What are you looking at?! [shadowclan only]

Geschrokken keek de kater op toen de apprentice de lucht in sprong en boven op zijn kop belanden. Ze had heer klauwen in zijn oren gezet en met haar achterpoten krabde ze zowat zijn ogen uit. Natuurlijk had de awesome hij ze gesloten, en had hij een plan, hij liet haar even haar lol hebben. Hij zou deze apprentice tot de beste warrior van het kamp trainen, aangezien hij geen warrior was kon dat. Storm beschouwde zichzelf niet een warrior maar de Awesome , een rang die alleen hij aankon een rang boven de leaders!. Na een aantal minuten besloot hij het poesje weer aandacht te geven "Je krabde zowat mijn ogen uit!" grapte hij toen hij haar terug op de grond zetten "Goed gedaan!"

Een beetje verrast voelde Wrenpaw zich toen ze de vacht van de warrior onder haar klauwen voelde. Wrenpaw ging als een razende tekeer om hem onderuit te halen. Met snelle slagen en schoppen deed ze alles wat haar jonge lichaam kon, nog steeds met haar ogen stevig dicht geknepen.
Opeens voelde ze weerstand van Stormheart die er eerst niet was en werd ze op de grond geduwd. Hij had haar gewoon laten winnen. Hij beaamde dat ze bijna zijn ogen eruit had gekrabd. Ze opende nu eindelijk haar ogen en keek Stormheart recht in zijn rode aan. ‘Die had je toch niet nodig gehad, je kan met je ogen dicht net zo goed vechten!’ kirde ze blij. Bij zijn compliment spinde ze tevreden en likte daarna een paar keer over haar vacht. Nu was ze wel echt moe, ze had veel langer getraind dan ze ooit had gedaan! Dit was immers ook haar eerste training, maar ze had ook zelf wel eens wat getraind en bij de andere apprentices af gekeken. Ze zuchtte en richtte haar blik weer naar haar mentor.

"Die had je toch niet nodig gehad, je kan met je ogen dicht net zo goed vechten!" grapte de apprentice. Stormheart lachte, hij moest toe geven , ze had pit en moed. Zijn blik werd even somber toen zijn awesome gedachten weer gericht waren op zijn zusje. Velen uit ander clans vonden hem een monster , terwijl twee riverclan warriors een kit voor de ogen van haar broertje mogen doodde!. Dat was waarschijnlijk de grootste reden van zijn haat naar andere clans. Hij was geen monster, nou ja hij vond het leuk, leuk te winnen en als winnen doodde betekende dan deed hij dat . Als hij zo zijn clan en dierbare beschermde , zonder aarzeling zonder twijfel zou hij het doen. Het was niet alsof starclan op hem neer zou kijken , dat hadden ze nooit gedaan , het bestond niet!. Als ze er geweest zouden zijn, was hij niet zo geboren. Hadden ze hem een goed leven gegeven in plaats van een awesome leven. Een leven zonder moorden zonder bloed dat permanent op zijn vacht zag. Hij lachte van binnen uit , hij was awesome hij had starlan niet nodig!. Hij legde zijn blik weer op Wrenpaw die zuchtte en hem aankeek. Ze was duidelijk moe en het werd dan ook laat. Hij glimlachte vriendelijk "Ga slapen joh, morgen gaan we verder, tenzij ik wwer een...een missie heb" hij besloot maar niet te zeggen wat voor missie het was, al dacht hij wel dat Wrenpaw wist wat zijn taken zowel inhielden. Andere lans aanvallen en rogues doodde dat was zijn taak hier en het was awesome. Hij stond op "Ik ga maar is naar Darkstar en Leopardgaze bespreken wat we vandaag gedaan hebben. Ga meteen slapen morgen word een lange dag! " waarschuwde hij haar nog voordat hij zich omdraaide en naar de leadersden liep, waar hij de schaduwen van zijn vrienden al zag...

stormheart topic uit XD

Vermoeidheid leek met de seconde meer over Wrenpaw meester te maken. Toch bleef ze Stormheart verwachten aankijken, hopen op nog een les. Ze moest meer leren om de beste Warrior van iedereen te worden! Helaas zei Stormheart dat ze moest gaan slapen. Ja, ze was ook best wel moe, Toch was ze een beetje teleurgesteld. Stormheart zei dat ze morgen weer zouden trainen, tenzij hij een missie had. Ze zuchtte. Ze hoopte dat ze morgen weer de hele dag zouden trainen. Ze mocht de rare Warrior toch wel.
Wrenpaw luisterde naar Stormheart en hij zei dat hij met Leopardgaze en Darkstar zou praten over wat ze gedaan hadden. Geweldig! Dan zouden de hoge rangen ook weten hoe goed ze het vandaag had gedaan. Een vrolijke glimlach stond op haar gezicht. Haar mentor zei dat ze nu moest gaan slapen. Ze knikte. ‘Oké, Stormheart,’ zei ze en gehoorzaam liep ze naar de apprentice den waar ze direct in haar nest viel. Vandaag was een goede dag, het begin van nog meer goede dagen om te komen. Ze sloot haar ogen en het duurde niet lang voordat ze kalm en tevreden in slaap viel.

- Topic uit c:

» ShadowClan Leden
» ShadowClan Aanmeldtopic
» Wow i didn't expect you here! (Open voor shadowclan)