What now? (Smokestar)

Zat was ze het,stil liggen,niks kunnen doen en afhankelijk zijn van crow. Het was saai, ze miste de bomen, de clan en het woud. Het poesje zuchten toen ze langzaam maar zeker het hol uit hupte, haar geur was al minder thunderclan en ergens voelde ze zich vrij, maar wat was vrijheid als ze niet eens de kracht had om ervan te genieten? als ze niet kon lopen zoals het dat kon, alles ze niet meer kon lopen. Ze had thunderclan verraden, ze had haar clan verlaten en was n u afhankelijk van crowcry. De kater, waar ze vanaf het moment dat hij haar mentor was, van hield en tegen opzag als een voorbeeld. Zelfs na zijn vertrek, zelfs nadat hij haar bijna doodde. De kater was vriendelijk en een goede mentor, al had hij nu niks aan haar. Misschien...misschien moest ze iets voor hem terug doen!. Ja, jagen of zo iets!. Met zwakke en ritmische sprongetjes hinkte ze over crows gebied. Het was zwaar, maar ze moest iets terug doen!. Ze was zo in haar pijn en vermoeidheid verdronken dat ze niet door had dat ze windclan was in gehinkt en verdwaald was tussen het hoge gras. De warme zon branden op haar rug terwijl ze hopeloos om haar heen keek.