Scared?(Sweety)

Hij slikte , zijn ogen uitdagend en staart heen en weer zwiepend . Hij lachte hoe durfde ze zo tegen hem te spreken?!. "Ik had je daar ook kunnen laten liggen!, je hebt geluk dat ik je vond Jack had je aan stukken gescheurd!"woestheid en bezorgdheid borrelde op .Niet dat Jack dat echt zou doen maar anders was het niet overtuigend genoeg. Hij liep terug naar zijn nest "Als je weg wilt daar is de deur!"murmelde hij zachtjes verdrietig dat hij misschien weer een vriend verloor..

'Ik had je daar ook kunnen laten liggen! je hebt geluk dat ik je vond Jack had je aan stukken gescheurd!' zei de kater woest. Sweety bleef de andere kant opkijken. Het deed haar pijn, iemand te zien die zoveel zijn best wilde doen voor haar. Maar het mocht niet... Matthias liep weer terug naar zijn nest. 'Als je weg wilt daar is de deur!' murmelde hij zachtjes. Ze slikte. Wat had ze gedaan... Nee, wat hadden anderen gedaan? Andere katten hadden ervoor gezorgd dat ze nu zo was. Maar ze koos er ook zelf voor. Maar de meeste katten hadden in het begin ook aardig gedaan en toen sloeg het over en ging het fout... Dit kon precies zo gaan. Maar toch twijfelde ze bij deze kater. Hij.. Hij was... Ze wist niet wat hij was. Maar iets in hem vertrouwde ze. Alleen wist ze nog niet wat en waarom. En daarom moest ze op afstand blijven. Zolang ze het niet zou weten zou er ook niks kunnen gebeuren...

De kater bleef een tijdje naar de poes staren , er was maar een manier , een manier om haar over te halen. Hij keek naar buiten en maakte geen enkel oogcontact "Ik vermoorde bijna mijn beste vriend"zei hij kalm al kon je duidelijk pijn in zijn stem horen. Hij had er spijt van, zoveel spijt van "De andere had ik ook aan gevallen..." murmelde hij er snel achterna. Hij legde zijn snuit op zijn poten "Je ... je kunt me vertrouwen echt waar . Maar kies maar wat je doet , ik ben nu volledig eerlijk met je geweest in ieder geval"hij zuchtte en sloot even zijn ogen , buiten was het gaan regen en de heerlijke rust gevende geur van pas gevallen regen hing in del lucht.

Er volgde een dodelijke stilte. De kater maakte geen oogcontact met haar en Sweety probeerde dat ook niet. Ze keek alleen af en toe, heel snel, de kant van de kater op, om te kijken of hij er nog wel was. Opeens begon hij weer te praten. 'Ik vermoorde bijna mijn beste vriend,' zei hij kalm. Ze keek zijn kant op met een vragende blik. 'De andere had ik ook aangevallen...' voegde hij er snel aan toe. 'Waarom dan?' vroeg ze zacht. Haar stem klonk vragend en een beetje bezorgd en nieuwsgierig. Er zat nog een spoortje norsheid in, maar dat kon je nauwelijks verstaan. Ze keek de kater vragend aan. Waarom zou hij zijn beste vriend bijna vermoorden? 'Je... je kunt me vertrouwen echt waar. Maar kies maar wat je doet, ik ben nu volledig eerlijk met je geweest in ieder geval,' zei de kater. Hij zuchtte en sloot zijn ogen. Sweety bleef hem aankijken. Toen draaide ze haar hoofd weer de andere kant op. 'Het spijt me, maar...' verder kwam ze niet, ze kon het niet. Het was ook zo zacht dat ze niet wist of de kater het verstaan had. Ze wist ook niet of ze wel wilde of de kater het gehoord had, of juist wel...

Matthias luisterde half naar haar antwoorden, hij was te diep in zijn gedachten gezonken. Hij had Tino bijna gedood maar Berwald spaarde toch zijn leven. Een traan rolde over zijn ruwe wangen. het was allemaal zijn fout.Matthias draaide zich om en keek de poes aan "Omdat...omdat ze me niet meer aan konden.."zei hij kort af "Ze vertrokken en ik hield ze tegen . Ik wou ze alleen maar veilig houden.." hij begroef zijn snuit in zijn staart . Hij glimlachte weer terwijl hij zijn glazige ogen probeerde te verbergen Maar...maar wat?"vroeg hij kalm...

Sweety zag verbaasd dat er een traan over Matthias wangen rolde. In die korte tijd dat ze hem heeft leren kennen had ze er niet uit opgemaakt dat hij erg gevoelig was. Zo gevoelig dat hij moest huilen omdat hij zijn vrienden bijna vermoord had. Waarschijnlijk had hij spijt, dacht ze. 'Omdat... omdat ze me niet meer aan konden..' zei hij kortaf. Sweety keek hem niet begrijpend aan. Wat bedoelde hij met, niet meer aan konden? 'Ze vertrokken en ik hield ze tegen. Ik wou ze alleen maar veilig houden..' De zwart-witte poes knikte. Ze wist niet of ze het helemaal begreep, maar ze wilde er voor de kater zijn. Nee! Nee, dat mag niet, schoot er door haar hoofd.
'Maar... maar wat?' vroeg Matthias kalm. Sweety richtte haar blik weer naar de kater. In haar ogen was pijn. Ze wilde het zo graag vertellen... Ze schudde haar kop en keek weer de andere kant op. 'Niets...' zei ze zacht. Zo zacht dat ze twijfelde of Matthias het zou horen...

Hij knikte kort af , al kon hij amper horen wat de poes gezegd had. Het was duidelijk dat de poes ergens mee zat , maar hij besloot het te laten voor wat het was. Hij had belangrijkere zaken , er waren spanningen tussen de clans en hij wist het. Jaren had hij gewacht, gewacht tot hij wraak op de Riverclan leadster kon nemen. Dit was zijn kans, zijn kans om iedereen die hij als vijand had te doden of weg te jagen!. Hij hoefde alleen maar naar shadowclan te gaan.Hij keek over zijn schouders naar het poesje,nu wou hij niet alleen Emiel en Lukas veilighauden nee, nu moest hij haar ook beschermen. Hij was de baas over een gebroken groep, maar niet van een zwakken!. Zou het poesje kunnen vechten vroeg hij zich af, zo niet zou hij haar het moeten leren. Hij stond op "Heb je vecht ervaring of kun je vechten ?!" vroeg hij luid , een nieuw enthousiasme verscheen in zijn ogen, als een vlam hoop in de duisterste nacht...

Het bleef een tijdje stil. Totdat de kater opstond en naar haar toe kwam. 'Heb je vecht ervaring of kun je vechten?!' vroeg hij luid. Sweety keek nieuwsgierig op. Dit was een totaal ander onderwerp. En daar was ze blij mee. Of ze kon vechten? Een beetje... 'Ehm.. Ik kan wel een beetje vechten. Maar niet zo heel goed. Maar de basis kan ik wel...' zei ze een beetje twijfelachtig. Ze was er niet helemaal van overtuigd dat ze goed kon vechten. Maar ze had zich al een paar keer uit situaties moeten vechten tijdens haar reis. En meestal ging haar dat wel goed af...

Blij sprong hij op en neer,hij kon haar trainen!. Sterk maken groots maken. Iets wat hij bij Emil ook had willen doen maar het katertje wou niet. Hij kon het wel uitschreeuwen van blijdschap!. Deze poes moest blijven, ze moest een van hen worden,ze moest... Hij verstijfde, wat als ze het niet wou?!. Hij ging naast de poes zitten "Ik train je wel, als je wilt!" sprak hij met een luide stem. Ze moest wel willen blijven toch?. Waarom wou hij eigenlijk dat ze bleef, wat was er anders aan haar?

kort...

De kater sprong vrolijk op en neer. Sweety glimlachte. Ze was wel blij dat ze de kater weer vrolijk had kunnen maken. Al wist ze niet precies waarom.. Hij ging naast haar zitten. 'Ik train je wel, als je wilt!' sprak Matthias luid. Sweety knikte. Ze vond het wel goed. Het kon nooit kwaad om wat extra skills te krijgen, toch? En ze dacht wel dat ze wel wat kon leren van Matthias. Op een of andere reden...

- ik ook x'D

De kater glimlachte, wat zou lukas er van denken, de poes was stil dat was dus een goed ding. Ze was mooi ook een goed ding en ze was nors nog een goed ding. Hij merkte dat hij haar aan het aanstaren was "We starten morgen , ga nu maar slapen". De rogue stond op en glipte naar de uit gang van de grot. De hemel was gevuld met sterren, en het verlichte zijn vacht. De woudkatten geloofde dat hun dode daar waren, zou zijn vader daar dan ook zijn?. Zou hij nog op hem neer kijken , zou hij trots op hem zijn?. Hij keek naar zijn poten, hij had zo veel fouten gemaakt, hoe durfde hij zich dit af te vragen. Hij voelde zich eenzamer dan ooit te voren, lukas wou graag van hem weg emiel ook en Berwald en Tino waren al weg.Maar sweety, sweety zou toch wel willen blijven?. Ze zou het toch wel fijn vinden hier?!.

De kater staarde haar aan en Sweety begon zich een beetje ongemakkelijk te voelen. 'We starten morgen wel, ga nu maar slapen,' zei hij uiteindelijk. Hij stond op en liep de grot uit. Sweety zuchtte. Morgen was goed. Morgen was prima. Nu merkte ze pas weer hoe moe ze eigenlijk is. Ze sloot haar ogen. En nest dat Matthias had gemaakt sliep lekker. Ze vroeg zich af of Matthias niet zo iemand was als alle andere katten die ze tegen was gekomen. Die katten waren gemeen en vals. Matthias was.. Anders. Maar een goed anders. Ze voelde zich wel op haar gemak bij hem. Maar dat voelde ik ook bij de andere katten die uiteindelijk toch niet zo lief bleken te zijn, dacht Sweety bitter. Maar Matthias was anders. Ze wist niet waarom en hoe, maar ze had een gevoel bij hem die ze niet bij de andere katten had gevoeld. Ja, ze voelde zich veilig. Voor nu. Zal ze zich voor altijd veilig blijven voelen hier? Bij hem? Dat wist ze niet. Maar voor nu was het goed. Voor nu was het perfect...

- topic uit ^^