Always go like... YOLO! {&Whirlpool}

Always go like... YOLO!

Het was een zonnige dag toen de calico poes als een dartelend veulentje het kamp verliet. De zon op haar vacht, een heerlijke koele bries... Wat wilde ze nog meer? Overal drong de geur van prooi in haar neusgaten en ze plonsde vrolijk door een fris poeltje dat achter een heuveltje dat begroeid was met riet. En daar was dan... De Shadowclangrens. Wisteriapaw trok even haar neus op bij de vreselijke stank toen ze nog maar een pootlengte van de grens verwijderd was. Dat was dan ook de enige reden dat ze de grens niet over stak; die ene warrior code vond de calico een en al vissenkwijl in een pakje. Bijvoorbeeld, de Clan verdedigen met je leven. Alle katten in de Riverclan deden dit - maar puur om de loyaliteit. Wisteriapaw hield niet van haar Clan; ze hield van de katten die er in zaten. En voor sommige katten was het alleen een spelletje voor meer macht en om leidertje te spelen. De slanke poes ging met een plof op een steen zitten en boog zich voorover om naar de krioelende zwerm vissen die in het water eronder, te kijken. Misschien moest ze er maar eentje gaan vangen... Om die vissenkwijlcode tevreden te stellen.

Voor Whirlpool! :3

Whirlpool schudde zijn lange vacht uit en voelde de vaste grond weer onder zijn poten. Hij rekte zijn lichaam uit en genoot even van het korte moment dat de zon op zijn rug scheen en hij even helemaal zijn spieren kon rekken. Hij had even besloten om een tijdje voor zichzelf te nemen en ondertussen even te kijken of er iets vreemd bij de grenzen was gebeurd. Waarschijnlijk was het rustig, maar toch was hij zo'n kat die alles even dubbel moest checken. Helemaal nadat hij van Wolfstar had gehoord dat er onrust was onder de leiders van de clans.
Whirlpool merkte een Riverclan geur op die ook rond de grens aan het hangen was. Al snel herkende hij die als die van Wisteriapaw. Wat deed de apprentice alleen zo dicht bij de grenzen? Whirlpool fronste en zette een drafje in richting de geur van de apprentice. Ze moest maar beter niet de grens over gaan, dat zou problemen veroorzaken die simpelweg voorkomen zouden kunnen worden.
Gelukkig zag hij al snel dat de poes nog net binnen hun eigen territorium zat, te staren naar een poel met enkele vissen. Kon de apprentice meer in het hart van hun territorium jagen dan binnen een staartlengte van de grens. Whirlpool kwam dichterbij en ging bij de apprentice zitten. ‘Grappige plek om te jagen,’ zei Whirlpool op een beetje grappende toon tegen de apprentice. Hij bedoelde het zeker niet slechts, hij wilde haar alleen aan het denken zetten, of deze keuze wel heel handig was.

Always go like... YOLO!

"Grappige plek om te jagen." Oh damn. Wisteriapaw keek op en ze zag Whirlpool, de oppermachtige en natuurlijk o zo belangrijke deputy van de Clan. Ze plakte een klein grijnsje op haar snuit en haalde haar schouders op. "Wie zei dat ik aan het jagen was, hm?" zei ze plagerig en kwam van haar steen af. Haar vacht was toch al lekker warm; er was geen reden meer om er op te blijven liggen, dus ging ze met een uitdagende, speelse uitdrukking in haar ogen voor de kater staan. "Meneer de o zo machtige deputy," zei ze met een neppe, plagende eerbied en boog zich dramatisch voorover. Een beetje spotten met de hoge rangen was altijd fijn, altijd tof.

Wisteriapaw leek wel heel erg nonchalant. Whirlpool kende de apprentice helemaal niet zo goed. Hij wist wel dat ze op dit moment nog zonder mentor zat, dus ze zou zich wel dood vervelen. Opeens kwam het bekje van de poes open en kwam er een heel brutaal stemmetje uit. Whirlpool trok zijn wenkbrauwen omhoog en keek de poes een beetje verbaasd aan toen ze haar rots af kwam klimmen en alles in haar houding uitdaging uitstraalde. Zo, ze durfde wel, al helemaal hoe ze hem aansprak. Het sarcasme droop er zowat van af, al helemaal hoe ze voorover naar hem boog. Whirlpool grinnikte even en rolde overdreven met zijn ogen. Hij kon het spelletje ook wel een beetje meespelen. ‘Volgens mij boog je niet diep genoeg,’ zei hij met een strak gezicht en quasi-beledigd. Ergens vond hij de apprentice wel grappig, hij zou er geen probleem van maken. Whirlpool was nooit echt moeilijk geweest. Hij zou niet de strenge boosdoener zijn van heel Riverclan. ‘Maar even zonder gekheid, wat zou je anders doen starend naar een poel met vissen? Genieten van de show?’ zei hij, dit keer zonder de humoristische ondertoon. Hij schudde zijn hoofd. ‘Zo dicht bij de grens weet je maar nooit.’ Hij keek de apprentice serieus aan, ze moest wel leren dat grenzen een bijzonder territorium was. Natuurlijk hadden ze het recht om in hun eigen territorium te jagen, maar een apprentice alleen was natuurlijk een makkelijk doelwit.

Always go like... YOLO!

Bij zijn eerste opmerking moest Wisteriapaw even grinniken, en ze bukte zich nog wat dieper voor het wat meer effect te geven. Om zijn tweede opmerking kon de calicopoes echter niet lachen. Ze keek hem uitdagend aan, zoekend naar een hint die haar beschuldigde dat ze niet loyaal was in zijn ogen, maar ze vond niks - nog niets, althans. De apprentice ging neerzitten op haar achterwerk en keek hem wat strakjes aan. "Ik mag dan wel een idioot zijn, Whirlpool, maar ik heb van Starclan een neus en ogen gekregen," mauwde Wisteriapaw uitdagend en probeerde een grijnsje op haar lippen te krijgen, maar ze kon het gewoon niet. De beschuldiging van disloyaliteit die ze in zijn houding zag - een wantrouwige houding, alsof hij haar voor geen centimeter vertrouwde dat ze de grens niet zo over gaan, alsof ze een hulpeloze kitten was die niet voor zichzelf kon zorgen - ontging haar niet. Ze kneep haar ogen nog steeds uitdagend en een tikje brutaal samen. "Beschuldig je me nu van onttrouwheid van mijn Clan, Whirlpool?"

Whirlpool lachte toen ze haar prachtige buiging verbeterde. ‘Kijk, zo moet het,’ grinnikte de deputy en hij ging rustig voor de apprentice zitten.
Opeens veranderde Wisteriapaw 180 graden en kwam er een iets andere felheid uit de jonge poes. Whirlpool fronste en luisterde naar haar woorden. Misschien was hij iets te hard geweest voor de jonge poes, maar hij bedoelde het niet verkeerd. Hij wilde gewoon dat alles goed in de clan ging en dat problemen werden voorkomen. ‘Natuurlijk ben je niet hulpeloos, Wisteriapaw. Dat bedoelde ik helemaal niet zo,’ zei hij. Deels om de jonge poes een beetje te laten dimmen en zichzelf te verdedigen ten opzichte van de poes. Waarom moest ze nou moeilijk doen?
Toen kwam ze met een constatering die helemaal niet klopte. Dit keer vernauwde Whirlpool zijn ogen en keek de poes vragend aan. Wat wilde ze hier nou mee bereiken? Hem op haar vijandenlijst zetten? Whirlpool had nooit kwaadheid op haar gezegd of aan haar loyaliteit getwijfeld. ‘Nee, natuurlijk niet! Ik vertrouw ieder van mijn clangenoten met mijn leven. Het zijn de andere clans die ik niet vertrouw. Zij proberen van elk klein dingetje te profiteren, dus ik waarschuw enkel om voorzichtig te zijn.’ Whirlpool zuchtte en keek de poes met gekantelde kop aan. Hopeloos begreep ze het en ging ze niet nóg moeilijker doen.