Well...shit (leafstar)

Leafstar snoof de frisse ochtendlucht op toen ze haar Den uit kwam. Tevreden keek ze het kamp rond. Ze zag katten uit hun Den komen en gezellig eten en praten met de rest. Het was vredig. Het was fijn. Maar dat zal snel veranderen. Binnenkort kwamen de WindClanners en moesten er ook een paar ThunderClanners naar WindClan. Maar tot nu toe was het nog even rustig in ThunderClan.
Ze keek het kamp rond om te kijken met wie ze even een praatje kon maken. Ze wilde meer contact hebben met de katten in haar Clan. Ze moesten vertrouwen hebben in elkaar en praten hielp daar hopelijk bij. Toen kreeg ze Scorchfeather in het oog. Ze kende hem niet zo heel goed maar ze wist wel dat hij enorm van de regelmaat was. Maar een klein praatje kon toch geen kwaad...?
Met sierlijke passen liep Leaf naar de kater toe. 'Hallo Scorch!' begroette ze hem. 'Goede dag vandaag hè? Wat ga je allemaal doen vandaag?' vroeg ze vriendelijk.

'Ook hallo Leafstar,' sprak de kater deftig uit. Leaf knikte. Ze voelde zich altijd een beetje ongemakkelijk als katten zo deden tegen haar maar dat kwam ook vooral omdat ze gewend was heel anders behandelt te worden. 'Nou, ik was van plan te jagen, mijn zusje bezoeken dan op patrouille te gaan. Er na weer jagen dan eten en dan slapen,' mauwde de kater zakelijk. Leaf knikte. 'En dat ga ik morgen weer doen,' mauwde hij. 'Dat zijn een hoop dingen die je gaat doen,' reageerde Leaf. 'En ga je dat ook allemaal zo op volgorde doen?' vroeg ze. Ze wist dat hij van regelmaat hield maar ze was toch wel benieuwd hoe en wat precies.

'Natuurlijk, iedere dag. Zonder planning komt je werk niet af en niemand wilt dat,' zei hij. 'Ik volg gewoon de regels zoals het hoort.' Leaf knikte. Ze wilde nog zeggen dat alles niet precies op tijd hoefde maar iets zei haar dat het niet handig was om dat te zeggen. Scorch leek blij met zijn regelmaat dus als het hem gelukkig maakte moest hij dat zeker doen.
'Zullen we anders samen jagen?' vroeg Leaf ineens. Ze schrok zelf een beetje van haar voorstel, niet wetend of dit verstandig was of niet. Maar ze wilde Scorch meer leren kennen, weten met wie ze te maken had. En samen jagen hielp misschien wel. Kon ze ook meteen zijn vaardigheden testen en kijken hoe en waar hij het meeste geschikt zou zijn tijdens het grote gevecht.

'Waarom niet,' sprak de kater met duidelijke moeite uit. Leaf knikte en nam de kater even snel in haar op. Hij hield wel heel veel van zijn schema. Maar goed, als dat hem gelukkig maakt vond zij het best. Ze hoopte alleen niet dat ze als een last gezien zou worden. 'Doe maar wat je normaal altijd doet, ik volg je wel,' mauwde ze vriendelijk. Ze hoopte dat de kater zou snappen dat hij zijn tijden niet hoefde aan te passen aan haar. Als hij klaar was met jagen, was zij dat ook. Geduldig wachtte ze af tot de kater het kamp uit zo lopen voor de jacht.

De kater knikte en Leafstar volgde hem het kamp uit. Even later rook ze de geur van toekan. Scorch had hetzelfde geroken en ging erop af. Leaf nam zijn jaagtechniek goed in haar op. Het ging soepel en hij had te toekan meteen gedood. Ze knikte goedkeurend. Ze trippelde op hem af toen hij de vogel begroef. 'Dat was een goede vangst, Scorch,' complimenteerde ze de kater.

Een uur ging voorbij waar Leafstar de kater nauwlettend in de gaten hield, natuurlijk zonder dat hij het zelf merkte. Hoopte ze. Hij was een goede jager. Ze was benieuwd hoe het vechten ging.
Eindelijk draaide de kater zich naar haar. 'Nu ga ik altijd de grens patrouilleren nu we er toch in de buurt zijn,' mauwde Scorch. Leaf knikte. 'Je kunt dat namelijk niet te vaak doen en misschien vinden we nog prooi.' 'Klinkt als een plan,' mauwde Leaf vriendelijk. 'RiverClan, daar zit nu veel. En hoe meer prooi hoe beter en de Clan is weer veiliger.' De kater stapte weer weg. De calico trippelde achter hem aan, op enkele afstand. Ze voelde zich net een mentor die haar Apprentice een opdracht liet doen terwijl zij hem beoordeelde. Even moest ze denken aan Fernpaw. Oh, Fernpaw... Ze schudde die gedachte vrijwel meteen weer van zich af. Ze was nu niet bezig met Fern, maar met Scorch....

Ze trippelde achter de kater aan. Ze probeerde aan niets te denken, alleen Scorch. Dit was een goede manier om te zien wat hij allemaal kon dus ze mocht dit niet verpesten met haar irritante gedachtes. Toch betrapte ze zichzelf weer toen ze bijna tegen de kater opliep die stil was blijven staan. Ze wilde vragen wat hij deed toen ze zag waar hij naar keek. Een pootafdruk in de modder. Hij bleef er naar staren, in gedachte verzonken. Ze bleef een tijdje stil, zich afvragend waar hij aan dacht, afvragend of ze iets moest zeggen of hem moest laten. Na een tijdje kuchte ze zacht. 'Scorch?' vroeg ze zacht, hopend op zijn aandacht.