Sweet as honey and so light as the sun's rays

Na het gesprek met Wolfstar had de Riverclan leadster hem naar Sunstream gestuurd. Zij was de medicijnkat van Riverclan en met veel gemopper had de kater toegeven om zich eerst na te laten kijken door de poes. Zijn passen waren sloom en pijnlijk en zijn lichaam kon elk moment instoreten. Toen hij zich een weg vormde richting de medcat den vloog zijn amberkleurige ogen van links naar rechts, hij hield elke beweging in het kanp in de gaten tot hij eenmaal hij de plek was waar hij moest zijn. Met een zwiep van zijn staart stapte hij binnen en keek rond, zijn missende oor bloede heftig net als zijn andere wonden die overal op zijn lichaam stonden. "Hallo?" Mauwde hij laag en stapte meer naar binnen. Zijn neus werd gevuld met kruidens en de kater opende zijn mond om de geuren te onderscheiden.

Sunstream first

Sunstream was haar kruiden aan het sorteren. Maar het ging niet gesmeerd. Ze legde telkens alles op de verkeerde plekken en af en toe stapte ze bessen plat omdat ze niet goed oplette. Ze was er niet bij met haar gedachte. Mopperend schoof ze de geplette bessen opzij en probeerde met een blaadje het sap weg te vegen. Ze was telkens aan het denken over Wolfstar, over de ruzie de ze hadden gehad. Ze vond het niet leuk om ruzie met haar Leader te hebben. Ze zouden er voor elkaar moeten zijn. Maar zoals het nu ging, ging dat niet. Ze moesten het goed maken. Maar ze was nog zo boos, Wolf had verkeerde, domme dingen gezegd. Maar ach, zo was Wolf. Blijkbaar. Ze zuchtte diep.
'Hallo?' mauwde iemand. Sun spitste haar oren. Ze kende de stem niet. Ze ging naar buiten om te kijken wie het was. Nog voordat ze buiten was rook ze Shadowclan. Haar nekharen gingen overeind staan. Wat moest een Shadowclanner hier? Toen zag ze een kater, de Shadowclanner. 'Wat moet je hier?' vroeg ze met een scherpe stem. Toen pas zag ze de wonden. Ze wilde meteen op de kater aflopen maar iets hield haar tegen. Het zat in haar aard iedere gewonde kat te behandelen maar ze moest naar Wolfstar luisteren. Ze had ook gelijk. Ze kon niet overal op af stappen, zeker niet als het een vijandige kat was. Toch was haar vijandige houding minder en ze zette een paar stapjes naar de kater toe om de wonden beter te kunnen zien. 'Wat is met jou gebeurd?' vroeg ze. Haar stem klonk scherp maar was duidelijk bezorgd.

'Wat moet je hier?' Was de scherpe reactie van de rode poes die tevoorschijn kwam. Naughtyglance gromde inzich zelf en legde zijn oor plat in zijn nek. Zijn andere laatste klein stukje oor was gevoelos dus het zag er best wel goofy uit zo met één oor plat op zijn kop. "Wolfstar heeft me gestuurd" Mauwde hij laag en emotieloos. 'Wat is met jou gebeurd?' Vroeg ze en de gestreepte kater versmalde zijn ogen. "Een gevecht met een hond" Bromde hij en keek de medcat met een dodelijke blik in zijn ogen. Ugh Riverclan.

'Wolfstar heeft me gestuurd,' was het antwoord van de kater. Sun kreeg even een verbaasde blik in haar ogen maar die was al gauw weer verdwenen. Wat had Wolfstar te maken met Shadowclan? Ze was een gezworen vijand tegen Darkstar. 'Een gevecht met een hond,' bromde de kater. Weer was Sun verbaasd. Wat was er in Starclans naam gebeurd? Ze besloot het later nog wel aan Wolf te vragen. Of ze zou het snel genoeg horen van de Clan. Maar als Wolfstar hem had gestuurd zou het wel goed zijn. Hij had inderdaad hulp nodig. Haar vijandige houding verdween. 'Oké, laat me is kijken,' mauwde ze om een verzorgende stem. Ze stapte op de Shadowclanner af en keek naar zijn gewonde oor. Die zag er gehavend uit. 'Oké, wacht daar maar even,' en ze wees met haar staart naar een plekje verder van de ingang vandaan. 'Dan ga ik wat kruiden halen.' Ze draaide zich om en verdween.

De poes keek hem verbaasd aan wat hij niet vreemd vond want ja hoe vaak stond er nou ineens een gewonde Shadowclanner midden in de medcat den? De rode poes onderzocht hem snel en wees hem een plekje toe dat wat meer in den was en vertelde dat ze wat kruidens ging halen. Naughty vond het allemaal best en sjokte naar de nest waar hij meteen uitgeput in plofte. Hij moest moeite doen om zijn ogen open te houden. De gestreepte kater likte een paar keer zijn vleeswond op zijn schouder voor hij diep geeuwde en zijn kin op zijn voorpoten liet rusten. Het was vast niet erg als hij twee seconde zijn kgen zou sluiten toch? Tenslotte was de poes druk bezig met kruidens zoeken dus sloot hij zijn amberkleurige ogen en binnen no time was hij in een diepe slaap weggezonken.

Sunstream pakte spinrag, om het bloeden te stelpen, papaverzaadjes en goudsbloem. Toen ze even later weer terug kwam bij de kater lag hij te slapen. Sun kon een glimlach niet onderdrukken, hij zou wel moe zijn. Een gevecht kan er soms heftig aan toe gaan. En zo te zien was dit een heftig gevecht geweest. En een hond, dat is niet niks. Het was ook wel fijn dat hij lag te slapen. Dan zou ze minder last hebben van zijn eventuele gejammer of zo iets. Niet dat hij het type leek voor gejammer, maar je wist het nooit. Ze legde wat papaverzaadjes voor zijn neus zodat, zodra hij wakker werd hij die gelijk op kon eten. Ze pakte was spinrag en legde dat op de ergste wonden. In de tussentijd kauwde ze de goudsbloem tot een kompres. Ze haalde het spinrag eraf en deed wat van het kompres op de wonden. Goudsbloem word gebruikt om wonden te gebruiken en het gaat ook infecties tegen. Al met al een heel handig kruid en een van de lievelingskruiden van de poes.  

Zijn poten roffelde over de grond, stof en kleine kiezelsteentjes stoffen omhoog door zijn snelheid. Geblaf bonkte in zijn oren waardoor de kater sneller en sneller rende. Hij hoorde hoe de kaken van de hond hard op elkaar klapte steeds weer een paar centimeters van hem af. Zijn dik opgezete staart stond recht overeind net als zijn gestreepte vacht. Een rots kwam in zijn visier en de kater stoof erop af. Zijn achterpoten krabbelde over de gladde steen en zijn klauwen probeerde houvast te vinden. Zijn pijnlijke spieren waren uitgeput en het het leek wel onmogelijk om deze rots te beklimmen. Naughty greep de rots vast toen de geblaf achter hem harder werd en hees zich met zijn laatste kracht omhoog. Hij was er bijna! Zijn klauwen maakte een krassende geluid toen deze hard over de rots werd gehaald -alsof iemand zijn nagels over een krijtbord haalde- toen hij uit het niets naar beneden werd getrokken. Zijn amberkleurige ogen waren gericht op de open en dicht klappende kaken toen hij naar beneden viel en werd verslonden

Met een rechtovereinde vacht schrok de kater wakker en deinsde achteruit door de pijn die door zijn lichaam gierde. De kater krijsde het uit van de pijn en de schrik van zijn droom. Meteen werd zijn ademhaling snel en hij raakte in paniek. Zijn wonden begonnen heftig te bloeden en de kater keek de medicijnkat met een angstige blik aan. Uit amgst wou hij wegrennen maar door de pijn en vermoeidheid zakte hij weer door zijn poten en plofte weer in zijn nest. Weer schreeuwde hij, jammerend als een kitten keek hij omzich heen.

Ze was rustig bezig met zijn wonden toen hij opeens overeind schoot. Zijn haren stonden recht overeind en hij krijste het uit. Gelijk werd zijn ademhaling snel en Sun zag dat hij in paniek raakte. 'Ho ho, rustig maar. Je bent hier veilig,' mauwde ze met een warme, kalmerende stem. 'Blijf rustig liggen, ik ga even wat halen,' zei ze en ze verdween richting haar kruiden. Ze pakte wat kamille. Kamille hielp om te kalmeren. Ook pakte ze nog wat meer spinrag en goudsbloem. De wonden konden best wel eens opengescheurd zijn en ze wist niet hoe vaak dit nog ging gebeuren. Snel keerde ze weer terug naar haar patiënt. 'Hier, eet dit op,' miauwde ze en ze schoof de kamille blaadjes naar hem toe.

De gestreepte kater had zich vastgenageld aan zijn nest terwijl zijn kop van link naar rechts schoot om alles in de gaten te houden, eenlage gegrom vulde zijn borst en zijn ogen stonden vol ansgt en woede.  'Ho ho, rustig maar. Je bent hier veilig,' Naughty keek op van de stem en zag Sunstream. Zijn hart klopte in zijn keel en zijn tong was net schuurpapier in zijn mond. 'Blijf rustig liggen, ik ga even wat halen, Mauwde de medicijnkat en verdween. Zijn amberkleurige ogen probeerde de rode vacht te vinden maar hij vond niks. De kater begon weer te woelen in zijn nest hij wou er vandoor maar zijn wonden waren te erg om überhaupt zelfs normaal te kunnen staan. Al snel kwam Sunstream terug en maakte hem rustiger.  'Hier, eet dit op,' Mauwde ze en legde wat kruiden voor zijn neus. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij naar een stel blaadjes. Moest hij dit eten? Hij keek verward naar de rode poes maar at uiteindelijk voorzichtig de blaadjes op.

Toen de kater verward naar haar opkeek knikte ze hem bemoedigend toe. Het was belangrijk dat hij kalmeerde. Zijn paniekerige heen en weer geschud zorgde er alleen maar voor dat de wonden verder opengingen. En dat was niet de bedoeling. Ze besloot om een voorraadje bij de kater achter te laten zodat, zodra hij wakker schrok van een nachtmerrie, die blaadjes op kon eten.
Ze pakte weer wat spinrag en deed dat op de wonden. Daarna maakte ze weer een kompres van de goudsbloem en deed dat op de wonden, nadat ze de spinrag weggehaald had natuurlijk. 'Goed, blijf rustig liggen. Geef maar een gil als je mij nodig hebt,' mauwde ze. 'Oh ja, ik leg een voorraadje kamille naast je neer zodat je die kunt opeten als je weer een nachtmerrie hebt of zo. Kamille helpt om je te kalmeren,' legde ze uit.