Nothing can fix a broken heart and soul (Darkstar)

Duisternis vulde zijn met pijn bevlekte hart...tranen werden bloed en zijn ademhaling stokte toen hij om zich heen keek. De kater zag vele gezichten..bekenden gezichten. Hij herkende scarlett...auburn...fallen en light. Plot werd de duisternis gevulgd door een licht en zag hij light,auburn en falleen voor hem..ze leken wel apprentice's. "Kom je nog slaapkop we gaan jagen!" mauwde light grijnzend terwijl hij weg stapte. Hij zag fallen...kleine altijd vrolijke fallen achter hem aanhuppelen terwijl auburn hem een betweterige blik toe wierp hij lachte en stond op toen plots iets veranderde ..het leek wel of fallen en light in het wit vervaagde en alles om hem heen zwart werd... met voor hem auburn naar naar hem toe gedraaid gedraaid "nein...nein!" mauwde hij zich tegen zichzelf. Hij hoorde darkmoon tellen, de zwarte poes zat op een rots met Wolftail naast haar. Aan de andere kant deed lightsun hetzelfde. "Nein!" krijste hij maar niemand hoorde het toen auburn op hem sprong en hij de kater tegen zijn wil zijn keel opsneed en alles im hem heen rood werd. Hij zag zijn zusje voor hem...bloed kleurde haar mooie bruine pelsje en een traan rolde iver haar wangen toe ze plots langzaam veranderde in fallen en zijn poot rood kleurde met naast hem zijn mentor bloed kleurde de katers vacht. Hij zag zijn moeder....zijn vader..."Es ist meine fout!..alles ist meine fout!" snikte hij toen zijn twee kits hem benaderde met vriendelijke gezichtjes bijde glimlachend...maar ook zij vervaagde voor zijn bloedrode ogen...nu zag hij winter's angstige gezicht voor hem..hij was over de aprentice heen gebogen zijn klauwen om zijn nek bloed vloeide naar de eeuwige duisternis om hem heen...zo veel dood....zo veel bloed...waar zou het eindigen?. De kater zag mathias..en jonge bergkat....vol...vol leugens! naast hem zat darkstar "Nein.." fluisterde hij naast de twee zag hij wrenpaw, sweetkit en wrenkit hun gezichten vol pijn en verdriet terwijl de eens zo lief uitziende mathias veranderde in een met bloed gekleurde kater een grijns op zijn duivels gezicht terwijl hij richting zijn geliefde stapte ook darks gezicht was getekend met een grijns. "NEE!" schreeuwde hij voor zijn geliefde kits en apprentice springend maar mathias stopte niet en duwde hem weg in het eenzame gat van niks...

De kater schrok op en zag zichzelf in het water waar hij overgebogen hing "Darkstar...." mauwde hij tranen rollend over zijn kin...zijn rode ogen waren getekend in verdriet in pijn toen hij om zich heen keek..hij rook haar...hij hoorde haar...haar hart kloppen...rook haar ademhaling...ze was dichtbij. Hij ging zitten.ze was opzoek naar hem dus zou ze zo wel komen..dus bleef hij zittend wachten..steeds gekker wordend...steeds verdrietiger wordend klaar voor de confrontatie!.

Hij keek op, zijn rode ogen net twee vlammen . Razernij was te lezen in zijn houding, verdriet in zijn ogen. "Hoe.." grauwde hij, nog altijd zittend in het vochtige gras waar het moeras vol van zat "Hoe durf je!"schreeuwde hij, zijn tranen waren verdwenen, zijn verdriet was verdwenen "Na wat je gedaan hebt..je hier nog te vertonen!" hij stond op zijn nagels in de grond geboord terwijl sturm opvloog en op een tak ging zitten, genietend van het spektakel. "Jij...jij doodde pumpkinpaw!" schreeuwde hij toen hij op haar af stormde en vlak voor haar stopte, zijn haren overeind geschoten zijn oren in zijn nek "Jij..jij deed arme fernpaw pijn! Je eigen nichtje! Oh denk je echt dat ik die ogen niet herkende?! hij grijnsde "Waarom zou ik haar anders naar jou toe sturen?! En dan nog niet te spreken over het feit dat je Wolfstar verraadt! Dat je mij verraad!" Hij stapte iets dichterbij, het deed em pijn...zo boos te zijn op dark...maar ze moest weten dat ze fout zat...dat ze alles kapot gemaakt had met haar domme spelletje! Het moest nou eenmaal! Hij wou geen onderdeel van een clan zijn, die geleid werd door de moordenaar van een apprentice!