Lose it {Sweetkit}

Het was donker en stil. Twistedheart keek verschrikt om zich heen. Hij kende het bos wel maar het was zo anders. De bomen leken wel te leven. Maar dan ook echt leven. Ze keken boos op hem neer. De takken zwiepten gemeen langs hem heen. Twisted kromp in elkaar hopend dat het snel voorbij was. Hij keek hoopvol naar boven, de langs zwiepende takken ontwijkend. Plots leek het wel alsof de hemel naar beneden viel. De fonkelende sterren kwamen op hem af, werden steeds groter. Het licht van de sterren voegde zich samen, het werd steeds feller en feller. De gemene bomen schreeuwde het uit. Twisted moest zijn ogen bedekken voor het felle licht.

Geschrokken opende Twistedheart zijn ogen. Zweet doorweekte zijn bruine vacht. Hij keek om zich heen. Katten lagen te slapen in hun nesten. Hij was nog gewoon in het kamp, in de Warriors Den. Hij liet zijn adem, die hij ongemerkt vastgehouden had, ontsnappen. Hij ontspande zijn spieren. De eerste zonnestralen schenen al door de opening heen. Verschillende katten ontwaakten al uit hun slaap. Twisted stond op en liep de Den uit. Hij schudde zijn bezwete vacht uit en ging een eindje van de Warriors Den zitten. Daar bleef hij stil zitten. Hij zag katten uit hun Den komen, Patrouilles vertrekken, mentors en Apprentices gaan trainen, Kits spelen en Elders luieren. En hij? Hij deed niets, kon niets. Hij schudde zijn kopje, zo moet je niet denken, zei hij in stilte tegen zichzelf. Hij keek het kamp rond. Het was inmiddels al later in de ochtend. Zijn blik bleef hangen bij de Nursery. Daar zag hij een jonge kitten. Kits kende hem bijna nooit goed en meestal hadden ze dus geen idee wie hij was. Dat maakte het of makkelijker met ze te praten of juist minder makkelijk. Als andere katten iets negatiefs over hem gezegd hadden, er er was genoeg negatiefs aan hem, dan waren de meeste Kits een beetje bang van hem en kon hij geen leuk gepsrek met hen voeren. Maar vandaag nam hij de uitdaging aan en liep op één van de Kits af. Hij herkende Sweetkit. 'Hallo Sweetkit, ik ben Twistedheart,' stelde hij zichzelf voor. Hoopvol keek hij naar de kitten.

"Hallo Sweetkit, ik ben Twistedheart," stelde een ander zichzelf voor.
Twee blauwe kitten oogjes keken verschrikt op al vormde er al snel een vriendelijk glimlachje op haar snoetje bij het zien van de kat.
De kitten had wat zitten kijken terwijl de anderen aan het spelen waren. Meestal hoefde Sweetkit niet zo nodig mee te doen met hun spelletjes, niet dat ze niet aardig waren ofzo. Nee, de jonge lapjes observeerde de boel liever van de zijkant zoals ze vaak deed. Zo af en toe, dan speelde ze wel is mee hoor, dat wel.
"Hallo Twistedheart," had ze de Warrior vriendelijk begroet.
Ze kende de Warrior niet zo heel goed. Het was dat hij zich had voorgesteld, anders was ze misschien niet eens op zijn naam gekomen. Was dat erg? Ze moest haar Clan genoten toch wel kennen, ging ze bij zich zelf na. De kat was dus in ieder geval niet zozeer bekend voor haar. Natuurlijk was dat geen reden voor haar daar is verandering in te brengen. 
Nieuwsgierig en vriendelijk, dat was de kitten nou eenmaal. Haar kopje keek dan ook alert naar boven richting Twistedheart.