Cold night

De langharige zwarte poes had weer z'n momentje dat ze naar buiten moest. S'nachts was het vrieskoud in de bergtoppen maar Alex haalde haar schouders op en stapte uit de grot, met een plof liet ze zich op een verhoginkje vallen en sneeuw stoof omhoog en versierde haar zwarte vacht. Kleine sneeuwvlokjes die naar beneden dwarrelde en de sneeuw waarop ze nu al de hele nacht op lag was inmiddels gesmolten en dat maakte haar dikke vacht doorweekt. Geïrriteerd schudden ze het dauw van haar vacht en keek naar de openlucht en zuchtte diep, een stoom wolkje kwam uit haar mond en haar ogen gleden naar haar poten die zich uitstrekte. Haar lichaam was warmer dan dat het buiten was en de poes opende haar mond waardoor er dauwdruppels langs haar mondhoeken begon te druppen.

Redbabe <3

Haar oren schoten naar achteren toen er een harde klap door het vallei heen galmde, haar lip krulde op en de poes keek langzaam naar het bron van geluid. Haar groene ogen vingen een rode langharige vacht op die vederop over de afgrond was gesprongen. Alex zette haar nekharen overeind en keek met een kalme blik hoe de onbekende poes naar haar toe stapte alsof het volkomen normaal was. "Hey dude!" Giechelde de rode haarbal waarop Alex haar met een opgetrokken wenkrbrauw aankeek. "Dudette dan" Alex rolde met haar groene ogen en keek de anderekant op. Een grapjas dus. Hier had ze dus echt geen tijd voor. "Zullen we doen alsof dat nooit gebeurd was?" Mauwde het jongere piesje weer en Alex zuchtte. "Ken ik je ergens mee helpen rooie?" Mauwde ze geïrriteerd en bekeek haar onderzoekend, ze was nog best jong zo te zien dus hoe sneller ze weg was hoe beter. "Waar zijn je papa mama kid?" Voegde ze er toe met een vlugje sarcasme.

Voor zo ver ik weet niet!" Reageerde de rooie haarbal waarop Alex geïrriteerd zuchtte, waarom zagen katten niet dat ze geen behoefte had aan andere? De zwarte poes draaide haar kop weg van de jongere poes en gaapte. Ze kon ook gewoon opstaan en haar grot ingaan zodat ze niet meer last had van die stuiterbal maar voor ze überhaupt iets kon doen begon het weer te praten. "Weet ik niet. Vertel jij maar waar je heen gaat na je dood.." Oh god ja hoor! ze zat weer moet zo eentje opgescheept. Alex kon wel vloeken maar ze zag de betraande ogen van het jonge poesje waardoor ze haar kaken op elkaar klemde. "Sorry als je last van me hebt ik ben zo weer weg hoor!" Mauwde ze en ze stond trillend op. Alex kon haar vacht uit haar pels rukken maar ze kon het kleintje niet zomaar aan haar lot overlaten. "Ik denk dat het beter als je eventjes rust kid" Mauwde ze rustig en keek haar aan.

"Ik ben Red trouwens en om het duidelijk te maken ik ben geen kid!" Alex haalde soepeltjes haar schouders op en ging wat comfortabeler liggen. De kleine sneeuwvolkjes die uit de donkere lucht dwaarelde werden groter en begon in haar donkere vacht kleffen, de poes schudde kop en keek de poesaam die de naam 'Red' droeg. "Die naam past wel bij je kid" Mauwde ze koppig terug. "Zolang ik hroter ben ben je voor mij een kid" Voegde ze er droogjes aan toe en likte haar poot. "Hoe heet jij eigenlijk?" Alex bleef geconcentreerd haar poot likken en haalde die een par keer over haar kop heen voor ze haar mond opende. "Alex" Beantwoorde ze haar vraag en staarde weer vooruit. "En woon jij helemaal alleen?. Is dat niet super saai?!" Hoeveel vragen had dat beest wel niet!? Het enige wat ze wou was alleen zijn en genieten van de stilte hier in de bergen. "Ik heb geen behoefte aan andere om me heen" Reageerde ze kort.

Alex keek de rode poes met een levenloze blik aan en maakte een klik geluidje met haar mond. Haar staart zwiepte heen en weer waardoor de verse sneeuw ophoog stoof. "Sure ga je gang kid vind die gene maar. Maar ik weet nu al dat je deze nacht nooit zou overleven in je eentje en helemaal niet als je als een stuiterbal door de bergen heen gaat jumpen. Ik zag wel hoe je trilde net." Reageerde ze droogjes en stond vervolgens op, "Jou keuze rooie" Voegde ze erbij en haalde haar shouders op toen ze zich richting de grot heen sleepte.

Kort o;

Toen ze eenmaal binnen was schudde ze haar lange zwarte vacht uit en kleine sneeuwvlokken die nig niet waren gesmolten vlogen uit haar pels. Geirriteerd keek ze naar haar natte buik en zuchtte, geweldig. Haar groene ogen gleden naar de hoek van de grot waar ze sliep en haar poten wouden haar net naar haar slaapplek sleepen toen het irritante stemmetje van de rooie kanarie door de rost heen echode. "Hey, na even nagedacht te hebben besloot ik je vriendelijke aanbod aan te nemen. "Niet omdat ik het anders niet zou overleven hoor, maar omdat je anders alleen bent!" De zwarte poes draaide zich om en keek het kleintje aan. Haar blik doodserieus en er was geen enkele emotie te vinden. "Geweldig" Mauwde ze sarcatisch en draaide zich om en stapte dieper de grot in. "Heb je honger kid?"

"Als een paard!" Reageerde Red waarop de zwarte poes eventjes moest grinniken, ze wierp een korte blik over haar schouder en keek hoe de kleinere poesje haar colgde. "Gelukkig maar dat ik nog wat prooi overheb" Mauwde ze met een kleine glimlach en stapte door. Alex wees met haar staart naar een klein hoopje waar prooi lag. Het was niet veel, slechts twee muisjes en een roodbosje maar eh voor haar alleen was het altijd meer genoeg. "Tast toe" Mauwde ze en knikte naar jongere poes. Zelf griste ze een muis van het hoopje en nam plaats ergens in de hoek van de grot waar ze van haar muisje begon te eten.

Alex likte haar lippen af toen ze een paar happen van het muisje had genomen en keek met een goedkeurend blik naar de jongere poes hoe ze haar prooi naar binnen werkte als een hongerige hond. "Eigenlijk is het best wel knap van je dat je zo in je eentje overleefd, je hebt niemand nodig!. Ik bedoel, ik kan niet eens een blind konijn vangen!" Lachte Red. Alex kon niet verbergen dat ze mee gniffelde maar al snel schudde ze haar kop en begon weer zwijgend haar prooi te eten.

Kort sorry o;