Am i usefull? ( Mothflight )

Am I usefull?

Met vermoeide ogen beet Mothleaf het pakketje kruiden open en sorteerde ze traag. De laatste nachten waren hard en lang geweest. Een Elder met pijnlijke gewrichten omdat het mos van de den vochtig was geworden door de regen en het laagliggende gebied. Een kitten met koorts en nog een calico poesje dat symptomen van withoest vertoonde, maar gelukkig was het niks meer geweest dan een simpele verkoudheid. De kruiden waren rijkelijk en ze had geen tekort, maar het was gewoon allemaal zo ontzettend vermoeiend. Binnenkort zou ze Darkstar spreken, dat stond vast, want ze konden niet langer meer op deze vochtige plek leven. Ze moesten hogerop trekken.
"Mothleaf, dudette, kan ik je komen helpen?" De cyperse poes schrok zich een hoedje bij het horen van de harde, luide stem van Lynxpaw, die een Elder aan het schrikken had gemaakt. "Sorry dude!" probeerde Lynx het goed te maken maar daar leek niet veel van terecht te komen. Mothleaf glimlachte even zwakjes. Hij bedoelde het zo goed. Het was spijtig dat het alleen zo negatief overkwam. De Medicine Cat stapte uit de duisternis en probeerde een iets frisser gezicht op te zetten. "Hm, hallo, Lynxpaw. Ik... Ik," ze onderdrukte een geeuw, "ik heb misschien een klusje voor je." Ze draaide zich geamuseerd om naar haar kruiden. Dit zou leuk worden!

Am I usefull?

Glimlachend keek ze naar het kleine katertje dat op en neer sprong als een losgeslagen stuiterbal. Ze draaide zich om en viste tussen alle lekker geurende kruiden een muisje. "Is het spannend? Moet ik slechterikken verslaan?" drong Lynxpaw nieuwsgierig aan. Een klein lachje rolde over Mothleafs lippen. "Ja, je zal slechterikken verslaan. Grote, maar ook kleintjes. Draai je nu maar even om," mauwde ze geamuseerd. Toen ze er zeker van was - hoopte - dat het rode katertje niet keek, reet ze met een klauw de flank van de muis open en rukte met een klauw de smerig ruikende gal tussen het lekkere vlees weg en prikte hem op het uiteinde van een stokje. Met het uiteinde van de stok in haar bek overhandigde ze het takje aan Lynxpaw. "Tada, je nieuwe opdracht!" lachte ze en gaf hem een speelse duw met haar snuit. "Muizengal doppen op de teken van de oudsten! Het gevaarlijkste, spannendste klusje van heel het camp! Eerst moet je de vreselijke geur ondergaan van je wapen, en als je niet bezweken bent aan de stank, begint het nog pas. Je gaat de teken van de oudsten te lijf - grote, bloedzuigende monsters, echt walgelijke beesten, bevecht je met je wapen! Wanneer je klaar bent zal de vrede weer heersen - in de vacht van de oudsten." De cyperse poes vertelde het zo spannend en indrukwekkend mogelijk.