Now I can finally met you {Mazemind}

Met sierlijke en zelfverzekerde passen liep Leafstar het Thunder camp in. Ze had nieuwe moed gevonden in Wolfstar's worden. Er moest verandering komen in haar Leadership en Wolfstar had haar dat laten inzien. Met een zucht van tevredenheid keek ze het kamp rond. Het zag er vredig uit maar ze wist dat er onrust was. Katten wisten dat er oorlog kwam en ze wisten dat zij hen daar niet doorheen kon leiden. Nou, daar kwam verandering in. Ze zal de Clan toespreken en hen voorbereiden op de komende oorlog. Ze moesten wel.
Net voordat ze naar de grote boom wilde lopen kreeg ze de Medicine Cats Den in zicht. Ze herinnerde Mazemind, de Medicine Cat. Ze dacht terug aan Honeyfur. De vorige Medicine Cat die er altijd voor haar was geweest maar opeens verdwenen was, kort nadat ze Leader werd. Ze had hem niet gezien tijden haar Leader ceremonie in StarClan dus ze was er nog steeds van overtuigd dat Honey leefde. Hij was spoorloos maar er was nooit iets van hem gevonden. Dus hij moest ergens zijn. Maar Mazemind was nu de nieuwe Medicine Cat. Ze had nog nooit een goed gesprek met haar gehad. Nooit de kans gekregen, nooit... Gewild...? Maze was altijd al.. Anders, dan de rest. Maar ze was een goede Medicine Cat. En Leaders en Medicine Cats zouden een goede band moeten hebben samen. Dus besloot ze dat ze met haar ging praten. De toespraak kon nog wel heel even wachten. Misschien had Maze ook nog wat belangrijks te melden, je wist maar nooit...

Met sierlijke passen liep Leafstar nu richting de Medicine Cat Den. Ze knikte warm naar de katten die momenteel in de Den waren. Geen ernstige gevallen, gelukkig. Tenminste, voor zover ze kon zien. Zij was geen Medicine Cat. Ze liep verder. 'Mazemind?'

. Now I can finally met you .
^{Zoete Mazeherb. Bittere Mazeherb. Zure Mazeherb. Pittige Mazeherb... Gefocust zat de grote Maine Coon met haar poten door de Mazeherb te woelen. Rode Mazeherb... groene Mazeherb... Waarom leken al die plantjes op elkaar? Zo nu en dan boog de gestreepte poes naar voren, om dan eventjes te ruiken aan de hoopjes fijne kruiden. Ze wist wel waarom alles zo chaotisch ging; al dagen lang was ze met niets anders bezig dan het zoeken van andere kruiden en het helpen van andere katten. Mazemind was niet meer bezig met zichzelf, hehe, nee, gewonden zoals de jonge Fernpaw stonden nu in de spotlights. Een jongeling die zo overmoedig was geweest dat ze bijna haar leven gegeven had voor haar Leader, die er wel 9 had! Al die jeugd werd met de dag gekker. Zeker nu er twee nieuwe Apprentices bij liepen of stuiterde, was het kamp altijd druk. Mazemind ademde even snuivend uit, en keek schichtig het schemerige hol onder de bomen rond. Alle patiënten sliepen als een roos. Mooi... nu was het even tijd voor Maze en haar Mazeherb. Jij en ik.. jij en ik... jij en-...

Bijna agressief veerde de grote kattin op toen een calicopoes haar hol binnenstapte. Mazemind trok haar grote, pluizige kop onder de wortels vandaan en schoof zo onopvallend mogelijk een groot palmblad voor haar kleine voorraadkamer. 'Ah.. Leafstar,' zei Maze met een bijna psychopathische grijns op haar smoel. 'Wat brengt je bij mijn hol?' De Leader rook gezond. Ze zag er zelfs een stuk beter uit dan weken geleden... dus waarom onderbrak ze in StarClansnaam Mazeminds speciale momentje?}

'Ah.. Leafstar,' zei Maze en Leaf kreeg de grote poes in de gaten. Mazemind was een goede Medicine Cat maar ook omdat Leaf haar nog niet goed kent kreeg ze altijd een beetje een ongemakkelijk gevoel bij haar. Leafstar knikte. 'Wat brengt je bij mijn hol?' vroeg de grote Maine Coon. 'Ik heb een nieuwe start gemaakt Maze,' begon ze. 'Er komt oorlog aan en ik moet mijn Clan voorbereiden. En omdat jij ook een grote rol speelt als Medicine Cat wil ik even met je praten. Ik moet natuurlijk weten of je alles aankan, niet dat ik nu zeg dat dat niet zo is, of er genoeg kruiden zijn in het territorium en noem zo maar op. Alle voorbereidingen op de oorlog zeg maar.' De calico poes keek even rond. Daarna richtte ze weer haar aandacht naar de poes. 'Is alles klaar voor de komende oorlog? Genoeg kruiden, geen gewonden katten?' vroeg ze. Ze keek Mazemind vragend aan.

. Now I can finally met you .
^{Leafstar zag er bijzonder fris en sterk uit. Misschien had de grote Leader toch geen tak op haar kop nodig gehad om wakker geschud te worden.. hehe... 'Ik heb een nieuwe start gemaakt, Maze. Er komt oorlog aan en ik moet mijn Clan voorbereiden. En omdat jij ook een grote rol speelt als Medicine Cat wil ik even met je praten. Ik moet natuurlijk weten of je alles aankan, niet dat ik nu zeg dat dat niet zo is, of er genoeg kruiden zijn in het territorium en noem zo maar op. Alle voorbereidingen op de oorlog zeg maar.' Oorlog? Oh, ja... Ergens had Maze wel wat meekregen over een oorlog. Zoals wel vaker voerde de ShadowClan wat in hun schild. Of zoiets. Eigenlijk was de ferme kattin alleen maar bezig met alles binnen haar Clan. En met haar Mazeherb natuurlijk. De zoete Mazeherb, de bittere Mazeherb... de-. 'Is alles klaar voor de komende oorlog? Genoeg kruiden, geen gewonde katten?' Snel smeet de Maine Coon haar blik naar de plek waar Fernpaw gelegen had. De Apprentice die haar leven had gewaagd voor haar Leader. Dapper, maar dom. 'See for yourself.' Ze zwiepte met haar staart richting haar duistere, diepe nest. Ze had geen patiënten meer die in haar hol sliepen. Af en toe kwam er een vermoeide Apprentice of Warrior naar haar toe die spierpijn had of iets verrekt had, maar voor de rest ging alles wel goed. En als je het had over kruiden... hehe... ze hadden natuurlijk Mazeherb!!}

'See for yourself,' zei Mazemind en ze zwiepte met haar staart richting een nest. Leafstar keek de kant op en zag het lege nest. Fernpaw had daar gelegen. Waar was Fernpaw eigenlijk? Ze had haar niet meer gezien sinds... Sinds ze het ongeluk had gehad. Ze wilde Mazemind er niet mee lastig vallen dus besloot ze dat ze zo zelf wel op zoek zo gaan naar de jonge poes. 'Goed,' mauwde ze. 'Ik vertrouw op je Maze.' Ze keek de grote Maine Coon warm aan in haar diep rode ogen. Ergens gaf haar dat wel de rillingen maar Mazemind was ook een beetje... Apart. Maar ze was te vertrouwen, dat geloofde ze wel. 'Heb je nog iets belangrijks gehoord van StarClan?' vroeg Leaf toen nieuwsgierig. Het was belangrijk, misschien had StarClan iets belangrijks te melden.

. Now I can finally met you .
^{De calico liet haar blik even door het schemerige nest onder de wortels glijden. Zo te zien leek ze zich even een tijdje te entertainen door de staren naar het lege nest van de roekeloze Fernpaw. Tja, de jonge kattin was er buitengewoon snel weer bovenop gekomen, maar weinig katten wisten dat dat kwam door de Mazeherb. En eigenlijk was dat maar beter ook. Het was tenslotte háár Mazeherb! 'Goed. Ik vertrouw op je, Maze.' Hehe. Natuurlijk.. natuurlijk! Natuurlijk vertrouwde de grote leider in de Medicine Cat! Geen oorlog zonder gewonden! Er kwam een schel, laag geronk uit Mazeminds keel die een soort lach voor moest stellen. 'Heb je nog iets belangrijks gehoord van StarClan?' De StarClan? Oh ja, de StarClan. De Clan van geestkatten die op hen neer keek vanuit de donkere nachthemel. Een Clan van de spookachtige dieren die niets anders deden dan het leven van de katten beneden moeilijk te maken. 'Nee. Ik denk ook niet dat ze nog wat gaan doen ook,' snoof de grote poes bits. De StarClan had in al die tijd dat ze op deze planeet rondwandelde niets anders gedaan dan haar mentor Honeyfur laten sterven, Leafstar als nieuwe leider aan te wijzen en zo de ThunderClan's machtige imago doen afsterven. Dankzij Leafstar's zwakke gedrag van een paar manen geleden werd de ThunderClan aanschouwd als een zwakke Clan. Niet iedere kat zei het, maar Mazemind kon bijna aan ze ruiken wat ze dachten. 'Ik denk dat ze vanaf de zijlijn toe zullen kijken, zoals ze wel vaker doen.' Het was geen geheim dat Maze de katten van de StarClan niet mocht, hoewel ze wel in hen geloofde. De pluizige, naar achter gedraaide oren van de poes bewogen eventjes. Langzaam maar zeker ging haar opgezette vacht weer liggen, en de vuile, geïrriteerde blik verdween langzaam van haar gezicht. Uiteraard hoorde ze niet zo over de StarClan te praten als Medicine Cat, hm? 'Maar.. hehe, ik zal ze binnenkort proberen te spreken en er voor te zorgen dat ze ons bijstaan in het gevecht, hm?'}

'Nee. Ik denk ook niet dat ze nog wat gaan doen ook,' snoof de Maine Coon. Leafstar trok even met haar oren maar liet verder niets merken. Ze geloofde nog steeds in StarClan, ook al hadden ze niet veel gedaan de laatste tijd. Maar misschien deden ze wel niets om haar zelf in te laten zien dat het ook anders kon. Ja, dat zal het wel zijn. Nou, StarClan, ik hier ben ik dan. Laat jezelf maar zien, zei Leafstar in haar hoofd. 'Ik denk dat ze vanaf de zijlijn toe zullen kijken, zoals ze wel vaker doen,' zei Mazemind. Leaf knikte. 'Dat geloof ik ook ja. Maar zo doen we het wel zelf. We leren zelf dingen en we leren onszelf kennen,' sprak de calico. 'Maar... hehe, ik zal ze binnenkort proberen te spreken en er voor te zorgen dat ze ons bijstaan in het gevecht, hm?' vroeg Maze. 'Ja, dat zou je kunnen proberen. Bedankt Maze.' zei Leaf en ze knikte warm naar de poes. 'Het spijt me dat ik de laatste maanden niet zo... Eh.. Ik was er de laatste maanden gewoon niet bij. En het spijt me daarvoor...' mauwde ze, een beetje ongemakkelijk. Ze mocht dan misschien nieuwe hoop hebben, maar dit was nog steeds een ongemakkelijk en pijnlijk onderwerp. Vooral voor haar.

. Now I can finally met you .
^{Haar grootse leider knikte vriendelijk naar haar terwijl ze mauwde: Ja, dat zou je kunnen proberen. Bedankt Maze. Het spijt me dat ik de laatste maanden niet zo... Eh.. Ik was er de laatste maanden gewoon niet bij. En het spijt me daarvoor...' Ah. De grote Leafstar gaf toe dat ze een zwakkeling was geweest de afgelopen maanden. Maze grinnikte, waardoor haar brede, pluizige schouders schokte. 'Hopelijk voor onze Clan blijf je zo optimistisch na de oorlog. Ik heb genoeg katten meegemaakt die in elkaar zakken door haar ervaren op het slagveld.' Trauma's aan een oorlog kwamen veel voor onder de Warriors. Ze zagen hun vrienden en familie sterven, badend in het bloed van vreemden. Ze zagen opgereten, koude lichamen liggen op de bloederige grond, en keken in krankzinnige ogen van hun vijand. Toch begreep Maze niet wat daar nou zo erg aan was. Een beetje bloed maakte een krijger toch niet bang? En tja, uiteindelijk ging iedereen een keertje dood, of dat nou op het slagveld was of niet. 'We hebben veel Apprentices. Zijn die allemaal klaar voor de strijd? Ik kan nog wel wat jonge assistenten gebruiken.' De woorden kwamen een stuk killer uit haar mond dan ze had verwacht. Ugh. Mazemind had behoefde aan wat Mazeherb... en niet aan een gesprek dat bijzonder normaal verliep voor haar doen. Zoete Mazeherb... bittere Mazeherb. Grillige Mazeherb, ronde Mazeherb. Blauwe Mazeherb, rode Mazeherb...}

'Hopelijk voor onze Clan blijf je zo optimistisch na de oorlog. Ik heb genoeg katten meegemaakt die in elkaar zakken door haar ervaren op het slagveld,' zei Maze. Leaf knikte. 'Ik hoop het ja. Ik ga mijn best doen, beloofd.' Ze glimlachte naar de poes voor haar maar die kwam er niet heel overtuigend uit. 'We hebben veel Apprentices. Zijn die allemaal klaar voor de strijd? Ik kan nog wel wat jonge assistenten gebruiken,' zei Maze. Leaf negeerde de kille ondertoon in haar stem. 'Hmm... Ik zal kijken wie er misschien geschikt is. Maar probeer er zelf ook op te letten. Jij bent hier namelijk de deskundige,' knipoogde Leaf.

. Now I can finally met you .
^{Leafstar schonk geen aandacht aan Mazeminds kille ondertoon. Hm. Ze leek zelfs vrolijker te zijn dan de alledaagse Apprentice. 'Hmm... Ik zal kijken wie er misschien geschikt is. Maar probeer er zelf ook op te letten. Jij bent hier namelijk de deskundige,' miauwde de calico met een knipoog. De pluizige kattin stootte een schel gelach uit. Heheh.. Leafstar was wel heel erg veranderd. Hongerig schoten haar ogen langs de gevlekte Leader heen naar het palmblad voor het holletje tussen de wortels. Mazeherb... Mazeherb... Nee! Ze was een gedisciplineerde Medicine Cat en zou dit zeldzame gesprek goed afronden... of eerst.. Ugh. 'Vertel me eens, Leafstar, waarom ben je ineens zo opgetogen, hm? Geen aanval, de ouwe Maze is alleen nieuwsgierig.. heh.' Ook al had ze nú behoefde aan haar portie, ze loog niet dat ze wel wilde weten wat er gebeurd was. De StarClan had de calico nog niet wakker kunnen schudden, dus wie op aarde wel?!}

'Vertel me eens, Leafstar, waarom ben je ineens zo opgetogen, hm? Geen aanval, de ouwe Maze is alleen nieuwsgierig.. heh,' mauwde de Medicine Cat. Leaf dacht even na wat ze moest zeggen. Zal ze zeggen dat Wolfstar er iets te maken mee gehad heeft? Het was wel eerlijk. Wolf had verder niets gedaan, alleen goede dingen. Zoals je zag, ze had ingezien dat het anders moest en is veranderd. 'Een wijs iemand heeft me in laten zien dat het anders moest. Ik heb ingezien dat zoals ik bezig was de Clan het niet zal redden en dat ik moest veranderen. En hier ben ik!' mauwde de calico vrolijk. Als Maze zou doorvragen wie die wijs iemand zou zijn zal ze het vertellen maar als ze geen interesse toonde vond Leaf het ook niet nodig om het te vertellen. Niet dat ze de eer wilde afpakken, gewoon om eventuele achterdochtigheid te voorkomen.

. Now I can finally met you .
^{'Een wijs iemand heeft me in laten zien dat het anders moest. Ik heb ingezien dat zoals ik bezig was de Clan het niet zal redden en dat ik moest veranderen. En hier ben ik!' Uh-hm, een wijs iemand? Wie is er nou wijzer dan de laffe, sadistische katten van de StarClan, hm? Een Medicine Cat? Nee. Een tak op je kop? Hehe... nee. 'Wie is er nog wijzer dan de StarClan, hm?' vroeg Mazemind terwijl ze haar brede smoel een beetje schuin hield. Haar oren trokken even heen en weer, en snel gleed de Maine Coon's bloedrode blik af naar het palmblad. Nee... niet nu. Nu geen Mazeherb.. Straks. Maar goed, heh, wie was dus zo 'sterk' geweest om door Leafstar's pantser van depressie en angst heen te komen? Een vriend, een familielid? Maze had gehoopt dat de kleine Fernpaw haar mentor wakker had kunnen schudden, maar het was wel duidelijk dat ze voor niets bijna gestorven was en de prachtige Mazeherb had gebruikt. Hm. Misschien als de jonge Fernpaw dood had laten gaan was de grote leider wel wakker geworden? Nee. Ze zou uit de Clan worden gegooid als Leafstar daar achter was gekomen. Of niet, omdat ze nóg depressiever was geworden. Hehe... wat een gedachtes.}

'Wie is er nog wijzer dan de StarClan, hm?' vroeg Mazemind. Leaf bleef even stil maar niet liet niets merken van haar twijfel momentje. Ze moest het vertellen. 'Wolfstar heeft me geholpen,' antwoordde ze koeltjes. Een beetje bang voor de reactie van de Medicine Cat bleef Leaf afwachten. Hoe zou Maze reageren? Was het wel goed om dit te vertellen? Ach, het was verteld, het was de waarheid. En waarheid komt altijd boven dus je kan het beter vertellen dan dat iemand er achter komt.

. Now I can finally met you .
^{Er viel een korte stilte in de Medicine Cat's Den. Mazemind snoof even knorrend in door haar neus, en liep toen grinnikend en kopschuddend langs de calico heen. Ooh wacht, ze leefde nog: 'Wolfstar heeft me geholpen.' Wolfstar?! De brede Maine Coon, die net haar poot uitstrekte naar het palmblad voor de stapeltjes Mazeherb, draaide haar kop spastisch om en kneep haar bloedrode ogen grimmig tot spleetjes. 'De leider van een vijandelijke Clan? Hm-hm..' Er verscheen toch weer een grijns op Maze's smoel. Wolfstar was zover zij wist een heel andere poes dan Leafstar. Gehard, sterk, bijna getekend door het leven. Was zij dan toch zo'n motiverende prater? 'Waarom niet, hm?' giechelde Mazemind met een schelle stem. Mazeherb... Mazeherb... Een beetje driftig mepte de grote kattin het palmblad aan de kant, en ze nam blind een grote hap uit de geel-groene hoop fijngemalen bladeren. Oeh... ja... Mazeherb. Zoete Mazeherb.. bittere Mazeherb. Dit was zo fijn... Neuriënd trok de poes haar kop weg uit het hol, en draaide zich met tevreden gloeiende ogen weer om naar Leafstar. 'Wat was het laatste wat Honeyfur tegen jou zei, hm?' Iedereen wist wel van de plotselinge verdwijning van de oude Medicine Cat. De hele Clan was bezorgd geweest en had zowat om z'n kop gestaan. Mazemind boeide het niet zo veel. Ze vermoedde dat hij dood was. Maar ja, iedereen ging op een dag wel eens dood.}

'De leider van een vijandelijke Clan? hm-hm..' zei Maze. Leaf knikte. 'RiverClan is niet een vijandelijke Clan, dat eerst. En ja, Wolfstar heeft me geholpen.' 'Waarom niet, hm?' giechelde Mazemind. Leaf knikte weer. 'Inderdaad.' Ze zag hoe de grote kattin naar een hol liep en haar kop ernaar toe boog. Het leek wel alsof ze ergens van at. Verbaasd keek Leaf toe maar toen Maze zich weer naar haar toe draaide trok ze haar gezicht weer in de plooi. 'Wat was het laatste wat Honeyfur tegen jou zei, hm?' vroeg Maze opeens. Leaf was even geschrokken door de onverwachte vraag over Honeyfur. Ze had even tijd nodig om een antwoord te geven. 'Ehm... Nou eh.. Honeyfur zei dat ze wisten dat ik de Leader moest worden. En dat ik het kon...' mauwde ze een beetje ongemakkelijk. Ze vroeg zich af waarom Mazemind dit wilde weten.