Do I wanna know (Dappleheart)

Whirlpool kwam neuriënd één van de vele eilandjes op hun territorium opklimmen. Hij schudde zijn lange vacht uit, en ging meteen zitten op het brandschoon te likken. Het water hielp al enorm om geuren van Leopardwing weg te wassen, voordat hij weer het kamp binnen kwam, maar hij maakte toch altijd zeker dat er niets aan zijn loyaliteit was te twijfelen. Het geheimhouden en het stiekeme ergerde hemzelf ook op een bepaalde manier, maar alles was het dubbel en dwars waard. Alle minuten die hij doorbracht met Leopardwing, waren de beste van zijn leven.
Whirlpool ging kalm verder met zijn vacht in bedwang te brengen. Daarna zou hij nog wel wat kunnen jagen, zodat zijn afwezigheid uit het kamp niet voor niets zou lijken te zijn geweest.

-Dappleheart!

Opeens leek Whirlpool een zachte stem te horen, geen woorden die hij eruit kon wijsmaken, maar het deed hem omkijken. Op het land een stuk van hem vandaan, zag hij een kat. Hij vernauwde zijn ogen en tuurde over het gladde water en merkte al snel dat het Dappleheart was. Zijn mondhoeken kropen omhoog en hij nam aan dat de poes naar hem toe zou komen om een gesprek aan te knopen. De laatste tijd waren ze best wel vrienden geworden, dus haar gezelschap zou gewenst zijn.
De poes bleef echter lange tijd staan en hij begon zich af te vragen of er wat mis met haar was. Hij likte nog steeds over zijn lange vacht, maar hij had een oog op Dappleheart gericht. Hij stond het op het punt om naar haar toe te gaan, omdat hij zich zorgen begon te maken wat ze daar eigenlijk deed. Uiteindelijk gleed toch ook de poes in het water, maar de grote kater was toch al overeind gekomen, dus haastte hij zich ook het water in en zwom met sterke slagen naar de poes.
Whirlpool merkte dat ze traag zwom, erg traag. Hij maakte zich nu echt zorgen en probeerde zoveel mogelijk snelheid te maken toen hij naar haar toe kwam. Eindelijk kreeg hij de poes in zicht en was verbaasd welke blik hij op haar gezicht aantrof. Ze was verdrietig... Waarom? ‘Hey, Dapple,’ begon de deputy voorzichtig. ‘Wat is er?’ vroeg hij daarna maar direct tegen haar, voor zover hij in het water met haar kon praten.

Whirlpool zag de blik die zij hem gaf. Hij zag in die oogwenk dat haar ogen vertroebeld waren door verdriet. Kalm bleef de kater naast haar zwemmen en probeerde haar groene ogen weer op te zoeken, maar ze wilde hem niet meer aankijken. Had hij iets verkeerd gedaan? Of was er iets anders wat ze hem niet wilde vertellen. Er was toch niemand overleden toen hij weg was gegaan? Wat was er gebeurd, voor hem was het één groot vraagteken.
'Niets hoor,' zei de poes. Hij geloofde haar meteen niet. Nog steeds probeerde hij haar blik te vinden, hij bleef haar aankijken. ‘Lieg niet tegen mij,’ sprak hij zacht, zijn klank voorzichtig, hopelijk kon het niet verkeerd vallen. Het duo kwam maar traag voort in het water, maar hij moest gewoon weten wat er aan de hand was. Hij kon het niet aanzien dat ze zich zo voelde. En ergens deed het hem pijn dat ze het niet tegen hem kon vertellen. ‘Hey, ik zie duidelijk je pijn, je tranen. Wat is er, er is niets wat je niet tegen me kunt zeggen,’ sprak hij zachtjes. Hij hoopte dat ze hem geloofde. Hij kon zo één twee drie niet bedenken waar ze dwars mee zat. Misschien had ze toch zijn advies opgevolgd en die ene kat waar ze verliefd op was verteld wat ze voelde, en was het slecht af gelopen. Misschien was haar hart wel gebroken.   

Whirlpool wierp haar nu een felle blik toe toen het volgende zei. Hij hoorde het, luid en duidelijk. ‘Wat?’ antwoordde hij dan ook fel. Waar doelde ze nu weer op? Hij had nooit tegen haar gelogen. Nooit! Beledigd probeerde hij haar blik te vinden. Had iemand in Riverclan wilde verhalen over hem rond verspreid? Toch niet over Leopardwing? Nee, hij wist zeker dat nooit iemand hem gevolgd had. En wat had iemand te zoeken bij de Rock als er geen gathering was.
Whirlpool hoorde dat ze zei dat er iets was. Hij wilde het nu weten ook, ze had hem helemaal nerveus gemaakt. ‘Zeg het dan tegen me!’ Lichte irritatie was in zijn stem te horen. Ze deed altijd zo geheimzinnig, zo in zichzelf gekeerd en zo stil. Nu wilde hij ook eens weten wat er in haar kop omging. Hij wist dat hij nu bijna te hard aan het worden was. Dappleheart was duidelijk verdrietig en hij moest zichzelf meer gaan bedwingen, maar het was zo lastig als ze zo onmogelijk deed.

Geen antwoord. Geen wonder. Hij kon het bijna wel verwachten nu. Frustratie overmande hem en al helemaal toen ze probeerde van hem weg te zwemmen. Er was dus duidelijk iets aan de hand en hij begon sterk het gevoel te krijgen dat het met hem te maken had. ‘Dappleheart,’ zei hij verontwaardigd toen ze opeens sneller begon te zwemmen. Enkele seconden lag hij stil in het water, verbaasd wat er voor zijn ogen afspeelde, waarna hij met krachtige slagen de achtervolging inzette. Hij was zo weer bij haar, hij was één van de beste zwemmers van de clan en zij zou hem niet zomaar van haar af kunnen schudden. ‘Wat is er nou? Is er opeens iets mis met mij?’ vroeg hij gekwetst. Hij begreep even niets meer van deze poes.

Dappleheart had tenminste nog de manieren om haar hoofd te schudden, maar hij was niet overtuigd. 'Er is niets oké, blijf bij me weg!' Dappleheart versnelde daarna nog meer. Echt, waar had ze opeens last van. Whirlpool zette opnieuw de achtervolging in. Zo makkelijk zou ze echt niet van hem afkomen. ‘Verdomme, Dappleheart,’ sprak Whirlpool geïrriteerd en sneed uiteindelijk haar zwemrichting af door vlak voor de poes de gaan zwemmen en om te draaien om haar aan te kijken. ‘Er is duidelijk iets! Waarom doe je zo onmogelijk,’ zei Whirlpool met zijn stem verheft. ‘Er is iets gebeurd en je wil niet vertellen wat? En toch heb ik het sterke gevoel dat het om mij gaat. Zeg het gewoon zodat ik het kan ophelderen en we dit allemaal kunnen vergeten,’ zei hij, proberend nu zijn stem te kalmeren en ook rede in de poes te praten. Kon ze zich dan ook niet voorstellen hoe hij zich nu voelde, in plaats van te verdrinken in haar eigen verdriet. Starclan verdomme, hij probeerde haar alleen maar te helpen in de eerste plaats!

Whirlpool ontmoette Dapplehearts boze blik met een koppige. Hij zou haar echt niet hier zomaar mee later wegkomen. Hij was ook nog eens de deputy! Als er ergens bonje was, moest hij het weten. Maar hij had nu het gevoel dat er nu meer een hobbel tussen hem en Dappleheart zat. Maar het was de laatste tijd juist zo gezellig geweest, waarom deed ze nu dan opeens zo. Hij was toch niet veranderd? Er was duidelijk iets met haar aan de hand.
Opeens begon de poes te kirren over rust. Whirlpool snoof schamper. Pfft, rust. Ze wilde hier gewoon onder uit komen, niet hem onder ogen te zien, niet haar stomme problemen onder ogen te zien. Whirlpool voelde zich met de minuut geïrriteerder voelen en keek uitdagend de poes aan. Toen beaamde ze nog dat ze het niet wilde vertellen. No shit, dat had ze al de hele tijd duidelijk gemaakt, maar hij wilde nu antwoorden! Whirlpool was er echt helemaal klaar mee en ontmoette haar blik met vurige passie. Hij hoefde geen woorden meer te zeggen, ze wist dondergoed wat hij bedoelde en wat hij wilde.
‘Kom.’ Kom, moest hij nou komen? Wat dan, waar ging ze hem nu weer heenbrengen? Toch volgde hij haar met zijn blik toen hij haar voorbij zwom en besloot toen om haar te achtervolgen. Ze zag het eilandje waar ze heen wilde en klemde verder zijn kaken op elkaar. Hij hoopte dan dat daar de antwoorden zouden komen waarop hij stond te wachten. De grote kater klom zonder woorden de oever op en staarde Dappleheart afwachtend met een norse blik aan. Nu verwachte hij ook dat er iets zou komen en hij hoopte dat ze dat nu dan ook eindelijk zou vertellen wat er nou in Starclans naam aan de hand was.

Eindelijk kwam ook Dappleheart op het eilandje, en het viel hem meteen op dat ze stond te trillen. Wat was er mis met haar? Hij begreep er echt helemaal niets meer van. Waarom was ze bang, of verdrietig, of boos? Ze veranderde van humeur in een oogwenk en hij wist echt niet meer wat hij met haar aan moest.
Whirlpool voelde de ongemakkelijke stilte zowat in zijn botten. Hij keek de poes aan, die naar haar poten staarde. Was ze nou bang? Wilde ze iets tegen hem zeggen wat niet door de beugel kon? Had ze iets gedaan wat niet kon? Serieus, als ze het gewoon kon zeggen, dan waren alle problemen voorbij en was al dit gedoe voor niets geweest.
Eindelijk keek de poes dan op en ontmoette ze zijn blik. Hij keek haar aan en wachtte rustig totdat ze eindelijk uit haar woorden kwam. Het ging moeilijk, ze had er kennelijk grote moeite mee. Ik ben verliefd? Ja, dat wist hij. Ging dit nou allemaal om liefdesverdriet? De poes moest er echt eens even de draad mee komen. Whirlpool hield zich echter stil en ging haar niet aanmoedigen. Op.. Ging ze nou eindelijk het aan hem vertellen? Iets waar hij al een paar dagen om gezeurd had? Nu wilde hij het zowat niet meer weten, als dit zo gevoelig lag en zoveel gedoe opleverde. ‘Jou.’
Whirlpools open gingen ver open en hij staarde haar even enkele seconden aan, niet wetend wat hij moest zeggen. Ze herhaalde het nog een keer, maar het kwam amper bij hem binnen. Oh wat was hij dom! Dom, dom, dom! Waarom had hij dit niet zien aankomen? Maar waarom was ze dan zo extreem verdrietig, ze kon toch niet weten dat hij niets voor haar voelde, tenminste... niet op die manier. ‘Oh, Dapple,’ zuchtte de kater terwijl hij haar met een frons op zijn gezicht weer aankeek. ‘Ik... Ik vind je heel erg leuk. Als een vriend, maar niet op die manier,’ sprak de kater tegen de cyperse poes. Hij wilde haar hart niet breken, maar hij moest de waarheid spreken. Hij kon niet iets doen voor de schijn. Hij had Leopardwing al. Dit kon hij echt niet gebruiken, iemand in zijn clan die iets voor hem voelde.
Een vraag brandde echter nog in zijn hoofd. Hij had het gevoel alsof ze het al wist. Hij had haar huilend aangetroffen, en dan ook nog de curieuze woorden die erop doelden dat hij loog. Maar ze kon onmogelijk iets van hem en Leopardwing afweten... toch? Hij moest het weten. Zijn geheim moest niet bekend worden in zijn clan, dat zou hem ruïneren. Maar dat niet alleen. Dan zou de relatie die hij had met Leopardwing ook op de klippen slaan. Dar kon niet gebeuren. Leopard was zijn wereld, no way dat hij dat zou verliezen. Whirlpool keek weer Dappleheart diep in de ogen aan. ‘Maar waarom de tranen? Waarom dit... gedoe?’