She was drowning but nobody saw here ✞

Onderwerp: She was drowning but nobody saw here ✞ ma jul 25, 2016 10:59 pm

Haar hemelsblauwe blik verharde bij het horen van de harde wind dat haar naar achteren duwde. Toch bleef de sneeuwwitte poes voortlopen. Ze was zeker van haar plan. Zeker van wat er nu met haar ging gebeuren. De flashbacks van haar kittentijd tot nu bezaten haar gedachtes en flitste over haar netvlies waardoor er meer verdriet door haar heen stroomde. Haar pels was nat door de dikke druppels die uit de lucht vielen gevolgd door meerderen. Haar eerst al te vertrouwde, licht blauwe ogen dat eerst prachtig helder waren zagen er nu dof en levensloos uit maar het was niet de eerste keer, nee al manen lang waren de eerste pretlichtjes in haar ogen verdwenen. Haar familie.. Haar hele leven.. Alles had haar achtergelaten.. Haar ouders hadden gekozen om haar ergens te dumpen bij de eerste en beste queen die ze konden vinden. Haar eerst beste vriendin koos een leven zonder haar sinds ze deputy was geworden van Shadowclan. Ook Wolfstar.. Oh Wolfstar.. De gedachtes aan haar vriendin deden haar het meeste pijn. Hoe kon de grijze poes haar ineens niet meer zien staan sinds haar leadership? Al haar gevoelens konden haar afmaken van binnen, langzaam maar zeker.. Het liefst wou ze haar leven afmaken om gewoon minder te lijden, van die gedachtes af die haar elke dag volgde. De nachtmerries die haar al nachten lang wakker hield. De tranen die elke dag over haar wangen heen rolde maar er was niemand die haar kwam troosten.. Zonder dat de sneeuwwitte poes het merkte waaide het harder en begon het nog harder te regenen. Je kon niks boven het geluid horen of ruiken. Haar blauwe ogen flitsen allen kanten op toen ze de plek had bereikt. Het water kloste omhoog en spoelde over haar poten. Haar nagels boorde in de grond maar haar klauwen glipte weg door de modder. Eventjes zuchtte ze hief haar kop op en liet alles door haar heen waaien. Haar ogen sloten dicht toen ze meer bij de rand van de rivier stapte. Het water raasde woest heen en weer en slokten op de rotsen dat aan de rand plaatsvonden. Haar gedachtes sloegen op hol en het leek alsof er stemmetjes in haar hoofd rondspookte. De zelfde stemmetjes die haar elke dag en nacht overnamen. Haar poten trilden toen ze naar het water keek maar de poes was helemaal klaar voor het feut om nooit meer terug te komen. Met een hoge sprong sprong ze in de kloof en belandde ze in met een grote plons in het water. Zonder maar een poot te verroeren zakte ze het diepte in. Haar witte vacht dreef richting boven toen de poes steeds dieper neerzakte, het water prikte in haar ogen en haar longen vulde zich met water. Dit zal niet lang meer duren..

Wolfstar only! De rest met toestemming!

Onderwerp: Re: She was drowning but nobody saw here ✞ ma jul 25, 2016 11:36 pm

Ze deed haar best, haar best nog diepte te kunnen zien met haar blinde oog. Ze kon nog vechten gelukkig,maar vissen?. De poes schudde haar grijze kop, vissen zou onmogelijk zijn zonder haar rechter oog. Het voelde net alsof ze iedereen gefaald had dagen terug in het gevecht tegen de hond. De clan was geschokt geweest, maar trots op hun leadster. Die zelfs na dat ze verblind is nog sterk op haar poten stond. En dat was zo, ze had niet opgegeve ze zou haar clan blijven beschermen tot haar dood, tot haar laatste adem haar bek ontsnapte en haar verlosde uit dit rot leven dat ze leidde. Stroef stond ze op, al haar spieren protesteerde, maar ze Liep door. Ze wou niet terug, nog niet, ze wou....ze wou naar crowcry!. Een traan liep over haar tedere wang, wou ze het hem wel laten zien?. Haar oog, haar verminking. Ze klemde haar tanden op elkaar, ze mocht niet huilen, ze was sterk en groots, ze mocht niet huilen!. Met stevige passen stapte ze door. Ze hoorde water ruizen in de rivier naast haar. De poes schrok op toen een plons in het water het ritme verbrak. Ze verscherpte haar blik en herkende Swan, de poes was gesprongen en werd nu langs haar meegetrokken in sterke stroming. De leadster twijfelde geen moment en dook de stroming in. Ze moest haar jeugdvriendin redden!. Ze had swan niet moeten verwaarlozen, ze had contact met haar moeten houden!. Na wat leek uren te hebben gezwommen bereikte ze eindelijk swans levenloze lichaam. Met onherkenbare kracht gooide ze poes op de kant en hees ze zichzelf het water uit. "Swan!" schreeuwde ze in paniek, pijn verscheurde haar hart terwijl het laatste beetje jeugd van haar werd afgescheurd. Ze wou schreeuwen om hulp maar wist dat het niet zou helpen. "Swan please, ga niet weg!" ze duwde haar snuit in de natte witte pels van haar vriendin "Alsjeblieft je bent alles dat ik nog heb!" ze duwde nog harder terwijl ze langzaam in elkaar zakte....

Onderwerp: Re: She was drowning but nobody saw here ✞ wo jul 27, 2016 10:45 pm

De poes sloot haar ogen en liet zich mee voeren met de sterke stroming, haar longen schreeuwde om lucht en haar lichaam wou een uitweg vinden van deze hel maar zelf bleef ze naar beneden zakken, steeds meer. Ze opende haar bek om naar lucht te happen maar alleen het zoete water vulde haar bekje en longen. De laatste luchtbelletjes bubbelde omhoog en haar gingen nu hopelijk voor altijd dicht...

Haar drijfnatte vacht werd op de kant gegooid en het water liep uit haar keel, kuchend en happend naar ademen kuchte ze het water uit. Het gevoel dat ze maar steeds maar opnieuw stikte liet haar meer hoesten, nee! Waarom! Haar ogen opende zich en met betraande ogen keek ze naar Wolfstar. De grijze poes had haar proberen te redden maar zelf wist ze dat dit get winde was.. Het einde aan alles.. Het gaf haar een vredige gevoel bij de gedachtens dat ze straks eeuwig werd verlost van al die stemmen die haar hele leven treiterde. Haar adem stokte en haar poten trilde, ze keek naar Wolfstar de haar naam uitsprak. Haar beste vriendin.. Ze zou haar missen.. "Swan please, ga niet weg!" Mauwde de Leadster en drukte haar snuit in haar natte witte pels, een klein glimlachje vormde op haar lippen en ze legde haar kopje voorzichtig neer. Haar adem werd langzamer en zwaarder maar haar blik bleef op Wolf gericht. "Alsjeblieft je bent alles dat ik nog heb!" Ging de grijze poes veder en zakte steeds meer in elkaar. "This is not the end Wolf.. This is a beginning of a new adventure. Dead is just another journey.." Mauwde ze en drukte haar neus tegen Wolfstar oor. "We'll meet again Wolfstar.. I promise" Mauwde ze met haar laatste adem en legde haar kopje neer. Een kleine zucht verliet haar bekje en sloot haar ogen nu om ze straks te openen in Starclan..

Swan ✞

Onderwerp: Re: She was drowning but nobody saw here ✞ za jul 30, 2016 12:37 am

Ze wou schreeuwen en janken maar het bleef stil. Ze wou om hulp zoeken maar ze bewoog geen haar. Langzaam bewoog het levenslozen lichaam onder haar zware poten en swan deed moeite haar laatste woorden uit haar bekje te krijgen. "This is not the end Wolf.. This is a beginning of a new adventure. Dead is just another journey.." ze hoorde de uitputting in haar zachte warme stem . "We'll meet again Wolfstar.. I promise". De leadster duwde haar kop in haar doorweekte vacht en luisterde naar de zware ademhaling van haar jeugdvriendin. Ze kneep haar ogen dicht toen een zachte zucht de witte poes verloste van haar pijnlijke leven. Tranen rolde over haar stugge wangen terwijl ze in elkaar zakte naast de witte krijgster en haar ogen sloot "Oh...Swan" mauwde ze terwijl het laatste beetje jeugd van haar werd afgenomen.

Haar diepe blauwe ogen opende zich, al waren het nu niet meer dan twee stille plassen gevuld met haar tranen en pijn. Het lichaam van haar vriendin was koud en stijf en haar mondhoeken stonden vredig omhoog. Even was ze te suf en te geraakt om omhoog te kijken. Nu viel haar blik op haar omgeving, het water was u kalm en een warme zon droogde haar grijze vacht. Haar bek viel open van schrik, dit kon toch niet. Krakend stond ze op en met wankelende en struikelende passen passeerde ze de rotsen richting het heldere bergstroompje, was dit de plek?. De poes deed moeite niet uit elkaar te vallen. Ze keek naar de witte bloemen aan de andere kant van de stroom. Dit was de plek....de plek waar het allemaal begon. De plek waas swan haar leven redden...ze waren nog maar kits. Ze wou laten zien hoe goed ze kon zwemmen aan haar broertje panther. Maar ze onderschatte de stroming en werd meegesleurd door het woeste smelt water. Swan en haar moeder hoorde het geschreeuw van panther en swan had haar er uitgevist. Ze had gezworen ooit hetzelfde terug te doen...maar nu stierf ze hier. Op de plek waar ze haar leven voor haar had gegeven. Hier was ze bevallen en was swan diegene die haar vond, en hielp zonder een enkel teken van protest. Swan was de eerste die ze het werteld had en de poes was zelfs bereid geweest haar te helpen. Ze duwde haar kaken op elkaar, hier maakte ze plannen...plannen voor de opstand. Zij, white en ...swan. Vanuit hier vertrokken ze met de groep rebellen waarvan maar een kwart overleefde. En nu...zou dit haar begraafplaats worden....ze mocht niet begraven worden op riverclan gronden...nee hier tussen de witte bloemen.

Met vermoeide scheppen groef ze een kuil tussen de vele witte bloemen en zwom ze het lijk meeslepend naar de overkant. Waar ze de witte poes voorzichtig in legde. Haar blik gleed over de steeds donker wordende lucht "Rust zacht mijn vriend....ooit zal ik daar ook staan...aan je zijde net als vroeger" ze gooide een witte bloem op de doorweekte pels en groef het dicht.

Het was nacht toen ze eindelijk klaar was en tranen rolde nog altijd van haar rossige wangen. Ze legde nog een pijnlijke laatste blik op het graf die ze gedecoreerd had met witte en paarse bloemen en een steen. "Vaarwel Swan" zuchtte ze...haar laatste vriend was niet meer. Ze wist niet wat ze haar clan zou vertellen maar 1 ding wist ze wel. Ze was dapper gestorven...de clan hoefde niets te weten dat ze het zelf eindigde...nee ze stierf hoe ze geleefd had...
dapper