Please... I... I need answers...

"Scheer je weg jij monster!" zijn vaders stem galmde door de den. Stormkit verstijfde zijn grote bloedkleurige ogen op zijn vader gelegd. "Het is allemaal jou schuld , je hebt je moeder gedood!" klonk zijn vader weer terwijl hij zijn scherpe nagels in storm`s witte pels boorde. Piepend rende de kit weg "get lost!" schreeuwde zijn vader hem na. Bloed droop langs zijn wang naar benden en vermengde zich met zijn zouten tranen. Hij bleef maar rennen en rennen en geen kat keek naar hem om geen kat hielp hem. Eindelijk aangekomen in de nursery dook hij bovenop zijn pleegmoeder. Snikkend gleed hij van haar rug op de grond. De poes keek op haar vriendelijk blik gleed over stormkit maar veranderde al gouw in een blik vol afschuw. " Wat is er met je gebeurd?" vroeg ze bezorgd, maar storm negeerde haar. Wat als het zijn fout was, zijn fout dat zijn moeder stierf. Misschien ging de geboorte fout dankzij hem. Hij had zijn moeder vermoord zonder het door te hebben al voor hij geboren was....
Stormheart schrok wakker met een grootte pijn en verdriet, hij doodde en hij doodde als voor hij geboren werd. Hij was een geboren moordenaar, hij was een monster, een duivel. Maar ach niemand die hem kon straffen, starclan bestond niet en al bestond die , dan was hij nooit geboren en leefde zijn moeder nog. Hij rook de geur van thunderclan, leafstar om precies te zijn. "Stormheart" haar stem galmde door het hol "Jij en ik moet praten". De kater grinnikte vals "Dieser keer zonder gestotter . Ich bin trots!" grapte hij terwijl hij opstond en zich omdraaide "Was wil du?". Een valse grijns verscheen op zijn prachtige gezicht....

"Ik denk dat dat wel duidelijk is". De kater grijnzde maar luisterde zwigend verder. "Ik heb het net ook al gezegd. Ik wil met je praatte". De kater keek haar duister aan "En ik wil gaan".. Hij wou terug naar wrenpaw, darkstar en leopardgaze, maar wist dat dat voorlopig niet zou gebeuren. Hij keek de poes speels aan, let the game begin!. "Was wil du weiße?" hij begon weer te grijnzen en hij haalde plagerig zijn wenkbrauwen omhoog. Hij kon niet wachten op andwoord van de domme leadster voor hem.

"Kan je alsjeblieft normaal praten?" klink ze onverschillig. Geirriteerd zwiepte hij met zijn staart, hoe durft ze. Normaal praten, dit was normaal praten!. Hij stond op en keek de poes giftig aan "Ich kan er niks aan doen das du mij niet verstaat!" sprak hij zo duidelijk mogelijk, nog altijd met een zwaar accent. Hij probeerde zo goed mogelijk te praten als de rest maar het duurde langer voordat hij verder sprak "Nou was wil jij!". jij was toch het goede woord?!. Het was best raar dat hij nog steeds niet normaal kon spreken terwijl iedereen "normaal" tegen hem sprak. nog altijd staarde hij haar giftig aan, no way dat hij nu nog zou meewerken!.

"Ik wil je een paar vragen stellen" sprak de poes kalm "Wat deed je op thunderclan, en dit keer de waarheid!". De kater staarde haar behoorlijk lang aan. Wat zou hij antwoorde, de waarheid of zou hij liegen. Hij grinnikte, wat was de poes dom, typisch thunderclan. "betrapt worden" grapte hij terwijl hij ging zitten en het zichzelf gemakkelijk maakt, dit kon nog wel even duren "Mijn beurt nu , waarom heeft willowstar jou gekozen als leader en niet crowcry of iemand anders. Nee waarom koos hij jou!". Hij besloot net zo te praten als de rest natuurlijk wel met een zwaar accent maar ach . Het spel was dan eindelijk begonnen!...

"Dat doet er niet toe!" siste de poes. The awesome one keek verrast op, sinds wanneer had de poes zo veel pit. Geiriteerd keek hij haar aan "Wat wil je mijn hele biografie!" schreeuwde hij en hij stond op. hij was duidelijk groter dan de poes en dikke spieren in zijn schouders spande zich "Want geloof me dat is geen leuk verhaal!". Woest staarde hij de poes aan. Zijn rode ogen leken net twee kleine vlammetjes en hij boorde zijn klauwen tot diep in de aarde..

Hij was een tijdje te woest om te antwoordde op haar laatste vraag maar kalmeerde weer naar een tijdje. hij besloot de waarheid te vertellen "Het was een missie, die ik zelf geplant had. Ik wou weer wat doen voor mijn clan. Iets doen zonder dat ik iemand moet vermoorde." Hij keek de poes een soort van vriendelijk aan "Luister ik doe alles voor mijn clan,alles!". Hij ging kalm zitten "Was dit het antwoord waar je naar zocht?"....

'En waarom was je dan in Thunderclan territory? Wat voor missie ging je doen? En waarom Thunderclan?' mauwde de leadster kalm. Hij keek evem weg en wiebelde gefrustreerd met zijn oen , hij wou weg hier en snel. Hij wou Wrenpaw trainen, hij wou storm terug zien , hij wou dark en leopard irriteren. Maar ach hij deed dit voor zijn clan , en niets meer, hij zou dit doen voor hen. Bovendien , was hij toch diegene die de vieze taken moest verrichten?. "Ik denk dat jij het antwoord daarop wel kan verzinnen" sprak hij kalm, de poes vriendelijk aanstarend. Hij voelde zich ijskoud, net als darkstar was. Darkstar was altijd ijskoud terwijl hij wild als vuur was , althans zo beschreven de elders hen. En leopard was .. ugh hij wist het niet meer iets met evenwicht. Die elders waren raar , maar de kater respecteerde hen, hun kennis alles. Hij was niet echt het monster, die andere in hem zagen. Hij gaf in de hongersnoten die hun clan vaak had al zijn eten aan de kits waardoor hij zelf uithongerde hij luisterde naar de elders en hielp hen in de warmste zomers aan water te komen. Ja, voor andere clans was hij een monster, een moordenaar maar het was wat zij hem hadden gemaakt. Hij zou alle riverclanners de nek omdraaien een voor een, hij zal ze uitroeien!. En de kits, die zou hij meenemen naar shadowclan hun hadden niks fout gedaan wand hij was geen monster hij zou nooit maar dan ook nooit kits, apprentice`s en elders pijn doen zij verdiende het niet. Zijn blik viel weer op de leadster voor hem en blik van vuur een blik die zei dat hij er klaar voor was te ontsnappen! En terug te keren naar zijn clan als de held die hij was!.