What are you doing ?! ( silentpaw)

Snel en behendigt sprong ze door de boomtoppen , de warme  wind streelde haar korte vacht . Ze lachte , dit was waar ze voor geboren was , de adrenaline gierde door haar lichaam . Ze had geen idee waar ze heen ging , ze was benieuwd waar haar kleine pootjes haar naartoe zouden leiden. Heel even stond ze stil , dit was de hoogste boom van het woud !. Ze kon nog net door de dikke mist een gekleurde gloed zien , de steen lag daar al eeuwen . Snel klom ze naar de top van de boom , ze kwam nu boven het bladerdak uit en kon het woud goed zien . Ze zag het riverclan territory , Die zo te zien helemaal onderwater stond  . Daarnaast zag ze windclan , het was er net wat warmer dan hier , maar veel droger . Ze zag niks meer dan een gele vlakte met hier en daar een paar bomen . Toen gleden haar woud groene ogen over shadowclan , het leek net een zwarte stip op een landkaart . Ze lachte van opwinding , terwijl een sterke warme wind haar bijna van de tak afduwde . Ze rook de woudgeuren maar al te goed , ze voelde zich vrijer dan ooit te voren ! . Snel klom ze weer naar de lagere takken en vervolgde haar boomtocht . Nu kwam ze uit bij de bos rand , ze hoorde het geluid van de rivier aan de overkant van de grens . Dit was de grens tussen Riverclan en Thunderclan ! . Ze sprong lenig uit de hoge boom , en ging dichter bij de grens staan . Misschien zou ze Riverclan katten tegen komen !, misschien zelfs Wolfstar ! . Al wist ze uit verhalen dat de leader niks moest hebben van andere clans , wat arrogant zeg ! . Ze stond nu op het zandpad of in andere woorden de grens . Speels sprong ze het thunderclan territory in en uit , zo erg was dat toch niet ? . Heel even bleef ze op riverclan staan , zou ze verder het territory ingaan ? . Al haar instincten vertelde haar het niet te doen , maar de drang was te sterk !. Ze deed een stap naar voren en nog een en nog een . Zonder dat ze het door had was ze nu tot diep riverclan in gelopen . Nou ja diep? , diep genoeg om bij het gigantische meer uit te komen , die over een aantal uren weer leeg zou lopen . Ze deed een stap in het ijskoude water , iets heel anders dan het warme water op haar territory . Ze  keek rond maar zag maar twee bomen . Eigenlijk zou ze nu bang moeten zijn , zo op een open vlakte , maar ze voelde zich verrassend kalm . Het leek net alsof ze hier thuis hoorde . Ze schudde haar kop , het woud was veel beter dan dit , dit was niet meer dan een groot plas water ! . Ze zetten nog een stap in het water , en begon er wild in te springen . Sterrenclan wat wou ze graag kunnen zwemmen ! . Nee ! , zei ze tegen zichzelf ze was thunderclan niet Riverclan . Ze keek even rond , haar ogen vielen op een oude treurwilg . Ze glimlachte , klom erin en ging rustig liggen . Even sloot ze haar groene ogen , nadenkend over de avonturen die ze wel niet mee maakte nu . Ze opende haar ogen , haar vacht was nog altijd nat en plakte aan haar huid . Ze stond op , de woorden van haar leader dwarrelde nog altijd rond in haar hoofd  , over hoe gevaarlijk het wel niet was om andere clan territory´s te bezoeken . Maar ze had er tot nu toe niks van gemerkt ?. Ze sprong uit de boom en ging weer naar de waterkant , waar ze de kleurvolle schelpen bewonderde.  Misschien kon ze er een paar meenemen ! , als souvenir ter herinnering aan haar geweldige avontuur ! . Plots viel haar blik op een krab die snel het water uit kroop en richting de stenen rende . Snel volgde ze het rode schelpdier . Niet dat ze het wauw vangen , dat was al helemaal tegen de regels gewoon voor de lol . Ze bestudeerde het beestje even voor ze zich weer omdraaide en naar de lucht staarde . Het was een zonnige dag , geen wolkje aan de lucht ! . Een gekras achter zich deed haar opschrikken . Twee gigantische Meeuwen hadden het op de arme krab gemunt , en stonden nu domweg de rots waar het schelpdiertje zich verscholen hield te omsingelen . Het duurde een tijdje voor ze het beestje te pakken hadden , maar de apprentice vond het wel amuserend  om naar te kijken . Nu zaten de twee te vechten om hun winst , het leken net twee kits vechtend om een stukje mos !. Ze waren zo met elkaar bezig dat ze niet doorhadden dat een kleinere derde meeuw het beestje uit hun bekken trok en er mee vandoor ging , De twee veel grotere vogels keken elkaar verbaasd aan voor ze de de derde meeuw achterna gingen . Fernpaw lachte vrolijk voor ze zich weer in het heldere water storten , niet dat ze kon zwemmen , eerder gewoon op en neer springen , het spetterende geluid van het water was zo luid dat ze het geluid van klappende vleugels  achter haar niet kon horen . Plots deed een hard gekras achter  haar , haar geschrokken omdraaien . Er stond een gigantische vogel , met klauwen zo scherp als de tanden van een das . Het had een bruine verendek en een witte kop . Angstig deed ze eet stap verder in het water . Nee! , Je moet je angsten overwinnen zei ze tegen zichzelf . Ze moest aanvallen het was dat of verdrinken , of nog erger opgegeten worden . Snel sprong ze op de vogel , die twee keer zo hoog was als zij . Plots opende het zijn vogels , en de woud poes werd met veel kracht tegen een rots geduwd . " Oh starclan die vogels zijn zo groot als twee volwassen katten ! " dacht ze in paniek . Ze stond op , bloed druppelde op de harde rots grond . De vogel had het nu op haar gemunt , als een krijger op zijn prooi . " Starclan sta mij bij !" bidden ze in paniek , die al snel veranderde in energie en wilskracht . Woest mikte ze op de vogels ogen , en tot haar grootste verassing kreeg ze voor elkaar er 1 door te krassen . De vogels krijste vloog naar achter en sloeg zijn gigantische vleugels op en neer . Plots realiseerde de apprentice zich dat ze de vogel nog woester had gemaakt . Nu was de vogel razend en vloog op snel tempo op haar af . En greep haar met zijn klauwen vloog omhoog en lied haar hard op de grond vallen . Maar het monster was nog niet klaar , vloog omlaag en pinde haar tegen de koude rotsen terwijl het woest in haar ogen probeerde te pikken " Help!" schreeuwde ze in paniek . Na een tijdje van duwen en worstelen wist ze zich los te krijgen maar ze wist dat zelfs met 1 oog de vogel nog steeds een gevreesde vijand was . Met al haar laatste kracht wist ze een vleugel kapot te rukken , maar ze was uitgeput en had hulp nodig en snel !