Leaving only rust behind (Leopardgaze)

<sub>Twee goudkleurige ogen bekeken de alledaagse bedrijvigheid die Shadowclan uitvoerde. Vanonder de wortels van een mangrove hield de grijswitte poes zich verscholen, proberen te schuilen voor de regen die de nieuwblad met zich mee bracht. Zuchtend legde de jonge poes haar kop op haar voorpoten. Er was iets naargeestigs aan dit schouwspel. De warriors die hun prooi aan de stapel toevoegde, de opeengehoopte groepjes katten die tongen aan het delen waren, de nieuwsgierige ogen van enkele kits die in de nursery aan het wachten waren tot de regen stopte. Het juiste woord om het te beschrijven was saai. Wrenpaw was nooit een kat geweest die lang kon stilzitten. En al had ze de hele ochtend haar stinkende best gedaan, sinds Stormheart weg was, waren er maar beperkte taken voor haar. Als de andere apprentices gingen trainen, keek ze hoopvol naar Darkstar, haar tweede mentor, die het natuurlijk ook al erg druk had.
Waarom moest Stormheart zo dwaas zijn en haar meteen in de steek laten? Hij had haar beloofd haar de beste warrior van de clan te maken, om vervolgens niets meer van hem te laten horen? Ergens voelde de jonge apprentice zich gekwets, maar dat maakte haar niet van haar stuk. Ze kon de hele wereld aan, Stormheart had het zo gezegd. Al wist ze niet meer of ze de witte warrior op zijn woord kon vertrouwen.
Wrenpaw schudde haar kop. Als niemand er was om de dag een beetje beter kon laten maken, kon ze dat zelf wel doen. Ze klom op haar poten en rekte zich één keer uit. Ze kon altijd zichzelf wel trainen, als ze niets deed lag ze alleen maar te verpauperen. Spieren kwamen er van arbeid, en dat was niet in haar zelfmedelijden liggen. Zelfverzekerd keek ze naar de uitgang van het kamp en met grote passen begon ze de tocht erheen, haar haren overeind ter bescherming van de regen.

- Eerste post Leopardshade c:</sub>

De bruine kattin lag rustig ergens verscholen in een donker hoekje van het kamp, zodat niemand haar zag. Maar zij wel iedereen in de gaten kon houden, haar gras groene ogen glinsteren in het donker. Die strak het kamp door keken en iedereen in ge gaten hield, alles leek rustig. Misshien iets te rustig? de poes schudde even met haar vacht toen wat waterdrupels haar bruine vacht raakte. Al snel vielen haar ogen op een jonge apprentice, die met grote poten naar de uitgang liep, maar die blik... die herkende de deputy maar al te goed. Be grote poes stond op en sprinte naar de apprentice toe en ging voor haar staan. Toen leopard dichter bij kwam herkende ze de apprentice als wrenpaw, 'En waar denk jij heen te gaan Wren?' klonk haar stem laag een emotieloos. Ze wist wel dat apprentice's het kamp uit mochten maar met de regen en de moerasachtige gebied waar ze in woonde...het was beter dat ze niet alleen ging.

<sub>Opeens stond de deputy van Shadowclan voor haar neus. Wrenpaw keek op en richtte haar ogen verrast op Leopardshade. Had ze iets mis gedaan? Moest ze iets doen, had de poes nog een taak voor haar? Wrenpaw voelde zich een beetje ongemakkelijk toen de deputy vroeg waar ze heen wilde gaan. Ze mocht toch uit het kamp wanneer ze wilde? Ze was immers geen kitten meer! ‘Uhh, naar buiten?’ zei de apprentice een beetje voorzichtig. Ze wilde Leopardgaze niet boos maken, dam stond ze meteen in een verkeerd boekje bij de deputy. Wrenpaw richtte haar gouden ogen weer op de bruine poes en probeerde zo onschuldig mogelijk te kijken.

OOC: Sorry kort. Kreeg er even niet meer uit (':</sub>

‘Uhh, naar buiten?’  antwoorde de apprentice voorzichtig. Leoapard deed een stap naar achter en keek de apprentice rustig maar strak aan. 'Alleen? met dit weer? lijkt mij geen goed idee straks raak je vast in de modder en dan? hopen dat er een andere kat je vind en je er uithaalt, je moet niet in je eentje met dit weer buiten het kamp gaan lieverd' Leopard had een vriendelijke toon in haar stem. Ze wilde de poes niet afschrikken alleen waarschuwen. Ook al regende het niet zo hard dat kon zo omslaan en Leoaprd wilde die risco simpel weg niet nemen. 'Blijf in het kamp Wern tot het weer wat beter is' miauwde ze er toen rustig achter aan.