The first day... ( Leafstar)

Met een schok opende Leafstar haar groen, gele ogen. Vandaag was haar eerste dag als Fernpaws mentor... De calico poes haalde diep adem. Ik heb er zelf voor gekozen, ging het door Leafs gedachte. En ze kende Fern al, dus zo erg zou het toch niet zijn? Met een zucht ging ze rechtop zitten. Ze keek tussen de takken van de enorme boom die haar Den vormde door en zag dat het nog donker was buiten. Ze stapte uit haar mosnest en liep haar Den uit. Het was nog behoorlijk koud en Leafstar zette haar vacht uit tegen de kou. Met ferme passen liep ze het kamp uit. Ze moest even tot rust komen voordat de training met Fernpaw zou beginnen.

Tijdens haar toch door het territorium van Thunderclan dacht ze terug aan haar eerste tijd als mentor. Haar eerste Apprentice was Beestripe. Ze paste perfect bij elkaar. Maar door iets stoms is ze om het leven gekomen... Leafstar schudde haar hoofd, niet aan denken. Fernpaw gaat niet dood, nu niet. Met een zucht draaide de poes zich weer om en liep naar het kamp. Het werd al licht en Fernpaw was vast en zeker al op...

Leafstar liep de doorntunnel door. Ze was tot rust gekomen en ze had genoeg moed. Ze zal laten zien dat ze het kan... Met ruime passen liep de gevlekte poes naar de jonge Apprentice. 'Fernpaw,' begroette ze de poes. 'Wat fijn dat je al op bent. Kom, we gaan gelijk beginnen. Volg mij,' en met een zwiep met haar staart liep ze weer het kamp uit. Ze besloot gewoon rustig te beginnen. Ze liepen wat verder het territorium in om daar wat te kunnen praten. Over de training natuurlijk. Ze verminderde haar snelheid en ging in een rustig tempo lopen. 'Dus, Fernpaw, wat heb je allemaal al geleerd?' vroeg ze de jonge poes. Eigenlijk niets, dat wist ze. Maar misschien wist Fernpaw al wat dingen, zoals de geuren van de andere Clans of hoe ze een prooi moest besluipen, of iets anders...

'Ik ken het woud, elke boom iedere steen. Ik ken de andere clans en hun geuren. Ik kan met gemak door de bomen en ik heb mezelf aangeleerd te jagen op vogels in de boomtoppen,' sprak Fernpaw trots als antwoord. Leaf knikte, ze wist dat Fern van bomen en klimmen hielt. Het was dus niet gek dat ze daar al op vogels kon jagen. Ze leefde zowat in de bomen. 'Oké, en heb je al geleerd te jagen op de grond?' vroeg ze haar Apprentice. 'En heb je al leren vechten?' Ze wilde alles weten, weten wat ze al kon en niet kon en hoe goed. De eerste paar trainingen zouden vooral veel bestaan uit kijken wat Fern allemaal kan en dat beoordelen. Maar dat was niet erg. Tegelijkertijd kon ze natuurlijk altijd wat tips geven..

'Nog niet nee, nou ja ik heb vecht training gehad van Brambletail, maar ik ben alles alweer vergeten,' zei Fernpaw. Leafstar knikte. Ze zag hoe moeilijk Fern het vond om over Bramble te praten. Ze keek betekenisvol naar haar Apprentice. 'Maar jij kan het me toch leren?' vervolgde Fern terwijl ze Leaf hoopvol aankeek. De calico poes glimlachte. 'Natuurlijk kan ik je dat leren, daar is een mentor voor, niet waar?' zei ze vriendelijk. 'Maar misschien, als je het doet, weet je nog wat,' stelde Leaf voor. Als je het geleerd had, had je het geleerd. Je kon het natuurlijk verleerd zijn maar Leaf geloofde erin dat als je iets geleerd had, hoe lang geleden dat ook was, je altijd nog iets wist. En met een beetje oefening kon je het dadelijk beter en sneller dan toen. 'Maar dat doen we straks wel,' vervolgde ze snel voordat Fern het idee kreeg dat ze kon aanvallen. 'Eerst maar eens zien hoe goed je nog kan jagen op de grond. Breng maar iets mee, ik wacht hier,' zei ze. Ze gaf een teken met haar staart dat Fern mocht vertrekken.

Geduldig wachtte Leafstar op Fernpaw die zo meteen terug zou komen. Plots rook ze de geur van Fernpaw. Even later kwam de jonge Apprentice tevoorschijn met een muisje tussen haar kaken. Ze legde het voor haar neer. 'Tadaa!' riep Fernpaw blij. 'Dat was echt een makie!' zei ze. Leafstar knikte. 'Heel goed, Fernpaw. En ook lekker snel,' complimenteerde ze de poes.
Oké, wat gingen ze nu doen? Oh ja, vechttraining. 'Oké, nu ga ik kijken wat je nog weet van het vechten,' zei ze. 'Goed, hier is wel genoeg ruimte. Ga maar tegenover me staan. Ik probeer je dadelijk te raken en jij moet afweren, begrepen?' legde Leaf de oefening uit. Ze wachtte tot Fernpaw klaar was. Snel bracht ze haar rechter poot naar boven en voren in de hoop Ferns flank te raken.

Fernpaw leek haar haar actie niet zien aankomen en geschrokken dook ze opzij. Lachend kwam ze weer terug. 'Sorry, kunnen we dat opnieuw oefenen?' vroeg de poes grijnzend. Leafstar trok een beetje geïrriteerd met haar oren. 'Het is de bedoeling dat je goed oplet bij een gevecht. Je weet nooit wanneer iemand toeslaat,' zei ze. 'Je hebt wel goede reflexen, heel goed,' prees ze haar Apprentice. En opeens, zonder enige waarschuwing, stak ze haar linkerpoot uit en probeerde Fernpaw op haar kop te raken. De beste aanval is onverwachts, vond Leafstar.

'Dat moet wel in de...' begon Fern maar ze werd onderbroken door haar uithaal. Snel sprong de Apprentice naar achter. 'Bomen,' vervolgde ze. Leafstar knikte. 'Ja inderdaad. Maar wat je ook moet hebben is de vaardigheid om uithalen af te weren. Dadelijk ben je niet snel genoeg of hem je geen plek om ergens naar toe te springen. Dan moet je ook leren om iemand af te weren. Dus ik wil je vragen om niet meer weg te springen maar mijn aanvallen af te weren met je poten,' legde Leafstar uit. Ze ging goed zitten en haalde uit met haar linkerpoot weer tegen haar flank.

Fernpaw leek haar, gelukkig, te begrijpen en snel haalde Fern haar poot omhoog en bracht Leafstars poot tot stilstand. Leaf lette goed op de bewegingen van Fernpaw. En het zag er goed uit, net automatisch. 'Zo goed?' vroeg de Apprentice, bijna uitdagend. Leaf knikte. 'Super!' prees ze de jonge poes. Bijna meteen daarna haalde ze uit met haar rechterpoot.