Secrets and lies

Het duurde niet lang voordat Wolf haar ogen opende en hem aankeek. De kater keek haar eventjes terug aan maar al snel richtte hij zijn kwade blik op de Roerclan katten om hem heen. Woorden werden naar hem toe geroepen en klauwen van die waterratten reikte naar zijn gewonde lijf. Hij gromde en wou zich net gaan verdedigen maar al snel maakte Wolf er een einde aan. "Laat...laat hem met rust. "Hij heeft ... mijn leven gered, en ik zal hem daarvoor bedanken" Mauwde Wolf, de poes wankelde naar een wilg wenkte hem om haar te volgen en verdween in haar den. De kater snoof en keek nog eventjes over zijn schouder naar een Riverclanner voor hij Wolfstar volgde de den in. Eenmaal in de den knipperde hij met zijn kgen om te wennen aan het donker en keek hoe Wolf zich zelf liet neerploffen in haar nest. De kater hief zijn kin omzich zelf zelfverzekerde en sterker voor te doen. Want stiekem deed hij het gewoon in zijn broek van angst hij zat twnslotte in een kamp vol met vijanden.

Wolfstar only!

"Je hoeft je niet zo groots voor te doen hoor. Ik snap dat je bang bent in een kamp vol met vijanden" Resgeerde de Riverclan leidster toen hij sterk op zijn poten stond. Hij keek haar met vernauwde ogen een en zwiepte met zijn staart. "I'm not scared" Mauwde hij laag en keek oplettend omzich heen. Dus vertel me, wat kan ik doen om je te bedanken?" Naughty keek naar de gewonde poes toen ze vedersprak en de gestreepte kater haalde zijn schouder op. Iets wat hij beter niet kon doen want de vleeswonden op zijn schouder vonden het niet al te prettig als hij zich zo bewoog en lieten dat merken ook. Hij siste en keek naar zijn wonden. "Ik hoef niks, bedankt" Mauwde hij en richtte zijn aandacht weer op Wolfstar. "Tenslotte zou Darkstar het niet bepaald waarderen" Voegde hij mompelend aan toe.

Hij luisterde geduldig naar wat de grijze poes hem t evertellen had maar zijn aandacht was vooral gericht op de geluiden buiten de den. Hij was en bleef een Shadowclanner en als er een gek bij liep kon hij het wel vergeten om ooit zijn eigen clan terug te zien. Zijn linkeroog bewoog richting de uitgang toen er potenstapoen klonk maar al snel wegvaagde. Zijn andere oor was weg, naja bijna weg. Het leek alsof er een hap van genomen was. Iets waar hij niet blij mee was, hij kon het niet eens meer bewegen. Hij voelde hoe Wolfstars ogen op hem brandde en de gestreepte kater raakte er nerveus van. "Valt er iets te zien?" Mauwde hij dan ook, iets te vel dan hij werkelijk bedoelde.

De kater probeerde krachtig tegen over de leadster te staan maar toen de poes eenmaal over zijn vader sprak keek de gestreepte warrior Wolf met een frons aan. Normaal gesproken had de kater haar alang de mond gesnoed net als iedere andere kat als ze over zijn vader spraken. Maar nu luisterde hij, luisterde naar elke woord die haar mond verliet. "Dus jij en mijn vader waren dus echt vrienden" Meer tegen zichzelf dan tegen de Riverclan leadster. "Je praat over hem alsof je je nooit zijn zijde heb verlaten" Voegde hij er aan toe. Zijn amberkleurige ogen waren op Wolfstar gericht en een vraag borrelde in zich op. "Hoe is mis gelopen?" Mauwde hij, als hun zulke goeie vrienden waren volgens de grijze poes moest er ook een reden zijn waarom de leadster zijn vaders zijde had verlaten.

De kater knikte kort op de woorden van Wolfstar. Het was altijd al een gevoelige snaar bij hem geweest als katten zo over zijn vader spraken. Hij had het zwaarder dan elke kat ook toen hij zijn levenloze lijf was tegen gekomen. Maar nu hield hij zich sterk, het nu niet het moment om over het verleden te praten. Hij levende nu in het heden. "Waarom deed je het?" Mauwde hij een een tidje kater, zijn kfen boorde zich in die van grijde poes. "Waarom viel je de hond aan?"