummingbird glimlachte naar haar. "Dat moet je dan zeker doen, als dat je droom is. Zolang je je maar niet laat wegjagen voor iets wat je bang maakt." Met grote ogen keek ze naar Fernpaw. Woah, ze klonk echt als een deputy en leader in één. Het gaf haar de rillingen. "Opzoek naar de... de je weet wel die grote plas water!" Snel keek de ex-deputy om haar heen, ze wist zeker dat ze ergens water had gezien. Ze trippelde er naar toe toen ze hes had gevonden en keek er in. "Kom eens," Begon ze weer. Ze wachtte totdat Fern bij haar was en keek in de plas water waar ze haar eigen reflectie zag. "Wat zie je als je hier in kijkt, traveler?" Nieuwsgierig keek ze in de poel en wachtte op een antwoord van de tabby.

Ze had meteen spijt van haar vraag toen ze merkte dat de apprentice, of nu rogue er moeite mee had te vertellen wat ze zag. "Ik zie een poesje die dwaas genoeg was om haar leven te wagen voor een leader met negen levens, en zo haar pootje verminkte. Een... een poesje, geboren uit een verboden relatie, opgegroeid in een clan die niet de hare was en vervolgens haar clan verraadde zonder... zonder het bedoeld te hebben." Traantjes biggelde over de wangen van Fernpaw en Hummingbird voelde haar hart weer iets breken. "Fernpaw?" Fluisterde ze terwijl ze naast haar keek een voorzichtig haar woorden koos. "Misschien zie je het niet zo, maar het was heel dapper dat je je leven wilde geven voor Leafstar en ze zal trots op je moeten zijn, maar daar twijfel ik niet aan." Zachtjes beet ze op de binnenkant van haar wang. "Als je gelukkig bent als rogue, dan moet je zeker blijven, maar zoals ik al zei, moet je je niet laten wegjagen door je angsten of clanmates. Je moet ze soms onder ogen zien te komen en naar mijn mening ben je altijd welkom in windclan. De rest moet er maar mee zien te leven dat jij er dan bij woont.." Deze nu rogue herinnerde haar aan Pumpkinpaw. Een eenzame traan rolde over haar wang en ze haalde snel haar tong over de kop van Fernpaw, hopend dat ze er geen probleem mee had.

Verward keek ze Hummingbird aan en zetten ze een stapje dichter bij. "Ik ben ook niet bang voor ze..maar ik snap niet waarom iedereen wil vechten en waarom loyaliteit belangrijk is. Door de jaren heen hebben katten zo vaak hun de regels gebroken..ik bedoel kijk naar mijn ouders. Als ik naar de vier clans kijk zie katten...we lijken zo erg op elkaar maken allemaal deel uit van hetzelfde gebied,spreken dezelfde taal, hebben allemaal hetzelfde doel, dus waarom vechten wij? waarom delen wij niet gewoon alles? zodat iedereen blij is?" Met samengeknepen wenkbrauwen keek de senior warrior haar aan. "Dat is hoe het altijd al geweest is, Fernpaw. Wat dat aangaat lijken we allemaal op Scorchfeather, één aanpassing in deze planning en er ontstaat chaos." Even pauzeerde ze om te kijken naar de tabby. "Door de jaren heen hebben de vier clans zich zo gevormd dat ze denken de andere niet meer nodig te hebben, en hebben ze aangeleerd van elkaar te walgen." Nu ze er zo over na dacht was het vreemd, heel vreemd. Natuurlijk heeft ze het als kleine kitten wel eens gevraagd maar nu ze er zelf over na moest denken was het vreemd. Heel vreemd.