Ready for new Adventures, Come on

Met zijn kopje trots hoog gehouden stapte Fightkit de Nursey uit. Zijn zwart-witte vacht zat netjes en zijn heldere blauwe oogjes keken ondeugend het kamp rond. Wat voor kattenkwaad zou het katertje dit keer uitvreten?
De jonge kitten was inmiddels toch al wel heel wat gegroeid. Van die zwakke kitten welke op de rand van de dood balanceerde en het dappere ding dat hij nu was. Hij was nog steeds duidelijk wat zwakker en kleiner dan anderen van zijn leeftijd, toch was hij al behoorlijk aangesterkt.

Uiteindelijk kreeg hij een zwarte Warrior inzicht. Net zoals een Apprentice hem eens voor had gedaan sloop hij voorzichtig, poot voor poot, naar de Warrior toe. Uiteindelijk was hij maar gaan rennen in de hoop nog niet opgemerkt te worden door de Warrior. Het scheelde wel dat hij voor zijn grootte best snel was en hoopte daarmee snel genoeg te zijn voordat de Warrior de kitten zou kunnen ontwijken.
"Aanvalluh!!" Schreeuwde het katertje met zijn hoge, typische, kitten stemmetje.
Met gestrekte voorpootjes en een grote grijns op haar gezicht sprong hij op de kat af,  niet dat deze zou bezwijken onder zijn gewicht, maargoed Fightkit zag er de lol wel van in. Hij hoopte tegen de Warrior aan te botsen, zoniet dan zou hij namelijk met een smak op de grond komen.
Misschien zou hij zich kunnen bezeren, misschien werden ze boos of zou hij zelfs straf krijgen, hem kon het niks schelen. Fightkit had namelijk alle plezier van de wereld.










- First post Shadefeather

Vrolijk stapte Shadefeather op de prooistapel af. Hij was al vroeg opgestaan om te gaan jagen, een van de dingen die hij het allerliefst deed, en zo had hij de hele ochtend buiten het kamp besteedt. Inmiddels was hij weer terug en na een kleine rustpauze begon zijn maag te knorren. Tijd voor eten. Toen hij bij de stapel aankwam keek hij zoekend rond. Welke prooi zou hij eens bemachtigen? Zelf nam hij altijd een van de kleinere prooien. Hij vond dat andere katten, gewonden, jonge Apprentices, Queens of Elders de grote en dikke prooi maar moesten nemen. Dat was eerlijk. Een gezonde Warrior zoals hij had zoveel voeding niet nodig. Er waren katten die het beter konden besteedden. Uiteindelijk koos hij voor een klein konijntje. Hij pakte het konijn in zijn bekje en draaide zich om. Hij had nog maar een paar passen gemaakt toen hij opeens een hoog stemmetje vlakbij hem hoorde. 'Aanvalluh!!' hoorde hij. Shade keek naar waar het geluid vandaan kwam en zag nog net een kitten op hem afspringen. Instinctief stapte hij naar achter zodat de kitten alleen maar lucht aanviel. Meteen daarna had hij spijt dat hij dat gedaan had. Kittens konden toch geen kwaad. Maar hij had het uit zichzelf gedaan, zijn instinct had de overhand genomen. Toen de zwart-witte kitten op de grond plofte liet hij zijn konijn vallen en boog zich naar de kitten toe, de kitten die hij als Fightkit herkende. 'Oh sorry Fightkit, het was niet mijn bedoeling je pijn te doen. Het ging vanzelf dat ik naar achter stapte, echt waar sorry!' bood hij zijn excuus al aan. Hij keek bezorgd op de kitten neer, hopelijk had hij niets.