Well hello there ll Dawnblaze

De grijze kater moest er even uit, hij had geen zin om de hele dag onder een boom te gaan zitten om niet dood te gaan van de hitte. Een nadeel aan Windclan, de hitte het was altijd zo verdomd warm. Other than that was het wel de beste clan natuurlijk. Plus hij moest wel fit blijven toch? wie moest anders de clan beschermen? Dus besloot de kater gezellig naar The rock te gaan. Er waaide altijd een fris windje en kon hij zijn klim skills een beetje verbeteren, niet dat dat er nog was maar toch. En niet te vergeten dat het hier vrij wel rustig was, omdat het hier naar katten rook veel katten kwamen hier niet veel andere beesten zoals wasberen enzo. Natuurlijk kon hij ze wel aan maar... hij wilde zijn vacht niet vies maken. De kater was zo zijn gedachtes gezonken dat hij niet in de gaten dat er een andere kat dicht in de buurt was.

Dawnblaze~!

Dawnblaze rekte zich uit in een warm straaltje zon dat uit het dichte bladerdek tevoorschijn kwam. Haar rode vacht vlamde als vuur in het heldere licht. Dawnblaze was echt een zomerkatje. Niet dat in het oerwoud veel verschil was tussen de seizoenen. Er was altijd veel regen en veel warmte. Maar zodra ze de kans had zocht ze de zonnestralen in de zon en baadde ze in het licht.
Dawnblaze trippelde nu op haar doodse gemak naar de Rock. Ze was nog maar enkele keren mee geweest naar een gathering als apprentice, en natuurlijk toen ze pas Warrior was geworden en haar Warrior naam bekend was gemaakt voor al de clans om te horen. Niets voelde gaver dan dat alle katten van de clans haar naam riepen. Maar nu besloot ze dat het tijd was om in haar eentje de Rock te bezoeken, zonder de hele poespas eromheen.
Toen ze de rots zag zette ze pas erin in snelde zo snel mogelijk naar het grote gevaarte. Hoe zou het voelen om leider te zijn en op de rots te staan? Dawnblaze voelde de nieuwsgierigheid opborrelen en had zin om haar nagels in kleine spleetjes te boren en omhoog te springen.
Maar plots stond er een grijze kater voor haar neus. Windclan! Haar nekharen schoten omhoog en haar oren gingen naar achteren, waarna ze in reflectie naar de kater blies en haar nagels uitsloeg. ‘Wat moet jij hier?’ siste de rode poes fel.

De kater schrok toen er opeens een rode kattin voor zijn neus stond, Ghost deed snel wat stappen naar achter om wat ruimte te creëren tussen hem en de kattin. Maar viel bijna over een rots hij kon zich nog maar net weerhouden om te vallen. ‘Wat moet jij hier?’ siste de rode poes fel. Ghost keek de kattin strak aan. Wat mocht hij hier niet meer komen dan? was The rock een stuk van Thunderclan nu ofzo? nog beter verwachte ze nou echt dat hij ging uitleggen wat hij hier deed? Dat ging haar voor geen meter aan, Thunderclanners ook bemoei als dat het zijn, de grote kater schraapte zijn keel even kort voordat hij zijn bek open deed. [b'']I dont have to tell you anything''[/b] miauwde hij simpel.

Dawnblaze kon zichzelf wel vervloeken! Waarom hield ze haar kop er niet gewoon bij houden? De Windclan geur vloog hier in het rond en ze was gewoon te afgeleid geweest om het op te merken. En nu was ze  tegen een nare verassing aan gelopen.
De Windclan kater keek haar strak aan, om vervolgens te antwoorden dat hij niets aan haar hoefde te vertellen. Muizenstront, hij had eigenlijk ook gelijk, de rock was neutraal gebied en zij was niet iemand om iets anders te claimen. Toch snoof ze nog even fel naar de grijze kater, voordat ze haar haren weer plat liet liggen en haar nagels weer bedekte. Ze wilde hem niet gelijk geven en bleef daarom maar koppig op haar plek staan.
Korte seconden stond Dawnblaze met een bek vol tanden. Wat moest ze nu weer tegen dit geval zeggen? Het stond niet in haar planning dat ze iemand tegen zou komen. Starclan verdomme, waarom overkwam dit haar weer? ‘En nu?’ beet ze daarna maar snel naar de kater toe. ‘Ik ben niet van plan hier weg te gaan,’  sprak de rode poes koppig en keek daarna de grijze kater afwachtend aan.

De kater lachte zachtjes naar de rode kattin die nu met haar bek vol tanden stond, want tja The rock was een open en vrij gebied dus ze kon hem niks maken. Toch vond Ghost het wel amuserend om de poes zo te zien, deze 'wandeling' is beter uitgepakt dan hij dacht. ‘En nu?’ beet ze daarna maar snel naar de kater toe. ‘Ik ben niet van plan hier weg te gaan,’ De grote kater schoot in de lach. 'Oh honey, you'r priceless' wetende hij door zijn lachen er uit te krijgen. Terwijl de rode poes een vriendelijke glimlach gaf. 'Ik plaag je maar een beetje hoor' ging de kater vervolgens veder. Met een vriendelijke toon in zijn vedere rustige stem, de kater kwam voorzichtig dichter naar de poes toe en stak zijn poot naar haar uit. 'Let me afstand a paw of friendschip! Im Ghostpath and you my lady?"

Lachte hij haar nou uit? Verontwaardigd keek ze de kater aan. Wat dacht hij wel niet? Priceless? Nors bleef ze hem aankijken, haar nagels alweer ontbloot.  Nog één stomme opmerking en hij mocht het voelen. Toch kwam er een vriendelijke glimlach op de kop van de grijze kater, wat Dawnblaze alleen nog maar meer verwarde, wat haar humeuriger maakte. Hij sprak over dat hij haar aan het plagen was. ‘Stop daar dan maar snel mee als je je oren lief hebt,’ siste ze fel naar de kater. Hij was misschien veel ouder en kon waarschijnlijk beter vechten, maar hij kende haar nog niet als ze boos was.
Plotseling stak de kater een poot naar haar uit. Verward keek ze naar de kater. Had hij nou bijen in zijn brein? Waar was hij nou weer mee bezig. Opeens sprak hij over dat hij een poot van vriendschap aanbood, of iets in die richting en dat zijn naam Ghostpath was. Vreemde eend. Onzeker tikte ze haar poot kort tegen die van hem aan. ‘Dawnblaze,’ sprak ze kort haar naam. Ze begreep deze rare vogel echt niet. Was iedereen zo vreemd in Windclan?

Damn dit was een felle poes, hem bedriegen tskk zo vijandig! hoe... schattig. Ghost nam alleen meer amusement, hij was niet bang voor haar ha! mocht ze willen. Ze was veel jonger dan hij en had hij niet echt de indruk dat ze hem dat werkelijk ging aanvallen, vast alleen maar bluf. Toen hij zijn poot naar de rode poes uitstak en haar naam vroeg tikte ze wat onzeker tegen zijn poot aan en vertelde haar naam. Dawnblaze, haar naam was Dawnblaze. De grote kater greens en zette zijn poot weer op de grond. 'Dawnblaze huh? herhaalde de kater rustig. 'Wat een mooie naam, wacht wacht laat me raden. Dawn omdat je tijdens dawn geboren bent? En Blaze voor je blazende ogen?' hij grinnikte naar de poes. 'Of door je rode pels'

Dawnblaze snapte de kater echt niet. Wat wilde hij nou van haar met zijn rare gebruikjes. Die poot snapte ze ook nog niet. En hij wilde vrienden worden of zoiets? No way dat ze ooit vrienden zou worden met iemand buiten de clans, die katten waren voor geen haar te vertrouwen.
Opeens begon de kater haar naam te complimenteren om vervolgens de betekenis erachter te jagen. En die verschrikkelijke opmerking over haar ogen, wat een creeper. Ze rolde met haar ogen en keek de grijze kater aan. ‘Je zit er compleet naast. Ik ben 's nachts geboren, maar mijn rode vacht deed mijn moeder denken aan de oranje kleuren in dageraad. En blaze heb ik gekregen door mijn vurige persoonlijkheid,’ sprak de rode poes simpelweg. Als hij het zo nodig wilde weten, moest hij het ook goed weten. Daarna keek ze de enge kater aan. ‘En laat me raden, jij heet Ghostpath omdat je een grote creep bent?’ sprak Dawnblaze verachtelijk.