Can it get darker? (twsitedheart)

Vrolijk maar gespannen liep Twistedheart door het ShadowClan Territory. Hij was altijd gespannen buiten het kamp. In het kamp soms ook wel maar veel minder dan in het territorium. In het kamp had hij nog de katten om hem heen. In het territorium waren er alleen maar bomen en donkere figuren. Het heette ook niet voor niets ShadowClan... In de bomen zag hij alleen maar enge verschijnselen die hem kwaad wilde doen. Het moeras kon je opslokken en stemmen achtervolgde je tot je er gek van werd. Maar vandaag was hij vrolijk. Hij had vandaag de stem die hem altijd vergezelde niet gehoord, het moeras slokte hem niet op en de bomen waren niet kwaad. Het was een prachtige dag. Hij had prooi gevangen en trots op de prooistapel mogen leggen. Ja, het was een mooie dag voor Twistedheart.
Plots zag hij een leuk plekje om te zitten. Hij ging zitten op een mosbedje met naast hem een gevallen boomstam met paddenstoelen. De omgevallen bomen deden hem nooit kwaad. Die vertrouwde hij. Hij ging lekker zitten en keek tevreden om hem heen. Hij had in lange tijd niet meer zo'n goede dag meegemaakt. Hij sloot genietend zijn groen en oranje ogen. Dit was fijn.
Opeens kwam er een geur zijn neusgaten binnengedrongen. Hij opende nieuwsgierig zijn ogen en keek om hem heen. Hij herkende de geur van ShadowClan. Hij zag witte vacht tussen bomen en hij wist wie het was. Stormheart. Een beetje ongemakkelijk bleef hij zitten. Moest hij Stormheart gedag zeggen of moest hij zich stil houden?

Hij werd een beetje ongemakkelijk en misschien zelfs een beetje bang toen de witte kater op hem af kwam. Zijn rode ogen keken hem spottend aan. 'Guten tag,' zei hij speels. Twisted knikte maar durfde hem niet aan te kijken. 'Hallo Stormheart,' mauwde hij. Hij kon zijn licht trillende stem goed verbergen maar dat weerhield er niet van dat zijn stem erg zacht was. 'Waar sind die broer van dir?' vroeg de kater. Twisted was onderhand wel de accenten van ShadowClan en daarmee om het accent van Stormheart gewend. Hij haalde zijn schouders op. 'Weet ik niet Stormheart.'

'Ich dacht dat hij du volgde,' zei Stormheart. Twisted haalde zijn schouders nog een keer op. 'Als ein soort vatter. Ich dacht dat du niet alleen mocht zijn,' mauwde de witte kater. 'Ik kan ook voor mezelf zorgen hoor. Gray heeft ook zijn dingen,' antwoordde Twisted koeltjes maar wel met een zachte en ongemakkelijke stem. Hij vond het jammer dat katten hem zagen als iemand die niet voor zichzelf kon zorgen. Hij had inderdaad last van... Dingen. Maar dat betekende niet dat hij anders was dan andere. Als je dat niet meerekende was hij net zoals alle anderen. Maar ach, niemand keek zo. Het is nou eenmaal zoals het is en daar zou hij mee moeten leren leven.

'Een die Dust is deine schwester toch?' vroeg Stormheart. Twisted knikte. 'Ich ken haar... Sie sinds erg... Hoe zech ich dit.. Vreemd. Ze denkt da ze ein kans heeft bij mich... Das awesome Stormheart! Du hast ein raar gezin weet je,' zei hij. Twisted haalde zijn schouders op. 'Maar wel een fijne..'

'Hoe ist das fijn? Ein overprotactif bruder en ein... Ein Duststorm als schwester?!' vroeg Stormheart verrast. Twisted dacht hier even over na. 'Voor jou is het misschien raar maar... Het is wel fijn als je iemand hebt die er voor je is. En Dust.. Dust is ook een goede zus. Ze doet het op haar eigen, aparte manier maar dat betekent net zoveel,' mauwde hij warm. Hij kreeg een warm gevoel vanbinnen. Zijn broer en zus waren er tenminste nog. Zij steunde hem, ook al hadden ze soms ook geen raad met wat er gebeurde. Dat had hij zelf ook niet. Het was moeilijk maar ze deden het wel.

'Ich vinde jullie maar raar,' mauwde Stormheart eerlijk. Twistedheart haalde zijn schouders op. 'Niet das ich jullie goed ken...' Twisted knikte. 'Ik snap het wel hoor,' mauwde hij met een voorzichtige grijns. 'Maar of we nu raar zijn of niet, we zijn wel familie. En een fijne familie die er voor elkaar is. Nadat.. Nadat onze ouders overleden waren heeft Gray de taak van vader overgenomen. En dat is fijn. Dust vind het wat minder maar ik weet zeker dat ze het waardeert.'

'Dus wass kannst du gut?' mauwde Storm opeens. 'Vechten?!' Twisted was even in de war van de onverwachte wending en keek met zijn groen en oranje ogen de witte kater verbaasd aan. Daarna schudde hij zijn kopje. 'Ik eh... Ik weet het niet zo goed. Ik vecht niet zo veel... En jagen.. Het is allemaal zo moeilijk door... Nou ja..' Hij wist niet hoe hij het nou moest beschrijven wat hij had. Zelf wist hij het ook niet. Storm zou het nooit begrijpen, niemand zal het ooit begrijpen. Het was allemaal zo moeilijk. Waarom kon hij niet gewoon zijn zoals anderen? Gewoon een goede Warrior, goed in vechten, prima jager. Iemand die waardig was voor de Clan. Hij was... Niemand.