Formidable

De kater wou zich net installeren in de dassenhol tot hij inderdaad twee starende ogen op zijn pels brandde. Zo te zien was het die onschuldige trillende haarbal die de naam Leafstar droeg. Leader van Thunderclan. Zijn ogen waren vernauwd tot spleetjes toen er straaltjes water zijn ogen in droop. Zijn dikke pluizige staart die doorweekt was zwiepte lichtjes heen en weer. Maar zijn blik gleed al snel weg van de andere Leader naar de takken die boven haar kop kraakte. Hij zuchtte en trok kort met zijn oor. "Kom hier schuilen," Brokde hij, en knikte naar het hol. "Tenzij je liever word geplet door een boom of een longonsteking wilt oplopen" Hij bleef staan voor de ingang, wachtend op antwoord van de Thunderclan Leaderster. Ze zou nooit veilig het kamp kunnen bereiken met deze strom, en als het haar lukte zou ze zeker weten greencough oplopen of erger.

Toen hij de kattin zag twijfelen en geen spier bewoog trok hij geïrriteerd met zijn snorharen. "Ik nodig niet zo snel een kat uit op mijn territorium" Mauwde hij met zijn raspend rokerige stem. Hij knikte nog een keer naar de beschutte plek en stapte half naar binnen, zijn kop stak nog net naar buiten. Kijkend als de kattin genoeg lef had om bij hem te schuilen. Of anders zou ze wel kattenpuree worden, maar dat was niet zijn probleem. De kattin was oud en wijs genoeg om zelf te kunnen inzien dat terug keren naar het kamp geen optie was. Dat hoefde Starclan geen enkele kat te vertellen.

Het drong de trillende haarbal door dat het niet meer veilig was tussen de bomen toen er aan tak achter haar viel, het was ook meteen een schop onder haar kont want met een hazensprong rende ze naar hem toe. Eventjes bleef ze twijfelend staan maar ze raapte genoeg moed bijeen en kwam zijn kant op stappem. De massieve kater maakte wat ruimte voor de Thunderclanner zodat zij ook de dassenhol in kon kruipen. Het was gelukkig een grote, je kon er gemakkelijk met 3 misschien 4 katten liggen. Dus de twee Leaders hadden ruimte genoeg. Smokestar kroop dieper het hol in en koos een plekje in de hoek en begon rustig zijn dikke geklitte vacht droog te likken. Af en toe wierp hij een blik op de calico kattin maar heel veel aandacht gaf hij haar niet. Niet dat hij de kattin niet mocht of iets, maar zijn brommende stem, zijn gespierd houding en vele littekens gaven nooit een goeie indruk. Dus bleef hij maar stil, eigenlijk gewoon bang om iets verkeerds te zeggen of iets. Na een tijdje liet hij zijn mintgroene ogen op die van Leafstar rusten. "Hoe komt het eigenlijk dat je zo angstig bent?" Kijk zie je wel? Weer zo'n domme en vijandige vraag! Hij kon ook nooit eens een normale vraag stellen. "Ikke.. Bedoelde het niet zo" Zijn snorharen trilde van frustratie, misschien was het maar beter dat hij alleen bleef.

Zoals verwacht gaf de kattin geen antwoord, alleen een verbaasde gezichtsuitdrukking werd zijn kant opgegooid. Misschien was het toch hsndig om zijn mond maar te houden. De kater liet zijn blik naar buiten glijden maar inplaats dat de regen ging stoppen werd het alsmaar erger. Het begon zachtjes te rommelen in de verte, wat betekende dat er onweer op komst was.. De enige angst van Leader. Onweer.. Zijn eigen angstgeur vulde zijn neusgaten, en de grijze kater begon meer de hoek in te kruipen. Zijn ogen gericht naar de uitgang, zijn oren wiebelde bij elke donderklap in de verte en zijn snorharen trilde. Wat een schaamte. Precies op dit moment moest het onweren.

De eerst zo machtige Leader was nu zelf veranderd in een trillende haarbal, zijn nekharen stonden rechtovereind en zijn nagels schoten uit zijn hulzen waardoor een grote krassen onder zijn poten ontstonden. Het leek allemaal een onschuldige onweersbui maar de Leader was als de dood voor de klappen in de lucht. Zijn hart bonsde in zijn borst toen er een harde klap boven zijn kop donderde. Smokestar sprong half uit schrik omhoog en zette angstig zijn dikke vacht op. Het zag er niet bepaald stoer uit. Een reusachtige kater die als een kitten in ene hoek kroop met allemaal piekende natte plukken vacht. Zijn ademhaling versnelde toen er meerde klappen volgde en even raakte hij half in paniek. Op een of andere manier verlangde hij nu naar de aanwezigheid van Hummingbird. Haar zwarte lijft tegen die van hem gedrukt als hij of zij bang was, een troostende gevoel wad get. Maar nu was de deputy nergens te bekennen. Alleen de Thunderclanleader die hem waarschijnlijk hem dik zou uitlschen hoe hij zich nu gedroeg.

Eh... H-hoe eh, gaat het met de Windclan?' De kayer draaide zijn kop naar de calico kat en keek haar recht in haar igen aan. "Uitstekend, het kan niet beter" Gaf hij antwoord op haar vraag, proberend niet op de onweersbui te letten. "Met Thunderclan?" Vroeg hij dan ook maar, zijn gehavanede oren nog steeds in zijn nekgedrukt. Wat had hij toch een hekel aan dit soort momenten

Flut D;

De kater knikte toen de katirn vertelde dat het goed ging met Thunderclan. "Als ik niet onbeleefd ben, zou ik mogen vra..g-.." De kater stopte met zijn zin toen er weer een donderklap door de lucht denderde, geschrokken deisnde hij nog meer naar achteren zodat zijn kont helemaal tegen de wand was gedrukt. Nadat hij weer iets bij was gekomen slikte hij zijn angst weg en opende zijn bek. "Vragen.. Waarom jij en Dark elkaar niet bepaald mogen? Het was me best wel opgevallen namelijk, tenzij ik er helemaal naast zit" Zijn mintgroene ogen zochten contact met die van Leafstar terwijl hij zich klaar maakte voor de volgende donderklap.

Koet D;