Ugh...

Rose was gaan jagen en had dit keer wat weten te vangen. Met het muisje in haar bek stapte ze verder.
Rose merkte een geur op gevolgd door het zien van een zwart witte vacht. Die kat had ze eerder gezien en gesproken. Het was Sweety. Ze dag dat de ander zich al weer om wou draaien.
"Hallo daar," miauwde Rose vriendelijk ondanks dat hun gesprekje van de vorige keer niet erg goed was verlopen.
Met het muisje nog in haar bek stapte ze alweer richting de zwart witte kattin.

Een diepe zucht klonk van de ander maar toch draaide zij zich langzaam om.
"Hoi," andwoorde Sweety net zo kortaf als ze de vorige keer had gedaan.
Rose legde de muis voor haar poten om makkelijker een gesprek te kunnen voeren.
"En hoe gaat het er vandaag mee?" Vroeg Rose nieuwsgierig.
Sweety had de vorige keer niet erg aardig gedaan, maar Rose gaf nog niet op. Ergens hoopte ze een nieuwe vriendin in deze poes te kunnen vinden, al verwachtte ze niet dat Sweety dit keer vriendelijker was. Waarom de ander dan ook zo kortaf deed was ze nog steeds niet over uit.

'En hoe gaat het er vandaag mee?' vroeg de rode poes nieuwsgierig. Sweety rolde met haar ogen, ze moest in haar rol blijven. 'En waarom zou jij dat willen weten?' vroeg ze kortaf. Ze had echt geen zin in dit gesprek, ze wilde het niet. Ze wilde geen andere katten leren kennen. Niet goed genoeg in ieder geval. En wat haar betreft was ze wel klaar met Rose. Ze kende de poes nu, oké. Wat is er mis mee dat ze verder geen contact met haar wil? Dat is ook wel duidelijk, lijkt haar. Maar blijkbaar vond Rose dat niet. Of ze had het niet door. Dat is wel erg dom...

'Waarom doe je zo onvriendelijk?' vroeg Rose uiteindelijk. Sweety kon een zucht nog net onderdrukken. Ze had hier zo'n hekel aan! Net doen alsof je een bitch was terwijl je vanbinnen super vriendelijk was. Maar ach, het moest en het zal. 'Dat gaat jou niets aan,' zei ze. Haar stem klonk arrogant maar er klonk ook een spoortje verdriet in. Hopelijk had Rose die niet door. 'Goed, blijf bij mij uit de buurt en dan ben ik vriendelijk, oké?' Haar stem klonk meer smekend dan arrogant maar die Rose moest ook gewoon bij haar uit de buurt blijven!

"Dat gaat jou niets aan," zei Sweety. Goed, blijf bij mij uit de buurt en dan ben ik vriendelijk, oké?" Klonk Sweety.
Rose leek haast iets ander is haar stem te horen dan eerder. Wat precies kon Rose niet volledig merken, maar toch. Die arrogantie leek iets minder te zijn.
"Waarom?" Vroeg ze nogmaals. "Ik heb toch niks verkeerd gedaan?" Ging ze verder.
Ze snapte de kattin nog steeds niet. En nee, voorzover ze wist had ze nooit iets verkeerds gedaan. Sweety had gelijk al onaardig gedaan. Waarom ze dat deed was een goeie vraag voor Rose. Ergens was ze nu toch ook wel nieuwsgierig wat het "probleem" de zwart-witte poes was. Toch hoopte ze dat Sweety ooit vriendelijk zou doen, maar zoals het nu leek zag het daar niet naar uit. Ookal was er iets van arrogantie in haar stem verdwenen, het zat er nog wel.
Haar bruine ogen stonden niet zo vriendelijk als eerst, maar ook niet nieuwsgierig of boos. Haar gezichtsuitdrukking was eerder neutraal.

'Waarom?' vroeg de rode poes nogmaals. Sweety rolde geïrriteerd met haar ogen. Hoe duidelijk moest ze nog zijn?! 'Ik heb toch niets verkeerd gedaan?' ging Rose verder. Sweety stapte op Rose af zodat ze nog een haartje van het gezicht van de rode poes verdwenen was. Sweety keek de poes voor haar een enkele seconden diep in de ogen. Daarna haalde ze adem om wat te zeggen. 'Dat klopt. En daarom wil ik dat je uit mijn buurt blijft zodat het niet alsnog kan gebeuren, snap je? Hoe duidelijk moet ik zijn? Blijf. Uit. Mijn. Buurt. Simpel.' Ze kon het niet meer. Met een diepe zucht van irritatie en ergernis maar zeker ook verdriet klonk. Daarna draaide ze zich om en liep weg van de poes. Op het laatst draaide ze zich nog even om en keek Rose aan. 'Ik meen het Rose. Blijf uit mijn buurt, zeg niets tegen me. Alsjeblieft.' Daarna verdween ze echt.

- Sweetje topic uit :')