The long road (open)

Twee ijsblauwe ogen gingen over een onbekende vlakte. Nieuwe, vreemde geuren ontmoetten haar neus. Dit waren dus de clans waar Matthias het over had en ze liep langs hun bijzondere geurlijnen. Wilden ze hiermee ongewenste gasten buiten hun territoria houden? Iedereen kon hier gewoon klakkeloos doorheen beuken en kwam waarschijnlijk er ook nog mee weg zonder gezien te worden. Nou ja, zij zou het niet veel anders kunnen doen. Alleen zou zíj ervoor zorgen dat er op elk moment van de dag meerdere katten deze grenzen zou patrouilleren en niemand onopgemerkt er langs zou kunnen komen. Dan zou er wat zwaaien, maar zij was wel benieuwd wat deze clans zouden doen, mochten ze haar vinden.
Ivy liep dan ook zorgeloos verder, haar pluizige staart in lucht met alle plezier van de wereld. Er was geen vuiltje aan de lucht en ze kon het niet laten om een vrolijk deuntje te neuriën. Niemand kon haar toch wat aandoen, want arme Ivy zou niet weten was ze mis zou doen. Zíj kende de clans en hun gebruiken niet, hoe kon ze nou mógelijk weten dat ze hier niet mocht komen. Een sluwe grijns ontstond dan ook op haar gezicht bij de sarcastische gedachten. Onverstoord liep de witte poes verder, haar liedje vervolgend en een vrolijke veer in haar pas.