. Losin' it all .

. Losin' it all .

^{Fern leek nogal verbaasd toen ze zich omdraaide en hem aankeek. Hoe zou het zijn om te trainen? Mettle wist bijna wel zeker dat zijn nieuwe vriend niet moe was. Oké, ze was een paar manen ouder, maar alsnog! Zij had veel getraind en was gezond en sterk! 'Oké dan vertrekken wij morgenochtend. Moet ik even meelopen?' stelde ze vriendelijk voor. Ooh, dus ze dacht dat hij terug zou gaan naar de Nursery? Niet dus! Mettlekit grijnsde breed, en rolde toen over zijn ruggetje uit de schaduw, zodat zijn gevoelige buikje meteen werd beschenen door het licht van de ondergaande zon. Ah... Het prachtige, warme zonlicht maakte zijn maagje warm en kleurde zijn bruine haartjes goudgeel. 'Nee hoor! Ik slaap vandaag hier!' grinnikte hij. 'Maar wat ga jij nu doen?' Misschien wilde Fern wel samen met hem chillen in het gras. Of niet. Misschien moest ze trainen, of jagen. Of iets anders.}

. Losin' it all .

^{Grinnikend rolde Fernpaw naast hem. Het gras naast hem ritselde en wiebelde, waardoor het even langs zijn snuit streek. Mettle nieste, maar barstte toen in een gelukkige lachbui uit. Hij luisterde naar Fern's stem, maar focuste zich toen op de goudgele hemel boven hen. Links van hen begon hij al paars te worden, en overal kwamen de sterren tevoorschijn. Wauw... de kitten grinnikte tevreden en wiebelde even heen en weer om comfortabeler te liggen. Hij had nog maar 1 nacht buiten meegemaakt. Deze nacht zou hij de hele tijd naar boven kunnen kijken. Kunnen slapen onder de sterrenhemel. 'Ik vind alle plekken cool,' murmelde Mettlekit dromerig. Hij friemelde even met zijn achterpootje in over de sompige bladeren en de dunne grassprieten. Hij keek opzij. Hij kon Fernpaw eigenlijk wel een vriendin noemen, toch? Ze wilde hem alle coole plekken laten zien, en ze hield van avontuur, net als hij. Hij kon niet wachten meer nachten naast haar door te brengen! Iedere avond lol hebben en plannetjes bedenken voor de volgende dag! Samen met haar kon hij alles ontdekken! Wauw... stel je voor. 'Hey Fern... zijn wij eigenlijk vrienden?' grijnsde Mettle.}

. Losin' it all .

^{Fern keek verrast opzij, en riep vrolijk: 'Tuurlijk zijn we vrienden, we gaan samen alles verkennen!'  Haar opgewonden, vrolijke stem schalde door het hele kamp, waardoor er een paar Warriors fronsend opkeken. Hun ogen schitterde in de schemering, maar ze keken allemaal alsof ze water zagen branden. Fernpaw stak haar tong uit en lachte. Mettlekit giechelde en trok zijn oren tegen zijn gezicht. Zijn tong flapte naar buiten, maar toen smakte hij weer terug op zijn rug en jubelde van plezier. Pas toen het gelach van de twee jonge katten wegstierf, merkte Mettle (die onderhand pijn in zijn buik had was het lachen) dat de blikken van de krijgers weer een andere kant op gingen. 'Fernpaw en Mettlekit! De partners in avontuur!' Opgewonden kronkelde het gestreepte katertje zijn rug door het gras. Pff... een nest van palm- en bananenbladeren was véél comfortabeler dan die prikkende bodemplanten. Maar het was het waard! Deze nacht kon hij lol maken met Fern... en alsof het nog niet beter kon, kon het morgen ook!}

. Losin' it all .

^{Toen het gestreepte katertje zich eindelijk lekker had opgerold in het gras, hoorde hij ineens alle geluiden om zich heen. Wauw! Boven hen kwetterden tropische vogels tegen elkaar, op een gedempt toontje dat toch het hele kamp vulde. Het grappige geburp van de kikkers maakte het ook nog af. En... ineens werden Mettle's ogen groot! De sterren.. ze vlogen door het kamp! Kleine, gele lichtjes zweefde over de open plek. Wauw! Wat waren het? Mettlekit gaapte. Als hij morgen weer vol met energie zat, zou hij ze vangen! Hij had nog nooit een ster gevangen?! 'Heb je wel eens een slang gezien?' vroeg Fern ineens, en haar groene ogen gloeide vrolijk. Een slang? Mettle fronste overdreven. Er werd wel eens gepraat over slangen hier. Grote, dikke beesten die je konden doden in een simpele omhelzing... of kleine, geniepige slangetjes die je met één bijt konden doden. 'Nog nooit! Maar dat gaat zeker niet lang meer duren?' grijnsde het katertje opgewonden. Natuurlijk! Morgen was dé dag! Hij zou het woud kunnen zien, toekans kunnen eten, slangen kunnen zien en nog veel meer!}

. Losin' it all .

^{Z'n maatje lachte en knikte instemmend. Mettle's kop maalde meteen verder. Wat voor slang zouden ze zien? Misschien een dikke wurgslang... of een kleine gifslang. Eigenlijk hoopte hij het eerste, want hij hield niet van het idee dat gif hem doden kon. 'Ik ben een keer gebeten door een slang, het deed wel erg veel pijn maar ik werd er raar genoeg niet ziek van!' vertelde Fernpaw opeens. Wauw! Die had al heel wat doorstaan! Meteen voelde Mettle zich opgelucht. Aan een slang kon hij zijn vriendin dus niet verliezen! 'Ik ben immuun of zoiets.' Immuun? Dat was 'n moeilijk woord. In gedachten verzonken staarde het gestreepte katertje naar zijn poten. Hm... Ineens slaakte Fern een opgewonden kreet. Ze schoot overeind, en Mettle keek meteen met vrolijk glimmende ogen op. De sterdieren! Ze waren naar beneden gekomen! Met een brede grijns van plezier stuiterde het katertje op zijn poten. De lichtjes zweefde nu om hen heen, zo nu en dan leken de sterdiertjes op de bladeren te rusten. Nú was het zijn kans! Hij zou een ster vangen! Met een stoutmoedige grijns op zijn smoel zakte de kitten door zijn pootjes, maar veerde bijna direct de lucht in en strekte zijn kleine pootjes uit. De wind streek door zijn vacht... en toen landde hij weer met al zijn poten op de grond... Zou hij nu wat gevangen hebben?}

. Losin' it all .

^{Met zijn tong uit zijn bekje schudde Mettlekit zijn kont heen en weer. Bijna... voorzichtig... rustig... En, já!!! Ergens hoorde hij Fern's stem, opgewonden en benieuwd, maar hij was zo gefocust dat hij haar amper hoorde. 'Yes! Ik heb d'r eentje!' Door de spleetjes van zijn pootjes zag hij niet een, maar twee sterdiertjes! Ze zoemde zachtjes, en hij voelde de kleine tikjes van hun razendsnelle vleugeltjes. Wat waren ze cool! 'Moet je zien!' jubelde hij terwijl hij zijn poten opende. Als een speer schoten de beestje langs zijn poten heen. Hé!! Mettlekit maaide met zijn pootje door de lucht, maar hij miste zijn 'prooi', en voordat hij het wist waren ze een deel geworden van de sterrendiertjeszee boven hen. Jammer... maar alsnog, het was cool!}

. Losin' it all .

^{Met een tevreden glimlach op zijn smoel smakte de gestreepte kitten neer op zijn achterwerk. Hij voelde de zachte bosgrond in zijn billen kriebelen, maar hij negeerde het en rekte zijn pootjes een voor een uit. 'Dat was cool!' zei Fernpaw enthousiast. 'Je leek net een Apprentice!' Ha, natuurlijk! Hij kon nú al jagen als de beste! Het puntje van zijn staart krulde eventjes. 'Nog maar een paar manen en ik mag mezelf er echt eentje noemen!' Nog maar een paar manen... nog maar een paar. Hij kan gewoon niet wachten! Samen met Fern jagen, trainen, lachen! Vele nachten zoals deze, maar dan bijna iedere nacht! Ja. Een Apprentice zijn. Dát wilde hij! 'Maar stiekem hè, kan ik al bijna een Warrior worden!' gromde hij met een ondeugende piepstem. Het gestreepte katertje sprong overeind en zette zich af van de grond. Hij slingerde zijn voorpootjes tegen de schouder van de poes voor hem, en knauwde speels in haar nekvel. Fern was groter, maar niet gigantisch voor hem. Nog even en hij kon vaker met haar vechten!}