Are you kidding me ? [ open ]

^{Soms vroeg de grote kater zich af waarom hij nog in Riverclan bleef. Het gebied had weinig charme. Water en modder zover het oog kon kijken, met af en toe wat riet om variatie te geven aan het grijze gebied. Elke kat kwam altijd nat en vies terug zodra hij maar een stap buiten het kamp had gezet en het leven was zwaar om van eiland naar eiland te zwemmen om maar door het gebied te kunnen navigeren. Maar hij wist wel beter. Riverclan katten waren sterk, gehard en hadden een overvloed aan prooi. Geen enkele kat kon leven als hen. Zij waren anders en dat maakte hun sterk. Hun territorium was bijna niet in te vechten en geen andere clan wilde hun gebied hebben. Ze wisten toch niet hoe ze om moesten gaan met het water.
Whirlpool was van plan even snel te gaan vissen. Hij was vandaag al eerder op patrouille geweest, maar hij was nooit echt van het erg lang stilzitten. En als de kater wat in zijn hoofd had, kwam het er niet snel meer uit.
Hij had een bepaald eiland in zijn hoofd waar hij vaker viste, dus voor hij het wist lag hij al weer in het water en met ritmische slagen zwom hij naar het eilandje wat hij in zijn gedachten had.
Op de oever aangekomen moest hij alleen nog maar door het riet gaan en hij zou zijn vaste plekje kunnen opzoeken, totdat hij de verbaasde woorden hoorde van de stem die hem maar al te bekend voorkwam. Hij stak zijn hoofd uit het riet en zag de grijze poes al zitten. 'Ik ben het maar, Wolfstar,' zei hij kalm. Hij zag dat de poes gejaagd had. 'Goeie vangst,' complimenteerde hij haar vette spitsmuis.
Langzaam ging hij zitten voor zijn leidster en keek haar strak aan. Hij was nog niet zo lang deputy, dus hij had het gevoel alsof hij haar helemaal nog niet kende. Of, niet in de manier zoals een deputy zijn leidster hoorde te kennen. Het ging allemaal nog wat te ongemakkelijk. 'Alles loopt op rolletjes, niet?' vroeg hij daarom maar aan de grijze poes. Hij moest toch íéts zeggen om deze ongemakkelijke stilte tegen te gaan.}

<sup>Whirlpool likte snel een paar keer over zijn volle bos haar op zijn borst. Hij was groot in deels nog nat van zijn korte zwem naar dit eiland en probeerde zichzelf een beetje op orde te krijgen. Het was wel de leader waarmee hij aan het praten was. Zijn gele ogen keken weer op en hij zag dat de grijze poes hem indringend aankeek. Vraagtekens ontstonden in zijn brein. Het liep op rolletjes, toch?
Nee, niet dus. Hij luisterde naar de woorden van zijn leider en bezorgdheid vulde zijn hoofd. Maar ook enige vorm van spanning, avontuur. Oorlog, verdomme Whirlpool, van dat woord zou je moeten huiveren, niet opbloeien. Hij zag dat Wolfstar zelfverzekerd probeerde te zijn voor hem, haar houding was krachtig. Maar ze moest zich wel een beetje bezorgd voelen, als twee clans in je nek aan het hijgen waren. Hij was het in elk geval wel.
‘Ik wist niet dat Windclan zo vijandig was. Ik bedoel, {INSERT NAAM VORIGE WINDCLAN LEADER HIER} nors kon zijn, maar vijandig?' zei hij, meer in zichzelf dan tegen Wolfstar. Hij keek Wolfstar weer aan. ‘En ik snap niet wat Darkstar tegen ons heeft! Onze gebieden grenzen niet eens aan elkaar!’ zei hij. De emoties borrelden bijna omhoog. Darkstar was altijd moeilijk, op elke gathering, om alle kleine dingetjes. Riverclan was altijd redelijk geweest, volgens hem in elk geval.
‘Maar geen zorgen over de clan, Wolfstar. Je weet dat ik de patrouilles regel, zodat jij je druk kan maken over belangrijkere dingen.’ Hij keek zijn leider aan. Als hij maar een beetje steun kon geven. Hij wilde er natuurlijk met haar over praten, haar advies kunnen geven en altijd aan haar zijde staan. Maar zijn kennis over dit onderwerp was natuurlijk ook beperkt, aangezien hij in zijn manen nog nooit zoiets grootst had meegemaakt.

OOC: Ik heb even aangenomen dat Whirlpool nog niet weet dat Smokestar de nieuwe leider van Windclan is.</sup>

Gecharmeerd door Wolfstars prijzende woorden, knikte hij met zijn mondhoeken omhoog naar de poes. Ergens in de houding van zijn leidster zag hij spanning. Hij begreep het wel, als leider zou hij ook constant gespannen en bezorgd zijn. Hij was nu pas een jonge, verse deputy. Het enige waar hij zich zorgen over maakte is dat alle taken wel goed en soepel waren verdeeld in de clan. Dat vond hij al best lastig, maar het ging met de dag gemakkelijker.
Opeens begon Wolfstar over Darkstar. Hij luisterde aandachtig. Wat had die zwarte poes dan tegen haar. Hij wilde het eigenlijk meteen vragen, maar hij slikte het snel in. Hij moest respectvol zijn, en niet door Wolfstars woorden heen praten. En Windclan had een nieuwe leider. Hij kantelde zijn hoofd even en dacht na.
‘Ik begrijp niet dat Darkstar haar hele clan zou riskeren, enkel om haar wrok op jou uit te laten.’ Hij schudde even minachtend zijn hoofd. Iets dat geen enkele leider met gezond verstand ooit zou doen, naar zijn mening. En hij maakte zich wel een beetje zorgen over dat Darkstar de nieuwe leider mocht en Wolfstar niet. Niet dat Wolfstar überhaupt veel katten mocht. ‘Dat is wel gevaarlijk. Als Darkstar met Windclan gaat samenzweren, hebben we wel een vijandige clan aan onze grenzen,’ sprak hij zijn zorgen uit naar Wolfstar. ‘Dan hebben we geen keus om Thunderclan om hulp te vragen, we kunnen niet alleen tegen twee clans op.’ Hij keek Wolfstar recht in haar blauwe ogen aan. ‘Misschien vraag ik nu teveel... Maar wat is er gebeurd dat Darkstar jou haat?’