Do you see that?! ( Sweety)

Hij was vroeg opgestaan die ochtend, had snel zijn eten opgeschrokt en snel zijn wilde manen getemd, nou ja voor hoe ver dat mogelijk was. Hij zou vandaag sweety, de nieuwe rogue , rondleiden. Hij zou haar zo veel plaatsen laten zien , waar die jackass van een Jack woont. Hij lachde die bijnaam had hij zelf bedacht ook zou hij laten zien waar  die creep van een Berwald en de meeloper  tino leefde . Nou ja hij zou hun terrein laten zien. Hij keek naar buiten , het was een frisse ochtend en de zon was pas net opgekomen. De kater bewonderde even de dauwdruppels aan de planten voor hij zich omdraaide om te kijken of lukas al weg was. De witte kater had niet eens omgekeken, waarschijnlijk was hij boos of was hij er aan gewend vreemde te vinden?. Nee hij was gewoon boos, dat was zeker. Hij glimlachte, emiel was erg zenuwachtig geweest toen hij haar zag, en had daardoor niet veel gezegd, het was wel zeker dat de twee familie waren. Tot zijn opluchting was de witte kat er niet, hij had geen zin om in een ruzie te komen en bovendien had hij het druk vandaag. Hij keek het hol weer in "Ey , ben je al wakker , we moeten gaan!"

Sweety lag nog lekker te slapen. In het nest die Matthias had gemaakt. Het nest was rommelig, maar het lag zalig. Ze vond het nog steeds vreemd en ongemakkelijk om hier te zijn. Ze wilde de andere leren kennen, maar dat kon niet. Ze moest hen op afstand houden. En dat was al helemaal moeilijk met Matthias. Hij was zo zorgzaam en aardig. Af en toe wat luidruchtig, maar Sweety vond hem bijzonder. Ze wist niet wat voor bijzonder. Maar dat maakte haar verder niet uit. Hij was aardig. En Sweety wilde niets liever dan hem beter leren kennen. Maar dat kon niet. Moest ze dan toch haar belofte aan haarzelf verbreken? Nee, het was een belofte. Matthias kon ook opeens omslaan en dan begon alles weer van voor af aan. Dan moest ze wegwezen. Maar voor nu was het geweldig. Al moest ze wel, met moeite en pijn, bij Matthias en de rest uit de buurt blijven. Vooral Matthias...

'Ey, ben je wakker, we moeten gaan!' hoorde ze iemand zeggen. Ze opende haar ogen en zag Matthias in de opening van de grot staan. Gaan? Oh ja, hij zou haar dingen laten zien. Een warm gevoel verspreiden zich door haar lichaam en met een glimlach stond ze op. Maar toen aarzelde ze. Ze duwde haar mondhoeken weer naar beneden, wat best moeite koste, en liep met stijve passen naar de kater. Ze moest hem op afstand houden. Daarom ging ze ook op een paar meter van hem vandaan staan. Ze was nog steeds niet helemaal hersteld van haar reis, maar het ging steeds beter. Natuurlijk werd ze wel sneller moe dan andere katten en lieten haar spieren haar soms ook nog eens in de steek. Maar het ging goed. Ze knikte naar Matthias als teken dat ze klaar was. Wat deed dit pijn...

Eindelijk kwam de poes aanlopen, even meende de kater een glimlacht op haar gezicht ze zien maar ook die verdween bijna meteen weer. Ze knikte en matthias sprintte meteen vooruit niet eens kijkend of ze hem volgde tot hij bij een laagstaand beekje kwam "Hier heb je drinkwater!"zei hij alsof hij net een heel nieuw wereld deel ontdekt had. "Ga je gang drink wat , we hebben nog een lange dag te gaan". Hij snorde speels en boog zich over het waren en begon luidruchtig te drinken..

De kater sprintte opeens weg en hij wachtte niet op haar of keek zelfs niet achterom of zij hem volgde. Ergens voelde Sweety een raar gevoel toen dat kwam. Was het... Iets dat ze verlaten werd? Nee, doe niet zo gek, dacht ze boos. Natuurlijk verlaat hij me niet, hij gaat me voor. Het is zijn karakter. M-maar het is toch juist goed dat hij weg gaat van me, dacht Sweety twijfelend. Dan kon ze ook niet bij hem in de buurt houden en dan was ze veilig... Maar toch vond ze het wel jammer. Ze besloot niet langer meer te treuzelen en hem gewoon achterna te gaan. Dadelijk verloor ze hem uit het oog en was ze verdwaald. En dat moest ze niet hebben. Zelfs niet als ze iemand op afstand probeerde te houden...
Even later stopte de kater eindelijk en hijgend kwam Sweety naast hem tot stilstand. Haar conditie was nog steeds slecht. Haar poten deden pijn van het harde rennen, want ook dat had ze al lang niet meer gedaan. Ze had uiteindelijk alleen maar geschuifeld...
'Hier heb je drinkwater!' zei Matthias. Sweety knikte dat ze het begreep. Wat had ze zin in wat water... Alsof Matthias haar gedachte kon lezen ging hij verder. 'Ga je gang en drink wat, we hebben nog een lange dag te gaan.' Alweer knikte de poes en boog zich naar het water. Ook Matthias begon te drinken. Erg luidruchtig ook. Even grinnikte Sweety maar hielt hier meteen weer mee op. Ze mocht niet... Langzaam, met kleine slokjes, dronk ze het water. Het frisse water vulde haar mond en verzachtte haar brandende, droge keel die ze had gekregen van het rennen. Ze dronk met kleine slokjes. Het was niet goed om in een keer heel veel te drinken als je al een tijd niet gedronken had. Dan kon je enorme buikpijn krijgen. Dat had Birdsong haar geleerd. Birdsong...  Bedroefde stopte ze met drinken en haar ogen vulde zich met tranen. Nee, dacht ze. Dit mag niet gebeuren! Snel knipperde ze met haar ogen om de tranen weg te halen en ze dronk nog wat voordat ze opstond. Ze bleef naar de grond kijken, bang dat Matthias haar betraande ogen zou zien en wachtte tot ze verder gingen.

Zijn blik viel op het poesje , was ze aan het snikken?!. Zij bazige maar lieve modus werd in geschakeld en snel boog hij zich over de poes en legde hij zijn kin op haar kop "Rustig maar , wat is er?" vroeg hij zachter dan normaal. Wat was er anders aan deze poes, ze was stiller dan de normale poesen waar hij mee optrok. "Vertrouw me, ik doe mooie poesen als jij niks aan!" grapte hij terwijl hij zijn kin van haar af haalde en haar vriendelijk aan keek...

ugh kort

Opeens boog Matthias zich naar haar toe en legde zijn kin op haar kopje. Sweety schrok en zette een stap naar achter. 'Rustig maar, wat is er?' Sweety kon het niet helpen, ze moest in de buurt van de kater zijn. Ze wist niet wat het was. Maar dat maakte haar nu even niet uit. Ze drukte haar kop onder zijn kin en sloot genietend haar ogen. 'Vertrouw me, ik doe mooie poesen als jij niks aan!' grapte de kater. Sweety grinnikte. Een warm gevoel stroomde door haar lichaam. Hij vond haar mooi... Meende hij dat echt? Ze wist het niet. Maar tot nu toe was hij aardig geweest. Maar het kan ook verkeerd aflopen... Nee, nee Matthias is anders. Hij is... te vertrouwen. In haar hoofd schreeuwde nog steeds een stemmetje dat ze hiermee op moest houden. Maar haar hart zei iets anders...

- Ja ja, wat gaat er nu gebeuren? xD

cuteness overdosis

Ze voelde zich op haar gemak. Eindelijk. Sinds een lange tijd voelde ze zich echt op haar gemak. 'En wat wil je nu doen, jagen, terug naar de grot of verder het territory in?' vroeg Matthias kalm. Sweety vond het aan de ene kant wel fijn om zelf te kiezen. Maar aan de andere kant niet. Wat nou als ze iets verkeerds zou kiezen? Iets wat Matthias juist niet wilde dat ze dat koos. Nee, zo is hij niet. Hopelijk... 'Ehm... V-verder het te-territ-tory in...' miauwde ze uiteindelijk. Haar stem klonk zo zacht dat ze niet wist of Matthias het zou horen.

'Ehm... V-verder het te-territ-tory in...' miauwde de poes na een lange tijd van wachten . De kater sprong op van blijdschap, hij wou zo graag rennen en klauteren het was alsof ze zijn gedachte konden lezen "Let`s go!" snel sprinten hij weg dit keer wetende dat de poes hem zou volgen. Na een hele tijd rennen kwamen ze aan bij een open vlakte vol rotsen "Hier zitten veel ratten en muizen, meer voedsel kun je hier niet echt vinden-. Wees wel voorzichtig er zitten veel slangen hier." de katers ogen vielen op een slang een aantal meter verder op. Het was gigantisch en gif groen. Snel deed hij een stapje achteruit "De meeste zijn niet heel erg agressief kijk gewoon uit waar je loopt".- Hij wist maar al te goed hoe het was gebeten te worden Hij is al zo vaak gebeten en net gered dat hij pracktisch immuun was geworden voor het gif. Snel rende hij over de vlakte , goed op slangen lettend ...

De kater sprong op. Sweety lachte. Gelukkig, hij was er blij mee. 'Let's go!' snel sprintte hij weg. Sweety bleef nog even staan. Had ze wel de juiste keuze gemaakt? En dan niet alleen dat ze het territory verder wilde verkennen. Had ze ook een goede keuze gemaakt met het feit dat ze Matthias had toegelaten? Was het goed geweest? Moest ze hem wel toelaten? Nu was het al te laat... Snel rende ze achter hem aan. Uiteindelijk kwamen ze aan bij een plek met veel rotsen. 'Hier zitten veel ratten en muizen, meer voedsel kun je hier echt niet vinden-. Wees wel voorzichtig er zitten veel slangen hier,' zei Matthias. Sweety knikte afwezig. Ze was nog steeds met haar gedachte bij haar keuze. Ze kon nu gewoon het best doen alsof er niets aan de hand was... 'De meeste zijn niet heel erg agressief kijk gewoon uit waar je loopt,' ging hij verder. Alweer knikte de poes afwezig. Ze zag een grote groene slang. Haar haren gingen wat overeind staan en ook zij zette een stap naar achter. Toen rende Matthias snel over de vlakte. Sweety reageerde wat later, nog steeds met haar gedachte elders... Daardoor kon ze ook niet de groen met bruinige slang zien die zich vlak naast haar bevond. Opeens schoot ie voor haar probeerde te bijten. Sweety sprong net op tijd opzij en liet een gilletje van schrik horen. De slang had haar op een haar na gemist... Geschrokken zette een paar stapjes naar achter, weg van Matthias. De slang zat ook tussen hen in. Ze probeerde erlangs te komen maar het lukte niet. Toen probeerde de slang  het weer en beet in haar richting...

wat zijn we toch hard bezig XD

Matthias sprong tussen haar en de slang in. Hij duwde haar opzij en vocht tegen de slang. Sweety werd bijna omver geduwd maar kon nog net blijven staan. Gespannen en geschrokken keek ze toe hoe Matthias tegen de slang vocht. Toen hij de slang van zich af geslagen had gaf hij haar weer een duwtje. 'Ren voor je leven!' schreeuwde hij. Snel draaide ze zich om en begon te rennen. 'Die slang is te gevaarlijk om te bevechten! En geloof me toen ik door dat ding gebeten werd of toen het zijn gif in mijn gezicht spoot was ik dagen blind!' Sweety hoorde alles maar half door de wind die langs haar oren waaide. Maar wat ze wel kon horen is dat het een heel gevaarlijke slang is. Ze had geluk dat ze niet gebeten was... Uiteindelijk stopte ze en Matthias stortte zich neer op een warme rots. Ze waren weg van de slang, weg van het gevaar. Sweety ging ook hijgend zitten. Ze had nog niet zo hard gerent sinds... Sinds wanneer? Sinds een hele lange tijd. Sweety keek om zich heen en met een schok besefte ze dat dit de plaats was waar ze elkaar voor het eerst ontmoette.

Hij stond met moeite op en keek om zich heen, het was bijzonder rustig deze ochtend en een frisse wind strookte zijn gouden vacht. Sweety was ook al aan gekomen en ook zij was gaan zitten "Oke... dit noem ik de steen waar ik een loner vond!"grapte hij om de nuchtere atmosphere er in te houden.

'Oke... dit noem ik de steen waar ik een loner vond!' grapte Matthias. Sweety glimlachte zwakjes naar hem. Een loner, ja dat kun je wel zeggen... Maar Matthias bedoelt het goed...
Ze was nog steeds een beetje buiten adem door het harde rennen. Ze had ook in geen tijden zo hard gerend. Maar nu ging haar ademhaling iets langzamer. Ook was ze nog steeds een beetje in de war. Had ze serieus echt toegelaten? Had ze toegelaten dat Matthias in haar buurt kwam...
'Eh.. Waar gaan we nu heen?' vroeg Sweety. Ze besefte dat ze afleiding nodig had. Later zou ze wel zien hoe het allemaal zat...

Hij grinnikte , eigenlijk had hij daar nog niet over na gedacht "Ehm geen idee..." sprak hij verward. Hij wou meer tijd met de poes doorbrengen , veel meer tijd. Hij voelde dat ze een band hadden om een of andere reden.

kort