At the End of the Day || Feathermist

Soms had de jonge Medicine Cat zo haar dagen, soms ging het goed, soms kon het beter en soms gins het duidelijk slecht. Af en toe leken er dan ook wel is meer slechte dagen dan goede te zijn, maargoed. Ze had zo haar taken, verantwoordelijkheden en daarboven op nog is verwachtingen waaraan ze zou moeten voldoen. Vandaag daar in tegen was alles nog prima gegaan. Haar ochtend had ze, zoals ze vaak deed, besteedt door er op uit te gaan voor nieuwe kruiden om vervolgens weer terug te keren naar het kamp. Nadat ze de meegenomen kruiden netjes had opgebergd in haar Den had ze nog enkele katten geholpen. Niks bijzonders dit keer, de gewonere, niet zulke grote, gevallen. Uiteindelijk had ze nog een rondje langs de Nursey en de Elders gedaan. Toch zou je nog kunnen zeggen dat het een rustig dagje was voor de zwart-witte kattin. Er was ten minste niks bijzonders gebeurd vandaag, en ook dat vond de Medicine Cat wel is fijn, al zal ze er natuurlijk altijd voor haar Clan zijn wanneer dat nodig is. Inmiddels lag ze onder één van de weinige bomen op het WindClan territorium. Na zowat de hele dag bezig te zijn geweest had de kleine poes zich even wat rust gegund. Op zijn tijd had elke kat wel rust nodig, de één al wat eerder dan de ander. De zon zakte steeds verder onder de brede horizon weg. Nu ze daarzo lag in alle stilte en rust, kwam de kattin dan ook echt tot rust. Ze was nu toch alweer een tijd WindClan's Medicine Cat. Toch leek het nog maar zo kort geleden dat ze nog als Apprentice aan de zijde van de vorige Medicine Cat had gelopen, nog volop bezig in haar training om nog alles te leren. Nog even en het was misschien al tijd voor hjaar zelf een Apprentice te ontvangen. Zou ze dat wel kunnen? Zo'n jonge kat alles te leren. Terwijl ze daar zo nog even lag, zich ondertussen van alles bedacht, was ze zich totaal niet bewust van haar omgeving. Je kon duidelijk zeggen dat Different weer is in haar eigen wereldje zat.







|| First post Feathermist

De pupillen van de grijze poes werden snel groter tot er nauwelijks meer blauw over was. Voor haar zat een konijn niets vermoedend zijn pootje te wassen. Feathermist kroop langzaam dichterbij tot ze er nog geen meter vanaf was. Ze bleef stil zitten, haalde nauwelijks adem. En toen sprong ze. Ze landde op het konijn en doodde het met een snelle haal van haar klauw nog voordat het konijn iets doorhad.
Met het konijn in haar bekje liep Feather weer richting het kamp. Onderweg naar het kamp zal ze de rest ophalen. Plots rook ze een bekende geur, Differentsilence. Ze keek om zich heen en zag even verderop de kattin onder een boom liggen. Ze liep naar de poes toe. 'Hallo Different,' mauwde Feather vriendelijk toen ze het konijn had laten vallen.

"Hallo Different," Klonk de stem van een andere kattin. Ze had zo in haar eigen wereldje gezeten dat het haar gelijk deed opkijken. Bij het opkijken herkende ze de kattin dan ook gelijk. "Goededag Feathermist," begroette ze haar vervolgens. Haar blik ging al snel naar het gevangen konijn voor de poten van de Warrior. "Goede jacht gehad?" Merkte de kattin dan ook al vriendelijk op. De jonge zwart-witte kattin hees zich zelf vervolgens gemakkelijk overeind totdat ze netjes rechtop zat met haar staart om haar poten geslagen. De blik van haar verschillend gekleurde ogen richtte zich dan inmiddels weer op de ander kattin voor haar.

'Goededag Feathermist,' begroette de poes haar terug. 'Goede jacht gehad?' merkte Different op. Feather keek even naar het konijn dat voor haar poten lag om daarna haar aandacht weer op de Medicine Cat te richten. 'Zeg dat wel ja, het is geweldig gegaan,' mauwde ze met een sprankje trots in haar stem. 'En hoe was jouw dag? Nog bijzondere wonden?' vroeg Feather een beetje ongemakkelijk. Ze wist niet wat voor vragen ze aan een Medicine Cat kon vragen, ze had er zelf totaal geen verstand van. Ze hoopte dat dit een gepaste vraag was..

'Prima,' antwoordde Different. 'Niks bijzonders vandaag. Enkel wat kleine wondjes en groepjes,' sprak ze. Feather knikte. 'Mooi zo. Met de opkomende oorlog is het maar goed dat er niemand gewond of ziek is,' mauwde ze. 'Gelukkig hebben we jou!' sprak ze vrolijk en ze lachte naar de poes. Differentsilence was altijd al wat stil geweest. Maar ze leek haar wel aardig, vond Feather. Hopelijk zou dit ervoor zorgen dat de jonge poes zich wat gemakkelijker voelde.