. Sucker for Pain .

. Sucker for Pain .

^{Fernpaw. Jonge poes. Snel. Klein. Maar o zo roekeloos. Vanuit haar beschaduwde hoek keek Mazemind met gloeiende, bloedrode ogen op het gewonde dier neer. Letsel door een boom. Naast gebroken botten ook nog veel bloedingen. Vanbinnen en vanbuiten. Nee. Ze was niet roekeloos. De katten om haar heen zeiden dat ze haar leider had gered van een tak. Hm. Eigenlijk was dus wel roekeloos. Leiders hebben 9 levens. Leafstar mocht dus 9 keer door een tak geraakt worden. Th-th-th. Roekeloos. Langzaam en met bedaarde stappen in het kleverige gras kwam de gigantische Maine Coon op Fernpaw af. Ze snuffelde in de hals van de Apprentice, en likte toen een bloedvlekje van haar pels af. Haar muffe, zurige adem walmde als een gifwolk richting de Apprentice. Was ze al wakker? 'Hm-hm... tijd om wakker te worden.. heldin..' siste Mazemind schor in het oor van haar patiënt.}

[Fernpaw eerste post, daarna mag iedereen joinen!]

. Sucker for Pain .

^{Zodra er beweging kwam in Fernpaw's lijfje, zag Mazemind meteen haar pijn. Kalm en emotieloos keek ze naar het rijzen en dalen van de borst en flanken. Dit dier leed buitengewoon veel pijn. Teveel pijn om te behandelen met papaverzaad. Hm-hm... Misschien was het tijd om wat van haar Mazeherb te gebruiken dan? 'Ik deed gewoon...wat ik dacht dat goed was.' Ah. Ze kon dus ook nog praten. De groene ogen van de leerling kruiste de hare, maar Mazemind antwoordde niet en hield haar kop een beetje scheef, waardoor ze meer spookachtig leek te staren. De grote Maine Coon besloot nog even niets te doen en Fernpaw uit te horen. 'Ik weet dat ze negen levens heeft, maar ik gewoon niet toe kijken als iemand op het punt staat van sterven al was het Stormheart!' Ah. Zo'n type was ze dus. Fernpaw was een kat die te veel met anderen leefde. Iemand die zich te goed kon inleven in anderen. Hmpf. Als ze zelfs een kat uit een andere Clan zou willen redden - en Stormheart was zonder twijfel de irritantste kat van de ShadowClan -, zat ze wel erg diep weggezakt in al dat heldhaftige gedoe. 'Hm-hm.. Als je niet zo jong was geweest, had ik je gezien als een idioot. Maar.. eh-eh.. hoe kon jij nou weten dat Leafstar wel een tak op haar kop had kunnen gebruiken, eh?' Er ging even een kleine stuiptrekking door Mazeminds pluizige kop. Zacht brommend draaide ze zich om. Leafstar was een zwakke leider als ze haar masker van angst niet af deed. Een tak op haar kop - en haar 1ste dood - zou haar vast wel wakker kunnen schudden. Th-th-th. Waarom waren er toch zoveel domme, jonge katten om haar heen deze dagen? 'Je hebt nog geluk gehad. Je rug komt nog wel goed, maar je poot is in gevaar.' Ze snoof en knikte. Haar bloedrode ogen speurde door de stapels kruiden tussen de wortels van haar boom. Mazeherb. Mazeherb. Zoete Mazeherb. Bittere Mazeherb. He-he. Fernpaw zou genieten.}

. Sucker for Pain .

^{Achter haar rug hoorde Maze haar patiënt nog van alles tegen haar babbelen, maar ze besloot er niet naar de luisteren. Met haar grote poot schoof ze een klein gordijntje van bananenbladeren aan de kant, en zie daar... Watertandend lepelde de Maine Coon 4 piepkleine, klavervormige blaadjes uit een kleine holte tussen de wortels. Haar prachtige Mazeherb... Fernpaw moest wel beter worden hiervan. Ze wilde niet dat dit prachtige kruid verspilt werd... Hmpf... nee. Dat werd het sowieso al. Mazemind bromde humeurig. Ze schoof het kleine hoopje kruid aan de kant, en pakte toen een even groot hoopje voor zichzelf. Hm-hm... Ja. Haar Mazeherb. Met haar lange, slijmerige tong likte ze de kleine blaadjes van de grond. Ah-ah... Ze voelde een schok energie door al haar spieren trekken. Ze voelde zich een stuk jonger en frisser vanbinnen. Ah... 'Hm! Jij bent een gelukkige gewonde. Lik dit op... he-he.' De bloedrode ogen van de Medicine Cat gloeide tevreden. Ze schoof de 4 blaadjes Mazeherb voor de snuit van de gestreepte Apprentice, zodat de bitterzoete, bedwelmende geur om hen heen walmde.}