What do you want now! [Leafstar]

Daar zat hij dan , in het kamp van die vieze thunderclanners . Nou was het hol waar ze hem in hadden gedumpt niet vreselijk , hij kon iedere plaats awesome maken namelijk,het was anders.Hij keek naar buiten , voor de ingang zaten twee krijgers en een apprentice te praten . Losers was het eninge wat de kater kon denken . Hij schraapte zijn keel [/size]"He, krijg ik nog wat te eten of wat! . Geïrriteerd draaide een van de krijgers zich om "Pardon, heb wat manieren jij vieze shadowclan Warrior !.Als het aan mij lag was je afgemaakt".Stormheart begon te lachen , en kneep zijn ogen tot spleetjes [/size]"Warrior , ik ben geen warrior , ik sta zelf boven de leaders jij haarbal!" De krijger rolde met zijn ogen en draaide zich om . Stormheart lachte en ging op de warme grond lichen. Ja hij had het wel op zijn gemak hier . Hij zou al kunnen ontsnappen maar wist dat die scheitert van een leadster hem zou komen ondervragen . Hij kon die pret toch niet missen ?

Wat moest ze nou? Crowcry was weg. Ze had hem weggejaagd... Omdat zei zo stom was om die Shadowclan Warrior binnen het kamp te brengen was Crowcry weggegaan. Als ze nou gewoon Stormheart had weggestuurd, zoals het hoorde, in plaats van hem mee te nemen naar het kamp, was Crowcry er nog geweest. Nu is hij weg. Waarschijnlijk was hij Rogue geworden. Waar moest hij anders heen? Ze had niet naar hem geluisterd. Nu hadden ze Stormheart in het kamp. Maar als ze wel geluisterd had was Stormheart waarschijnlijk dood nu. En dat was nog erger. Stormheart zou voor problemen zorgen. Dat hij Crow gezegd. Maar hoe? Ze had uit wat Crow had gezegd ook opgemaakt dat Darkstar en Stormheart goed bevriend waren. Dus waarschijnlijk zal Darkstar, zodra ze merkte dat Stormheart gevangen werd genomen, haar aanvallen. Of zo iets. Dat was niet goed. Maar ze kon Stormheart nu ook niet vrijlaten. Dan zou ze toegeven. En nu zag ze eigenlijk wel in dat dat verstandig was. Maar Crow wilde hem dood. Dan had het alsnog niet geholpen. Nu werd Stormheart gevangen genomen en Crowcry was weg. Maar als ze Stormheart vrij had gelaten was Crow nog steeds boos op haar geweest. Of hij dan weggegaan was wist ze niet. Maar hij was nog steeds boos, dat wist ze zeker. Misschien zou hij zelfs een poging doen hem alsnog te vermoorden.... Zou hij dat doen? Zou hij dat echt doen? Ze wist het niet. En Stormheart nu vrijlaten had ook geen zin. Dat zou Crowcry niet terughalen. Niet gemakkelijk, in ieder geval. Verdrietig, wanhopig en nog deels in paniek schudde Leafstar haar hoofd. Wat moest ze nu? Ze moest Stormheart ondervragen. Wat moest ze vragen? Dat wist ze niet. Hopelijk kwam ze daar achter als het zover was...

Zo zelfverzekerd mogelijk liep ze naar het hol waar Stormheart gevangen zat. Niet dat ze nog veel zelfverzekerdheid overhad. Of juist wel? Doordat ze de twee ruziënde katers had laten stoppen was ze zekerder geworden. Maar toen Crowcry boos op haar werd wist ze niet precies wat er gebeurde. Ze voelde zich niet zeker, maar ze stotterde nauwelijks en het leek alsof ze alles onder controle had. Zo voelde het tenminste. Toen Crowcry in haar Den helemaal boos werd was ze nog best kalm, vond ze. Maar toen Crow wegging voelde ze alle onzekerheid, wanhoop en paniek zich meester over haar maken. Ze wist niet wat ze moest doen. Nu moest ze gewoon proberen zo zelfverzekerd over te komen tegenover Stormheart. Gewoon... Waarom was gewoon zo moeilijk?

Toen ze bij de katten aankwam die het hol waarin Stormheart zich bevond bewaakte knikte ze even kort om daarna met een diepe zucht het hol binnen te gaan. Daar was hij dan. De kater die Crowcry's zusje had vermoord. Ze zuchtte nog eens diep, maar wel zo dat het nauwelijks hoorbaar was. Ze had hier helemaal geen zin in. Ze kon het niet en ze wilde niet. Waarom had ze dan ook besloten hem te ondervragen? Wat kon ze anders... Deze kater was slecht. Maar ze geloofde daar niet in. Nee, ze geloofde dat alle katten goed waren. Op hun manier. Stormheart vermoorde katten en dat was slecht. Maar hij had vast en zeker iets wat niet slecht van hem was. Maar wat dat is, dat wist ze niet. Maar deze kater had haar voorgelogen om het kamp binnen te dringen. En dat was ook slecht... En dat maakte gelijk dat ze een vraag wist.
'Waarom was je in Thunderclan territory?' Vroeg ze. Yes, geen gestotter. Haar stem klonk redelijk stabiel. Dat was fijn. Hopelijk kon ze, doordat ze zeker klonk, eerder wat informatie te weten komen. Ze keek de kater aan. In haar ogen waren allemaal verschillende emoties te zien. Wanhoop, verdriet, paniek maar ook zelfverzekerdheid. Hopelijk was, wat ze nu deed, iets goeds...

Hij lachte toen de Thunderclan leadster binnenkwam "~waarom was je op Thunderclan territory?". De kater keek haar vragend aan , hoe dom kon een poes wel niet zijn?!. Hij bromde respectloos en ging staan , zijn rode ogen brandend op de poes gericht. "Awesome zijn" sprak hij kort af , zijn staart dreigend heen en weer zwiepend "Luister ik ken deze spelletjes maar al te goed en je zult geen infomatie krijgen , nou ja niet zonder een prijs!" hij stond nu een centimeter van de poes verwijdert. Hij zou nooit informatie geven aan deze poes, maar als hij door leugens te verzinnen vrij zou kunnen komen dan zou hij dat met plezier doen. Hij lachte , hij voelde zich nu zo awesome!.

srry kort

'Awesome zijn,' sprak de kater kortaf. Leafstar sloeg geïrriteerd met haar staart. Ze was verlegen maar vanbinnen kon ze enorme irritaties krijgen van sommige katten. 'Luister ik ken deze spelletjes maar al te goed en je zult geen informatie krijgen, nou ja niet zonder prijs!' zei de kater. Hij stond nu heel dicht bij haar. Leaf voelde zich ontzettend ongemakkelijk en wilde het liefst een grote stap naar achter zetten maar ze kon zich bedwingen. Ze bleef gewoon zitten, zo koel mogelijk. Alsof er niets aan de hand was. Alsof het haar allemaal niet zo boeide. Misschien moest ze dit vaker doen...
Een prijs? 'Ha, een prijs! En wat voor prijs mag dat dan wel niet zijn?' vroeg ze. Ze wist niet of het goed was om naar de prijs te vragen, maar ze moest het weten. Je wist nooit wat je ermee kon... En ze vond zelf wel dat ze het wel koeltjes overbracht.

Hij grinnikte vals"O wij weten beide wat ik wil. De vraag is wat wil jij?. Kijk je kunt me laten gaan en we doen alsof dit nooit gebeurd is. Of je houd me hier vast , ik ontsnap en vertel Dark precies waar jullie kamp is!" daar ging hij dan , ze had hem zelf naar het thunderclan camp gebracht . Hij wist nu precies waar het was en hoe je er moest komen, nu nog bij Dark zien te komen. "Ik bedoel we willen toch geen puur clan bloed verspillen in zinloos gevechten?

De kater grinnikte. 'O wij weten beiden wat ik wil. De vraag is wat wil jij? Kijk je kunt me laten gaan en we doen alsof dit nooit gebeurd is. Of je houd me hier vast, ik ontsnap en vertel Dark precies wat jullie kamp is!' Leafstar keek hem achterdochtig aan. Ze wist niet wat ze moest doen en ze vertrouwde de kater voor geen meter. Nu al helemaal niet. 'Ik bedoel we willen toch geen puur clan bloed verspillen in zinloos gevechten?' zei de kater. 'Dat wil niemand,' reageerde de calico poes. Wat moest ze anders zeggen? Had ze maar iemand die haar kon helpen met haar beslissing...

Hij ging zitten zijn staart netjes over zijn poten gelegd. "Dat wil niemand", de kater knikte met een duivelse twinkeling in zijn bloed roden ogen. Er viel een akelige stilten en zelfs storm wist niet wat te zeggen. oei wat wou hij Leopard nu graag beledigen, zo graag maar helaas was zij bij dark gebleven. Hij schraapte zijn keel "Dus waarom kozen ze jou als leadster?!" zei hij minachtend.

ugh kort srry ..

Er viel een stilte. Leaf hield er wel van, even niks. Geen geluid, niet praten, niets... Totdat Stormheart weer begon te praten. 'Dus waarom kozen ze jou als leadster?!' Leaf hoorde de minachting in zijn stem. Ze keek hem achterdochtig aan. Zo hoorde het niet te gaan... 'Dat heeft er niets mee te maken. Waarom zou je dat überhaupt willen weten?' vroeg ze daarom maar. Ze wist niets anders. Ze moest zo meteen wel iets beters verzinnen om haar hier uit te praten. Daarna kon ze gaan nadenken...

- van mij ook kort xD

Hij grinekte weer , zijn rode ogen geamuseerd op de naive leadster gevestigd. Kort likte hij zijn poot tot het glimmend wit was. De shadowclan katerhad het nog vrij op zijn gemak hier , hij had een nest hij kreeg voedsel alles was perfect!. Behalve een ding, de kater slikte Dark en Leopard waren er niet. Hij had het nog nooit gerealliseerd, hoe erg hij gehecht was aan de de twee, vooral Dark. Hij schudden zijn kop , hij gaf evenveel om beide. Hij staarde verstijfd voor zich uit, Wrenpaw!. Zijn apprentie kon nu geen trainingen meer krijgen, kon niet meer trainen voor het uiterste!. Woest stond hij op "Laat me gaan!"siste hij zijn kop minder dan een centimeter van de poes af staand...

Het bleef weer stil. Leafstar wachtte. Totdat de kater weer opstond. 'Laat me gaan!' siste hij woest. Hij was met nog geen centimeter van haar vandaan en Leaf moest haar best doen geen stap naar achter te zetten. Hier schoot ze niets mee op, wist ze. Ze moest een andere manier bedenken. Misschien wel hulp krijgen. Maar hoe en door wie? Dat moest ze dan maar zien te bedenken. Ze zuchtte en zette toch een stap naar achter. Ze moest hier weg. Ze keek de kater aan, zei niets, en draaide zich toen om richting de uitgang van het hol. Hier kon ze niets mee...

- Leafje topic uit ^^