The best is yet to come

"Laat me niet lachen. Natuurlijk is het erg! Natuurlijk maakt het iets uit!" Fire's zachte stem was veranderd in een geblaf van een kwade hond waardoor Arcane in elkaar dook van haar ineens felle reactie. Het puntje van haar rode staart zwiepte heen en weer en haar oren gleden langzaam haar nek in. Wat kon zij er aan doen?! waarom werd ze ineens boos op haar? alsof zij de gene was die dat had gezegd! Geïrriteerd door al haar vragen en emoties die door haar kop heen spookte sloeg ze haar klauwen in de grond, haar blik nog steeds weg van Fire toen er een stilte viel tussen hen. "Je snapt het echt niet he? Of wel?" Snauwde Fire waardoor er meer woede haar lichaam in borrelde. Nee ze snapte het niet! en wat dan nog!? was dit nu ineens haar schuld? Een laag gegrom borrelde op in haar keel en gleed over haar lippen. Ze had al haar mond geopend om terug te reageren maar de poes was haar al te snel af. "Wat moet de clan wel niet denken? Leafstar? En vooral, jij?" Arcane luisterde half naar wat ze zei en draaide zich met een ruk naar de tortoiseshell poes toe, haar lippen opgekruld tot een grauw. Ze pikte haar woorden niet. Niet nu, en vooral niet van haar. Arcane boorde haar nagels in de grond terwijl ze opstond en de poes met een ijskoude blik aankeek. "Nee, het is helemaal niet erg." Lachte ze humorloos, de rood gevlekte poes liet haar blik los en keek de andere kant op. Haar oren nog steeds in haar nek gevouwen maar al snel glipte er een diepe zucht over haar lippen. "There are many things that I would like to say to you.. But I don't know how.." Ze stapte naar de poes toe drukte haar neus tegen die van haar, sloot kort haar ogen en zette daarna een stap achteruit draaide zich langzaam om en begon met een slepende staart over de grond naar het kamp toe te lopen. "I'm sorry.."

Arcane topic uit, I guess?

Ze zuchtte diep terwijl ze dieper het woud in stapte, zo ver mogelijk van Fire af. Hoe kon ze zo ineens doen? Waar had ze dat aan verdiend..? Had ze iets slechts gedaan? Wat het misschien fout dat ze haar kop in haar hals had gelegd? Misschien.. Misschien had Starclan toegekeken en dit fout gekeurd.. Arcane schudde de gedachtens uit haar kop en knipperde de emoties uit haar glazige ogen. "Arcane..." Ze hoorde Fire's stem achter haar maar de roodgevlekte poes gaf geen reactie en stapte door. "Alsjeblieft, luister naar me..." Smeekde de tortoiseshell. Arcane moest moeten doen om nit veder te lopen maar ze gaf zich zelf gewonnen en draaide zich om, haar waren oren in der nek gedrukt en haar ogen stonden bedroefd en kwaad tegelijk op haar poten gericht. "Ik had mezelf niet in de hand. Ik liet mijn woede de baas spelen. Ik was gewoon, jaloers?" Arcane luisterde naar de poes maar gaf haar geen enkele blik nog een reactie. Ze hield haar poot goed stijf en zwiepte met het puntje van haar staart. "Jij kan normaal rennen, jagen en alles wat een warrior moet kunnen en ik moet altijd maar luisteren naar de gesprekken over hoe het was bij de borders of hoe het jagen was..." Ze moest haar best doen om haar mond niet te openen en te zeggen dat het niet erg was, dat ze het begreep en dat ze voor haar was als ze der nodig had.. Maar de poes deed niks, haar gedachten waren overal en nergens en ze kon het maar niet ordenen in haar hoofd waardoor ze haar emoties ophol sloegen. "Het enige wat ik kan zeggen is dat het me spijt, met heel mijn hart." Arcane zuchtte, haar blik gleed langzaam maar zeker naar de grijze ogen van Fire en hield haar blik voor een paar lange secondes vast. "Fire.." Mompelde ze, meer tegen haar zelf dan tegen haar vriendin. Haar lippen waren weer op elkaar geperst. Ze wou haar zo veel zeggen.. Van alles. Hoeveel ze voor haar betekende, hoe ze haar zo in de war maakte en nog veel meer.. maar ze wist niet hoe..

Zeg iets, alsjeblieft..." Mauwde Fire, de poes beet op haar onderlip en keek met een schuddende kop naar potem. Ze wist het niet.. Ze wist het gewoon niet.. Ze wou zo graag haar hart luchten bij haar vriendin maar als ze haar woorden liet ontsnappen zou ze nooit meer normaal naar de tortoiseshell kunnen kijken. Beter gezegd Fire zou nooit meer normaal naar haar kunnen kijken nog omgaan. Het zou hun vriendshap verpesten, het zou het einde zijn van wat ze hadden. Ze wist het zeker. Honderd procent. "Zeg iets, schreeuw tegen me!" Arcane schudde haar kop, haar ogen stonden vol met verdriet, angst, woede en wat je maar kon verzinnen. Alles was ophol geslagen.. "Alsjeblieft" Smeekde haar vriendin, Arcane hief haar kop en keek naar de grijze ogen van Fire. Haar blik hield die van haar vast alsof vang was dat ze straks nooit meer haar ogen ooit zou kunnen zien. "I-ik.. Ik weet het niet.." Brabbelde ze, "Het ligt zo ingewikkeld.. Je snapt het niet, je zult het nooit snappen.." Fluisterde ze weer tegen haar zelf dan tegen Fire.

"Wat snap ik niet Arcane? Je kan het uitleggen? Ik noemde je 'so god damn pretty' dus erger kan het niet worden, toch?" Weer schudde de gvlwkte poes haar kop wn boorde haar nagels diep in de grond. Haar oren waren weer half in haar nek gedrukt om haar andere emoties te verbergen. Fure mocht het niet zien. Nee ze moest het verbergen. Arcane zette en stap achteruit en drukte weer haar nagels in de aarde, haar kaken waren op elkaar gedrukt toen ze haar vriendin aankeek. "Ik zei het net al, ik kan het niet!" Ze hief haar stem zodat de tortoiseshell het misschien u wel begreep. Misschien als ze wat luider sprak dat het bij haar doordrong. "Ik kan het gewoon niet.. Okay!?" Haar woeste stem sloeg over tot gesnik en meteen rukte ze haar kop weg van Fire en draaide zich snel om. Nee! Hou je zelf onder controle, die gevoelens gaan van zelf weg.. Probeerde ze zich zelf aan te moedigen. Arcane zuchtte diep en keek naar haar klauwen die grote krassen hadden gemaakt in de grond.

Met betraande ogen keek ze naar haar klauwen die steeds maar krassen maakte in de grond, haar emoties stonden te springen en dat was te merken ook. Van verliefdheid naar schaamte van schaamte naar verdriet en zo kon je maar door blijven gaan. "Arcane.." Ze reageerde niet, alleen haar rossige oortjes richtte zich om Fire's stem. Pas toen de poes naast haar stond en de diepe strepen in de grond wegveegde en haar flank tegen die vaan haar drukte keek ze op. "Het maakt niet uit Arcane," Fluisterde de tortoiseshell, Arcane zuchtte zachtjes, keek haar vriendin voor een seconde aan en keek weer haar poten met haar oortjes op haar kop gedrukt. "Je kan het vertellen wanneer je er klaar voor bent." Mauwde de poes er zacht en vriendelijke aan toe. Even bleef de gevlekte poes roerloos zitten en staarde ze diep in gedachten naar haar poten maar al snel hief ze haar kopje en drukte die tegen Fire aan.