Breathe...

Dawnblaze was nog maar heel kort Warrior. Haar nieuwe naam klonk nog steeds een beetje vreemd. Als anderen haar met Dawnblaze begroetten, moest ze even twee keer kijken of ze het inderdaad tegen haar hadden. Maar haar naam beviel haar, één van de weinige dingen die Leafstar goed had gekozen. Haar naam was krachtig. Het maakte een statement. Ze was geen doorsnee poes en ergens vond ze haar naam erbij passen.
Dawnblaze kwam terug van een jacht. Ze had twee muizen en een lijster gevangen. Tevreden met haar vangst voor de dag was ze teruggaan richting het kamp. Een heerlijk zonnetje scheen op haar rode vacht en het was zo'n slechte dag nog niet. Maar Dawnblaze wist dondersgoed dat alles in een oogwenk kon veranderen. Sinds de Shadowclanner in het kamp was gevangen, was iedereen onrustig. Het had Crowcry zelfs doen besluiten te vertrekken. Dawnblaze had naar de ruzie in het kamp geluisterd. Ze begreep Crowcry, maar ergens begreep ze Leafstar ook. Het was allemaal verwarrend en Dawnblaze had zichzelf voorgenomen erbuiten te blijven.
Te diep in gedachten verzonken, liep de rode poes door de tunnel het kamp binnen. Ze botste tegen een andere kat op. Ze schudde verbaast met haar kop, haar prooi was uit haar bek gevallen. Geïrriteerd keek ze op. ‘Kan je niet uit je doppen kij-’ Abrupt kapte ze haar zin af en klemde haar kaken op elkaar toen ze recht in het gezicht van Leafstar keek.

Leafstar leek helemaal van de kaart gebracht door haar. Haar houding kromp ineen en in haar ogen was angst te lezen. Dawnblaze keek haar even verbaasd aan. Ze wilde haar helemaal niet bang maken! Ze was alleen even geïrriteerd geweest toen ze botsten, ze moest zich niets van haar korte lontje aantrekken. Ze was leidster bovendien! Ergens maakte Dawnblaze het geïrriteerd. Ja, ze was leidster! Zij was maar een jonge Warrior, de geur van de apprentice den hing zowat nog aan haar vacht. Ze hadden een sterk iemand nodig om hen te leiden, geen watje!
Dawnblaze keek de poes hooghartig aan. Geen passende houding om aan te nemen tegen een leider, maar ze dacht dat ze kon doen wat ze wilde. Crowcry had haar immers ook belachelijk gemaakt terwijl de hele clan aanwezig was. ‘Sorry vangt geen prooi,’ bromde ze geïrriteerd en ze pakte haar vangst weer op van de grond. Haar oranje ogen richtten zich op haar clanleidster. ‘Ik doe tenminste iets hier,’ zei ze veroordelend tegen haar leidster, haar woorden een beetje gedempt door de veren van de lijster maar nog altijd duidelijk hoorbaar.

Opeens was er een kleine verandering in de houding van Leafstar. Alsof ze eindelijk eens voor zichzelf zou opstaan, of was die zwiep met haar staart onwillekeurig. Dawnblaze keek haar leidster nog steeds met een tikkeltje minachting aan. Wat had deze poes voor haar clan betekend? Elke dag werkte Dawnblaze zich uit de naad met patrouilleren en jagen, en Miss Scaredy Mouse deed niets anders dan in haar eigen zelfmedelijden te verdrinken. Misschien had Dawnblaze daar wel eens genoeg aan en verdienden ze een sterke, zelfverzekerde leider.
Leafstar leek haar gedachten te horen want ze kwam meer overeind. Hun gezichten op dezelfde hoogte en Dawnblazes oranjebruine ogen keken haar uitdagend aan. ‘Jij weet niet hoe het is om leader te zijn.’ De rode poes keek Leafstar enkele seconden aan. ‘Nee, dat weer ik inderdaad niet. Omdat we in geen manen hier een leider hebben gehad!’ snauwde ze naar haar. Dawnblaze was dan wel nog een jonge Warrior, Leafstar was een jonge leidster. Sinds Willowstar weg was, was het een puinhoop in Thunderclan. En dan kwam nu ook nog eens dit probleem met Shadowclan eraan wat gedoemd was slecht af te lopen.

Dawnblaze kantelde haar kop. Deze kalme reactie van haar leidster had ze niet verwacht. Ze had juist verwacht dat de poes weer terug zou krimpen en stotterend met een antwoord zou komen, zoals de poes gewoonlijk deed. 'Dat zijn eigen meningen,' sprak Leafstar. Dawnblaze rolde met haar ogen. ‘Een die onder velen van ons wordt gedeeld,’ sprak ze onder haar adem, maar hard genoeg zodat Leafstar het kon horen. Daarna begon te poes over spreken over "eigen manier van leiden" blablabla, wierp Dawnblaze haar een felle blik toe. ‘Weetje, misschien moet je juist luisteren naar de meningen van de clan. Dát zou je een leider kunnen maken die iedereen respecteert. Denk niet dat je eigen bekritiseerde manier van leiden verdedigen veel zin heeft.’ Dawnblaze wist niet zeker waarom ze zo uitviel tegen haar leidster. Het had zo weinig zin, maar ergens had ze het nodig om haar frustraties te uiten. En wie was beter dan haar clanleidster?

Leafstar probeerde zichzelf weer te verdedigen om te zeggen dat ze wel naar de clan luisterde. Maar op een of andere manier had ze niet de indruk dat ze dat deed. Ze kreeg meer de indruk dat de leidster geen idee had wat ze eigenlijk aan het doen was. Maar wie was zij eigenlijk om te oordelen? Toch had ze haar mening, en Leafstar moest veranderen om die mening ook te doen veranderen. Misschien had Leafstar tijd nodig, maar ze moest snel iets doen, want met de Shadowclanner in kamp, lagen problemen op de loer.
'En soms maak je verkeerde keuzes. Maar daar leer je van,' sprak Leafstar. Dawnblaze richtte haar ogen nog enkele seconden op haar leidster, voor haar hoofd te schudden. ‘Keuzes waar de hele clan onder lijdt,’ bromde ze. Ze greep haar prooi weer stevig tussen haar kaken en liep resoluut langs Leafstar het kamp in. Dawnblaze had haar taak van vandaag weer volbracht, nu was het aan Leafstar om nog verandering te brengen.

OOC: Waarom zijn mijn topics met jou altijd zo kort? Dawn topic uit I guess? (':