So how are you?(winterpaw)

Vermoeid sleepte ze de vogel over de grond, de toekan in kwestie was groter dan fern zelf!. En dan kwam er ook nog eens bij dat de poes, over de woud bodem moest lopen. Het was donker en vochtig hier, en rottende bladeren onder haar kraakte bij iedere stap die ze zetten. Overal om haar heen klonken kikkers en andere beesten, heel anders dan de vogels die je normaal hoorde. Ze keek naar haar poten, die onder de modder zaten. Ze kon niet wachten tot ze Mettle de toekan kon laten zien, hij zou zo enthousiast zijn!. Een plotse druppel op haar kop deed haar opspringen. Al gouw begon het met bakkken uit de hemel te vallen. Dat was het nadeel van hun territory, de plotselingen regenbuien, die hard naar beneden kwamen. Snel sprintte ze een klein hol binnen tot ze merkte dat ze niet alleen daarbinnen was. Twee paar ogen keken haar strak aan. Ze deed een paar stappen naar achter, was dat Winterpaw?.

Snel sprong ze van tak naar tak, de kater onder haar, waarom was hij weg gerend?. Eindelijk zag ze haar kans en sprong ze boven op zijn rug. "Winter!" ze merkte dat de gighantische kater niet op de grond te drukke was, dus rolde ze van zijn rug en viel op de zachte grond. " Oi Mate!" Ze schudde haar kop, blaadjes dwarrelde op de grond en haar helder groene blik was zacht en doorboorde de blauw grijze kater. "Waarom rende je weg, mate, ik vind je niet eng ofzo!" Langzaam deed ze een paar stapjes naar voren en wiebelde vriendelijk met haar oortjes...